Daar zit ik dan, op zo’n ranzige hondenbank. Overal haar, een jeukende neus en met kwijl aan mijn broek. Gadverdamme, wat zijn die beesten vies… Hoe ik daar terecht ben gekomen? Een paar jaar geleden moest ik samen met een klasgenootje een schoolopdracht maken. “We kunnen wel bij mij thuis” schreeuwde ze met net iets teveel volume door de klas. Zonder iets te zeggen geef ik een instemmend knikje en de afspraak staat. Gezellig.
Foto: hondenrassen.nl
Nou, gezellig was het. Met de hond. Vanaf het eerste moment dat ik het huis betreedt hangt dat beest om me heen, alsof hij ruikt dat ik die avond nog naar een etentje moet. “ROLLO, HOOOO, ROLLO AF!” Als je nou denkt dat Rollo ho of Rollo af ging, dan heb je het goed mis. Na nog geen 10 minuten binnen te zijn ruik ik al naar hysterische, niet luisterende, kwijlende, 70 kilo wegende Ierse Wolfshond. Goed, daar zit ik dan op die bank, met overal haar en de jeukende neus. Ga dan nog maar eens aan je schoolwerk…
Als ik twee uur later uitgeput maar opgelucht het huis verlaat is het eerste wat ik doe een grote hap frisse lucht nemen. Op de fiets naar het restaurant kan ik aan niets anders denken dan honden. Waarom nemen mensen die beesten toch?! Zelf heb ik een vis. Mijn vis heet Shaq, is heel oud, heel dik en heel lief. Shaq laat nergens haren achter, bespringt niemand die nog naar een etentje moet en kwijlt al helemaal niet. Waarom neemt niet iedereen gewoon een vis?
Daar kwam ik snel achter. Alsof God me wilde testen zat er voor het restaurant een Beagle, zo’n gevlekte hond met lange oren. Lief en rustig zat dit beestje op zijn baasje te wachten. Na mijn ervaring van een paar uur geleden probeerde ik nog onopgemerkt langs de hond te glippen, maar hij had me al gezien. “Ja, jij wil nu zeker dat ik je gaan aaien he?” Met zijn mooie bruine ogen geeft hij mij antwoord, ik moet aaien. Wat een prachtig, lief beestje. Zo kalm en een uitstraling van ‘ik begrijp je’.
Na deze wat beestachtige dag besef ik het, honden zijn (op een aantal uitzonderingen na) lief en echte maatjes voor het leven. Mits je ze goed opvoedt dan. Het nemen van een Beagle moet ik toch echt uitstellen tot na mijn studie, maar daarna ga ik ervoor. Ik geef mijn lieve hondje dan alle liefde, aandacht en opvoeding die hij nodig heeft om te kunnen functioneren in de mensen wereld. Goh, dat klinkt bijna als een kind.
Waarom ik dit verhaal met jullie wilde delen? Ik denk dat veel diereneigenaren het wel weten, maar vrijdag is het Dierendag. Shaq krijgt van mij een schone kom en een vers plantje. Misschien ga ik opzoek naar een leuke Beagle om te aaien. Wat doen jullie die dag met de huisdieren? Zet je ze extra in het zonnetje? Ik hoor het graag!
Mara Blikslager (21 jaar) werkt voor online vrouwenmagazine damespraatjes.nl en studeert Reclame, Marketing en Communicatie aan de Hogeschool van Amsterdam. Ze is gek op schrijven, de wereld ontdekken, socializen en sporten. Als Mara niet aan het werk is of in de schoolbanken zit is ze te vinden in het zwembad, op de spinning-fiets, in een hippe club of lekker op de bank. Ze woont in Amsterdam maar bezoekt regelmatig haar familie in het rustige Hilversum.
Lees ook de andere artikelen van Mara Blikslager
Deandre -
Tremendous things here. I am very glad to look
your post. Thank you soo much and I am taking a look
forward to touch you. Will yoou please drop me a mail?