Elleke: “Door de grote droom van mijn man wonen we in een bouwput”

De potentie van het huis van haar schoonouders zag Elleke echt wel. “Ik geloofde Gert toen hij zei een paleisje van het huis te kunnen maken. Inmiddels weet ik beter: al drie jaar wonen we in een bouwput. Ik trek dit niet meer.”

Legendarische logeerpartijtjes

Wanneer Elleke’s schoonouders zijn heengegaan, erft haar man Gert als enige zoon alles. “Maar denk nou niet dat we een dijk van een erfenis hadden, want heel veel geld hadden mijn schoonouders niet. Wat ze ons wel nalieten was hun huis, een grote villa met flink wat grond erom heen. Gert is er geboren en heeft er een fantastische jeugd gehad. Vriendjes en vriendinnetjes waren altijd welkom en kwamen er graag. Alles kon en mocht. Mee-eten? Schuif maar aan aan de tafel in de gezellige woonkeuken. De logeerpartijtjes zijn legendarisch. Omdat Gerts ouders helaas maar één kind kregen, zorgde zijn moeder ervoor dat hij veel vriendjes en vriendinnen had.”

Achterstallig onderhoud

Als Elleke Gert leert kennen en hij haar voorstelt aan zijn ouders, gelooft ze haar ogen bijna niet. “Het is zo’n prachtig huis, groot, statig en een heerlijke tuin. Maar toen ik binnen was en goed keek, zag ik ook wel dat er best veel achterstallig onderhoud was. De ouders van Gert hadden daar geen moeite mee, hun motto was: in een huis moet worden geleefd. Dat is ook zo, maar ik vond het zonde.” Gert dacht daarover net zo, ook hij zag met lede ogen aan hoe het huis aftakelde. “Maar we haalden onze schouders erover op: wij hoefden er immers niet te wonen, ons huis was tip top in orde.”

Ik zag het zitten

Na het heengaan van de schoonouders van Elleke, krijgen ze bij de notaris officieel te horen dat ze het huis erven. “Logisch, want Gert is enig kind. Avonden hebben we gepraat wat we met het huis zouden doen. Verkopen en er zelf een ander huis voor terugkopen? Ook overwogen we om het huis te verhuren, maar zagen daar van af omdat we opzagen tegen alle toestanden die verhuren met zich meebrengt. Opeens wist Gert het: we zouden ons eigen huis verkopen en het geld dat we daarvoor krijgen in zijn ouderlijke woning stoppen zodat ze daar een paleisje van konden maken. Ik moet zeggen: ik zat het voor me. Een goed in de verf zittend huis met een moderne inrichting, een goed aangelegde tuin en een zwembad in de tuin.”

Uiteindelijk overstag

Maar ook zag Elleke de bouwellende voor zich. “Je weet als je aan zo’n oud huis met achterstallig onderhoud begint, je van alles gaat tegenkomen. Maar toch, het plaatje van het perfecte huis zag ik ook steeds voor me.” Gert blijft op zijn vrouw inpraten en uiteindelijk gaat Elleke overstag: hun eigen huis gaat in de verkoop en ze starten met de verbouwing. De verkoop van hun eigen woning, betekende ook dat ze in de bouwput moesten wonen. “Maar verzekerde Gert, dat zou een jaar, hooguit twee jaar duren. Nou ja, dacht ik, dat is dan nog wel te doen.”

Alles zit tegen

In het begin boden vrienden vrolijk hun hulp aan en gingen Elleke en Gert vol frisse moed aan de gang. “Maar die frisse moed verdween op een goed moment als sneeuw voor de zon. Er zat zo vreselijk veel tegen; de riolering moest worden vervangen, alle kozijnen waren rot en de elektriciteit was zo houtje touwtje aangelegd, dat ook dat moest worden vernieuwd. Na een jaar verbouwen waren we eigenlijk nog niet veel opgeschoten. Gert en ik leven inmiddels al drie jaar in een bouwput en ik word er gek van. Alle vrije tijd die ik heb, steek ik in de verbouwing. En ik werk ook nog gewoon vier dagen.” Gert houdt de moed erin en wil niet weten van opgeven. “Vindt hij geen optie. Hij wil zo graag in zijn ouderlijk huis wonen en is ervan overtuigd dat we het voor elkaar krijgen om er een paleisje van te maken. Ik heb die overtuiging niet meer, ik sta op het randje van een inzinking.”

We verkopen die hut

Als de volgende tegenslag zich aandient, is Elleke er helemaal klaar mee: ze wil het huis verkopen en verhuizen naar een woning waarin ze zó kunnen. “Al die zooi, stof, klusspullen, ik haat ze. Ik kan ze niet meer zien. Vrienden komen inmiddels niet meer en we zijn het lachertje in onze vriendengroep. Gert trekt zich daarvan niks aan, maar ik voel me zo ellendig. Alles ligt open, niets functioneert behoorlijk. We hebben er regelmatig woorden over, Gert en ik, en inmiddels ben ik zover dat ik overweeg weg te gaan. Ga ik wel wonen bij een vriendin ofzo, maar ik wil niet meer in die bouwput wonen. Drie jaar lang zit ik daar en we boeken nauwelijks vooruitgang. En Gert maar volhouden dat het goedkomt. Het komt niet meer goed, gewoon niet.”

Pak ik mijn koffers?

Elleke zit goed in de stress en weet niet wat ze moet. “Nee, ik wil niet scheiden van Gert, maar onze relatie staat door deze klus behoorlijk onder druk. Ik zie het niet goedkomen en heb het idee dat Gert tegen beter weten volhoudt. Hij is te eigenwijs om toe te geven dat zijn plan is mislukt. Maar of hij dat gaat toegeven? Ik overweeg serieus mijn koffers te pakken en tijdelijk elders te gaan wonen, maar een van mijn beste vriendinnen voorspelt dat dat het einde van mijn relatie is. En dat is ook niet wat ik wil.”

Herkenbaar? Heb jij ook zo’n klusliefhebber in huis? Wat zou jij doen als je in Elleke haar schoenen stond? Koffers pakken en het huis verlaten? Of doorzetten en haar man helpen en steunen in zijn droom? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Afbeelding: Alexei Maridashvili via Unsplash