Heeft iemand in jullie omgeving al corona gehad? Ik moet het afkloppen, maar wij hebben gelukkig slechts weinig corona-gevallen gezien om ons heen. Iedereen die wij kennen die de ziekte heeft gehad, is er goed vanaf gekomen. Even afkloppen! Maar het kan ook anders, dat weten we allemaal. Mensen die het ene moment nog okay zijn en het volgende moment op de IC liggen, familie’s die meerdere geliefden zagen gaan en gezinnen waarbij de ouders allebei werden opgenomen. Zo ook de Rotterdamse familie Reedijk.
Neemt u maar alvast afscheid
Een bizar verhaal over Thomas (19), Lucas (17) en Emma (14) op LINDA.nl. De drie tieners zijn wekenlang alleen thuis wanneer allebei hun ouders in het ziekenhuis zijn opgenomen met het coronavirus. De vader van de drie kinderen schreef het boek Neemt u maar alvast afscheid over deze gekke tijd. LINDA.nl interviewde Thomas, Lucas en Emma.
Aleen thuis
In maart worden de gezonde vader Philip en moeder Tracy allebei in het ziekenhuis opgenomen met het coronavirus. De kinderen blijven na het wegrijden van de ambulances alleen thuis achter. Ze moeten twee weken in quarantaine en zijn zo goed als op elkaar aangewezen. De 19-jarige Thomas komt direct in een overlevingsmodus en begint met het in goede banen leiden van situatie waar de drie zich in bevinden.
Genoeg fruit eten
“Ik wist niet dat ik zo’n modus had, het ging echt automatisch. Het eerste wat ik deed was opa’s en oma’s bellen, familie updaten en mensen uit de buurt om hulp vragen. Wij moesten met zijn drieën twee weken in quarantaine blijven, dus voor boodschappen waren we volledig afhankelijk van anderen”, vertelt Thomas tegen LINDA. Al snel gaat zijn aandacht naar zijn broertje en zusje. “k wilde niet dat ze bij de pakken neer zouden gaan zitten, dus ik ben ze gewoon gaan afleiden. Beetje chillen, Wii-spelletjes spelen, praten en zorgen dat ze genoeg fruit aten.”
Eng
In de eerste instantie maken de kinderen zich vooral zorgen om hun moeder met astma. Toch is het uiteindelijk hun vader die op de IC belandt. “Ik maakte me echt zorgen, het was eng. Vooral omdat we de eerste weken helemaal niet naar hen toe konden. We hadden alleen met mama soms wat WhatsApp contact, maar hoorden niets van papa zelf.”
Geïntubeerd
Wanneer de kinderen voor het eerst weer naar hun ouders toe mogen, valt dit zwaar. “Hij lag daar in coma, geïntubeerd en aan een ventilator. Hij leek niet eens meer op mijn vader. Toen ik terugliep naar de auto ben ik in huilen uitgebarsten. Ik was echt bang dat het verkeerd zou aflopen.”, vertelt Thomas.
Eeuwig dankbaar
Het personeel uit het ziekenhuis maakt zich hard voor het onderhouden van het contact met de kinderen. Tweemaal per dag kregen ze een telefonische update en bij zorgen mochten ze altijd bellen. “De verplegers waren echt heel lief, ze probeerden ons te helpen waar ze konden. Ze waren enorm betrokken en professioneel, ook al maakten ze dagen van twaalf uur”, vertelt de 14-jarige Emma. “Ze waren onwijs meelevend. Zeker een van de ic-artsen van mijn vader, dat is namelijk onze overbuurman. Hij heeft heel lang onze vader verzorgd en bij die koortsaanval de beslissingen gemaakt die zijn leven hebben gered. Daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor”, vult Thomas aan.
Hechtere band
Uiteindelijk mogen allebei de ouders naar huis, maar vooral Philip heeft nog lang last van klachten. Pas in september wordt alles weer wat rustiger. Emma merkt wel dat de gebeurtenissen iedereen hebben veranderd en ze ziet vooral bij haar vader een verschil. “Hij is nog steeds dezelfde persoon, maar hij heeft een hele andere kijk op werk gekregen. Hij vindt andere dingen nu veel belangrijker. Daarnaast is mijn band met Lucas en Thomas ook veel hechter geworden: we hadden hiervoor nog nooit met zijn drieën een potje zitten janken op de bank. Nu wel. We dealden hier allemaal op onze eigen manier mee, maar we hielpen elkaar er ook doorheen”, zegt ze.
Het boek ‘Neemt u maar alvast afscheid’ van Philip Reedijk is onder andere verkrijgbaar via Bol.com
De rest van het interview kan je lezen via LINDA.nl.
