Ze had er lang naar uitgekeken en eindelijk was het zover: Florine en haar man Dennis pakten hun koffers en vlogen naar hun vakantieadres. Op naar het all inclusive hotel in Spanje! “We hadden er ons zo op verheugd, maar ons eetplezier wordt ’s avonds flink verstoord.”
Een roerige periode
Na een roerig jaar waarin Florine haar moeder verloor en van baan verwisselde, zat ze er behoorlijk doorheen. “Het was een erg pittige tijd. Dagelijks ging ik naar mijn moeder om voor haar te zorgen. Op het eind van haar leven ging het heel snel bergafwaarts en was ik dagelijks bij haar om haar bij te staan totdat ze ging hemelen. Ik ben blij dat ik het heb kunnen doen maar het was ook enorm zwaar, zeker omdat ik het allemaal alleen moest doen. Broers of zussen heb ik namelijk niet.” In dezelfde periode wisselde Florine ook van baan wat de nodige spanning meebracht.
Schat, we gaan lekker even weg
“Ja, ik werd gevraagd om bij een leuk, groot bedrijf aan de slag te gaan en greep die kans met beide handen aan. Heel nieuw bedrijf, nieuw team en ik ben leiding gaan geven. Heb ik altijd al willen doen, maar ik vind het super spannend. Het is behoorlijk uit mijn comfortzone en zeker in het begin kwam ik elke avond bekaf thuis. Even eten met Den en dan weer door naar mijn moeder. Dat was echt te veel.” Als de zorgtaak van Florine wegvalt, oppert Dennis om er even lekker tussenuit te gaan. “Hij zag dat het niet zo goed met me ging en stelde voor een weekje naar Spanje te gaan. Nou dat zag ik wel zitten.”
Hele dag door eten
Florine hoeft niets te regelen want dat doet Dennis allemaal. “Om echt helemaal even bij te komen, regelde Dennis een all inclusive hotel in Andalusië. We zijn dol op Spanje en hebben verschillende streken gezien, maar het zuiden vinden we toch het leukst. Om echt te kunnen genieten van de vakantie, koos Den voor een hotel waar we de hele dag door konden genieten. Ik zag het voor me: grote buffetten vol lekker eten waarvan je de hele dag door lekker kon pakken waar je zin in had. Was echt nieuw voor ons want normaal zoeken we een romantisch hotelletje of bread & breakfast uit en gaan we ’s avonds lekker op terrasjes eten. Maar dit leek Dennis net even iets meer ontspannen.”
Wat een feestje zeg
Als ze aankomen in het all inclusive hotel, zijn ze uitgelaten. Het is heerlijk weer en de kamer is boven verwachting ruim en schoon. Elke morgen springt Florine in alle vroegte in het zwembad om baantjes te trekken. Daarna kleedt ze zich aan en gaat samen met Dennis naar het restaurant. “Het was wel even wennen om met zoveel mensen in een zaal te eten, maar het feit dat we de hele dag door konden eten was een feestje. Heerlijk om je niet druk te maken om de kosten want alles is al betaald en je kunt zoveel pakken als je wilt. Lekker toch?”
Pakt ze nou een hondenborstel?
Minder heerlijk wordt het vanaf de derde dag dat Florine en Dennis in het Spaanse hotel verblijven, wanneer een gezin dat steeds naast hen wordt neergezet en hun eetplezier verstoort. “Zelf een plek in het restaurant uitzoeken mag niet, dat werd door het personeel gedaan. En vanaf de derde dag zat er steeds een gezin naast ons. Vader, moeder, een meisje van een jaar of drie, vier en een grote hond. Het meisje was het eten na een half uurtje zat, wat logisch is natuurlijk, en stierde dan tussen de tafels door. Stootte ze de hele tijd tegen me aan wat ik erg vervelend vond. Als ze uitgerend was, begon ze te jengelen dat ze Beau, de golden retriever wilde borstelen. Ik wist niet wat ik hoorde, maar helemaal wist ik niet wat ik zag toen de moeder van het meisje een hondenborstel uit haar tas haalde en aan haar dochtertje gaf. Fanatiek begon het meisje de hond te kammen. Lange hondenharen vlogen over onze tafel heen.”
Gadverdamme wat smerig
Florine ergert zich groen en geel aan het borstelende meisje. “Ik werd er echt onpasselijk van. Ik vind het zo smerig als een hond naast mijn bord eten wordt geborsteld. Naast de rondvliegende haren dwarrelen er ook huidschilfers van dat beest rond. Hoe vies is dat als je aan het eten bent?” Dennis heeft in de gaten dat Florine het geborstel van de hond niet trekt en vraagt de moeder van het gezin of het meisje er mee wil stoppen. “Nou dat had hij beter niet kunnen doen, want die mensen snapten niet waarom we ons zo druk maakten. Hun hond was helemaal niet smerig en zijn haar ook niet. Ja ik snap het wel, die ouders waren allang blij dat hun dochter even wat te doen had en stil was, zodat zij samen ongestoord konden eten.”
Dat doe je toch niet?!
De hond en het borstelende meisje verzieken eigenlijk de vakantie van Florine en Dennis. “Ik had me er zo op verheugd en was na die drukke periode echt toe aan een beetje rust en ontspanning, Maar twaalf dagen lang heb ik me moeten inhouden omdat het gezin naast onze tafel ons plezier vergalde. Hoe verzin je het om tijdens de maaltijd je kind de hond te laten borstelen. Dat kan je toch niet maken in een restaurant?”
Even de vacht van je hond fatsoeneren in een restaurant, dat moet toch kunnen? Zo smerig is dat toch niet? Of vind je dat Florine gelijk heeft: dat doe je gewoon niet in een restaurant, je houdt rekening met andere mensen. Hoe zou jij dit oplossen? Wat zou je doen? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Afbeelding: ALINA MATVEYCHEVA via Pexels
Anita -
Ik persoonlijk vind dat dieren zoiezo niet in een restaurant toegelaten moeten worden .