De 41-jarige Eva is al dertig jaar niet op vakantie geweest. “De meeste mensen zouden dat heel erg vinden, 30 jaar lang thuisblijven. Voor mij is het andersom; ik vind het verschrikkelijk om weg te moeten”, vertelt Eva. “Hoe ouder ik word, hoe moeilijker het is. Ik wil er dan ook graag meer over praten en ik ben benieuwd of er meer volwassenen zijn die kampen met extreme heimwee.” Bij ons doet Eva haar verhaal.
Als kind had Eva al last van heimwee. “Zo wilden mijn broers tijdens de vakanties altijd bij onze opa’s en oma’s logeren. Ik vond dat echt verschrikkelijk en werd vaak na het badderen en tandenpoetsen alweer door mijn vader opgehaald.” In deze periode maakt niemand zich zorgen over de heimwee van Eva. “Veel kinderen hebben er last van en mijn ouders dachten dat ik er wel overheen zou groeien.”
Buikpijn, misselijk en huilen
Maar Eva groeit er niet overheen. “Logeerpartijtjes, schoolschoolreisje en het ponykamp: overal moesten mijn ouders mij rond bedtijd komen ophalen. Overdag vond ik het onwijs leuk, maar als we eenmaal naar bed moesten, sloeg het nare gevoel toe. Ik miste mijn eigen kamer, de poezen en mijn ouders.” Telkens weer neemt Eva zich voor ‘gewoon even door te zetten’ en net als iedereen te blijven slapen. “Maar voor mij ging dat gewoon niet. Ik kreeg buikpijn, werd misselijk en kon alleen nog maar huilen.”
Niet mee op vakantie
Als de ouders van Eva haar van het brugklaskamp aan de andere kant van Nederland moeten komen ophalen, besluiten ze dat het tijd wordt om aan de bel te trekken. “Ik heb toen een aantal gesprekken met een psycholoog gevoerd. Deze vrouw was heel lief en zei vooral dat ik me er niet te druk om moest maken. De heimwee zou naarmate ik ouder werd wel minder worden.” Helaas wordt de heimwee niet minder en neemt deze in de loop van de jaren zelfs toe. “Ik wilde toen ik tien jaar oud was niet eens meer met mijn ouders mee op vakantie, bang om ons huis te gaan missen. Mijn ouders zijn daarom jarenlang om de beurt met mijn broers weekenden weg geweest. Allemaal omdat ik zo graag de hele zomer thuis wilde zitten… Ik voel me daar natuurlijk heel erg schuldig over.”
Alleen weg
Op dit moment is Eva 41 jaar, gescheiden en moeder van twee kinderen. “Mijn heimwee is absoluut de oorzaak van mijn scheiding. Toen mijn ex Boris en ik elkaar net kenden zei hij dat hij er prima mee kon leven om altijd thuis te blijven. Maar toen we eenmaal kinderen hadden en hij zich realiseerde dat ik dus echt nooit mee op pad kan, kwam onze relatie steeds verder onder druk te staan. Boris ging steeds vaker weg met vrienden en de kinderen. Ik bleef dan alleen thuis achter.”
Niet meer verder samen
Boris snapt niet dat Eva liever alleen thuis is, dan samen met haar kinderen op de camping. “Hij heeft geen idee hoe het voelt en kan zich niet inleven in mijn situatie. Ons huwelijk kwam definitief tot een einde toen ik na de bruiloft van zijn zus niet in het hotel met alle familie wilde blijven slapen. Ik heb na het feest een taxi naar huis genomen en heb hierdoor de volgende ochtend ook het gezamenlijke ontbijt gemist. Je zou denken dat dit niet heel erg is, maar voor Boris was het de druppel die de emmer deed overlopen. Nog diezelfde zondag heeft hij tegen mij gezegd dat hij niet meer verder wilde. Ik was heel verdrietig, maar het is iets waar ik stiekem altijd al rekening mee heb gehouden.”
Ouderlijk huis
Vandaag de dag woont Eva met haar kinderen in haar ouderlijk huis. “Ik ben hier altijd blijven wonen. Tijdens mijn studententijd, gedurende mijn eerste werkjaren en later trok ook Boris hier in.” De ouders van Eva verkochten het huis aan haar toen zij met z’n tweeën kleiner wilden gaan wonen. “Ik heb het huis toen voor een goede prijs van ze mogen kopen. Heel erg lief, maar ook hier voel ik me intens schuldig over. Ze hadden veel meer geld aan het huis kunnen verdienen als ze het gewoon op de markt hadden gebracht. Dit hebben ze niet gedaan zodat ik hier kon blijven wonen. Heel lief, maar het voelt oneerlijk.”
Therapie voor extreme heimwee
Eva baalt zelf zó van haar situatie dat ze sinds een paar maanden weer in therapie is. “Mijn huidige therapeut stelt mij niet alleen gerust, maar probeert ook echt het probleem aan te pakken. We praten veel over vroeger en we doen oefeningen. Langzaam maar zeker bouwen we de oefeningen uit en ik hoop op een dag samen met de kinderen in een hotel te slapen. Hoe mooi zou het zijn als ik mijn extreme heimwee kan overwinnen en met mijn kinderen -en misschien wel mijn ex- op vakantie zou kunnen. Voor mij klinkt het nu als een onhaalbaar doel, maar ik ga er wel voor!”
Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Dat kan in de reacties onder dit artikel.
Afbeelding: Madrona Rose via Unsplash
