Dani en Jessa zijn al vijftien jaar vriendinnen en spreken elkaar zeer regelmatig. “We leerden elkaar kennen in de wachtkamer van de verloskundige. Allebei waren we toen zwanger van ons eerste kindje en omdat de afspraken voor die van ons enorm uitliepen, zaten we ruim een half uur te kletsen in de wachtkamer. Het was zo gezellig dat we besloten nummers uit te wisselen. In ons verlof gingen we samen wandelen, lunchen en luchten ons hart. Het is echt heel bijzonder om een vriendin te hebben overgehouden aan die tijd en ik deel veel met haar. Maar waar ligt de grens van ‘alles delen’? Daar loop ik nu wel echt tegenaan…”
Zonder mannen en kinderen
De kinderen van Dani en Jessa zijn inmiddels 14 jaar oud. “Mijn dochter heet Claire en haar zoon Milan. Toen ze klein waren, speelden ze nog wel eens samen, maar dat stopte toen ze een jaar of acht waren. Claire is een echt meisje-meisje en Milan heeft niets met poppen en make-up. Voor het gemak spreken Jessa en ik sindsdien altijd zonder de mannen en kinderen af. Dat is ook wel lekker en eigenlijk komen we zo tot veel leukere gesprekken.”
Spreken elkaar nooit
Hoewel Claire en Milan dus zeker geen vrienden zijn, kennen ze elkaar wel. “Ze zitten op dezelfde school en zien elkaar in de stad. Laatst vroeg ik aan Claire of ze Milan nog wel eens sprak en daar reageerde ze heel verontwaardigd op. ‘Nee mam, natuurlijk niet. Die gast is zo antisociaal als maar kan,’ zei ze. Dat verbaasde me wel, want Jessa heeft daar nooit wat over gezegd. Volgens haar gaat Milan vaak op pad met vrienden en is hij eigenlijk altijd lekker op pad.”
Kan niet meer stoppen
Dani besluit door te vragen en ontdekt dat het eigenlijk helemaal niet zo goed gaat met Milan. “Volgens Claire zit hij in de pauzes altijd alleen. Hij heeft dan zijn koptelefoon op en maakt geen contact met klasgenoten. Ook ziet ze hem ’s avonds in zijn eentje op het pleintje zitten. De beste vriendin van Claire woont aan dat pleintje en vanuit haar slaapkamerraam zien ze hem daar zitten. ‘Er gaan ook verhalen rond dat hij gebruikt en niet meer kan stoppen, maar ik weet niet of dat waar is,’ vertelde Claire. Ik schrok daar echt heel erg van.”
Recht op privacy?
Omdat Dani zich niet met de zoon van haar vriendin wil bemoeien, is ze terughoudend in het doorspelen van deze informatie. “Pubers hebben recht op privacy en moeten de kans krijgen zich te ontwikkelen en fouten te maken. Ik wil ook niet van andere ouders horen wat Claire allemaal uitspookt. Maar in dit geval twijfel ik toch wat ik moet doen… Als ik de verhalen van Claire hoor, gaat het echt niet zo goed met Milan. Hij lijkt eenzaam en dat hij misschien gebruikt, is een heel slecht teken.”
Hoe gaat het
Bij hun laatste etentje besluit Dani toch nogmaals aan Jessa te vragen hoe het nu gaat met Milan. “Het kan natuurlijk dat ze tegen mij altijd deed alsof het goed ging, simpelweg omdat ik er te weinig naar heb gevraagd. Nu vroeg ik het heel expliciet: ‘Hoe gaat het met Milan? Zit hij lekker in zijn vel?’ Jessa antwoordde dat het onwijs goed gaat, dat hij hoge cijfers haalt en dat hij het zonnetje in huis is. Of Jessa kan heel goed liegen, óf ze is niet op de hoogte van Milans gedrag buitenshuis.”
Komt niet van mij
Dani weet niet goed wat ze moet doen. “Vertel ik Jessa wat ik weet? Of houd ik mijn mond; haar kind is immers mijn zaak niet. Als ik het omdraai, zou ik het wel graag willen weten als het echt slecht gaat met mijn kind. Kleine ondeugendheden wil ik niet weten, maar als ze eenzaam is en duidelijk niet goed in haar vel zit, zou ik dat wel willen. Claire wil dat ik absoluut mijn mond houd en niets tegen mijn vriendin zeg. ‘En al helemaal niet zeggen dat het van mij komt,’ zei ze erbij. Dat maakt het niet makkelijker. Wat kan ik doen?”
Joris -
Het kan prima goed met hem gaan, hij kan prima hoge cijfers halen en het zonnetje in huis zijn én gebruiken én de pauzes alleen doorrbrengen zonder contact met klasgenoten. Het één sluit het ander niet noodzakelijkerwijs uit.