Colline groeide op in een boerendorp in het zuiden van Nederland. “Voor de liefde verhuisde ik tien jaar gelden naar het Gooi. Een heerlijke plek om te wonen! Ik ben dol op de hei, de bossen en de gezellige mensen. Ook is het heel fijn dat het zo dichtbij Amsterdam en Utrecht is. Een top-plek om te wonen en ik voel me helemaal thuis. Alleen speelt er momenteel één ding, waardoor ik spijt heb gekregen van de school die ik voor mijn kind koos…”

In balans

Morris, de zoon van Colline is zeven jaar en zit in groep vier. “Hij doet het goed op school. Daar ben ik trots op, zeker omdat we geen makkelijke tijd achter de rug hebben. Twee jaar geleden gingen de vader van Morris en ik uit elkaar en dat heeft ons allemaal veel verdriet gedaan. Inmiddels heb ik een eigen huisje. Om het weekend en elke woensdag is hij bij zijn vader en die regeling werkt prima. Zo’n scheiding is nooit ideaal, maar op dit moment is de communicatie goed en alles in balans.”

Veel steun

Op school kreeg Morris na de scheiding veel hulp van zijn meester. “Zijn meester was een schat. Hij had duidelijk een zwak voor Morris en heeft hem echt door de zware tijd heen gesleept. Ook van de ouders in de klas hebben we veel steun gekregen. Elke dag waren er wel moeders of vaders die vroegen of ze iets voor ons konden betekenen. Zo ongelofelijk lief!”

Stimulerende omgeving

In grote lijnen is Colline dus heel blij met de school. “Hier in het Gooi zijn sowieso veel goede scholen. Er zijn veel hoogopgeleide ouders, waar kinderen in stimulerende gezinnen opgroeien. Ook is er veel geld en kunnen ouders alle vormen van hulp en ondersteuning betalen. Dreigt een kind een mindere doorstroomtoets te maken? Dan wordt er gewoon een tutor ingehuurd. En dan heb ik het nog niet over alle clubjes en lesjes waar kinderen op zitten. Veel vier- en vijfjarigen spelen al piano, harp, gitaar of viool. Allemaal dingen die het brein en de ontwikkeling enorm stimuleren. Veel van de kinderen hebben een voorsprong op de rest van Nederland. Maar goed: dat geldt niet voor alle kinderen hier.”

Rijke ouders

Colline en haar vorige man kozen voor een hoog aangeschreven school in een welvarende wijk. “De meeste kinderen stromen door naar het VWO en de leerkrachten zijn goed. Het plein en de school zijn in perfecte staat en de ouders zijn betrokken en positief.” Alleen heeft Colline er steeds meer moeite mee dat de kinderen in de klas van Morris een heel ander leven leiden. “Ik kan er kort over zijn: bijna alle kinderen in de klas van Morris hebben rijke ouders. Ze gaan elke vakantie naar het buitenland, wonen in dure huizen, rijden in grote auto’s, hebben een au pair en krijgen merkkleding en kostbaar speelgoed. Stuk voor stuk zijn het lieve en wereldwijze kinderen. Ik wil dan ook zeker niet negatief over ze praten. Maar ik zie dat het steeds meer met Morris doet…”

Hebben het goed

Als manager in de zorg heeft Colline een prima inkomen. “Netto verdien ik bijna 4.000 euro per maand. Een heleboel geld en daar werk ik hard voor. Ik kan in een leuk huisje wonen, we kunnen eten waar we trek in hebben en als Morris nieuwe kleren nodig heeft, dan komen die er. Elke zomer huren we een huisje in Frankrijk en we hebben een auto die ik altijd kan voltanken. Wat wil een mens nog meer?”

Waarom niet skiën?

Hoewel het inkomen van Colline boven modaal is en ze prima rondkomt, is het vergeleken de ouders van de klasgenoten van Morris een hongerloontje. “In groep één viel dat Morris nog niet op. Hij zag wel dat zijn vriendjes is grote huizen wonen en dat er dure auto’s voor de deur stonden, maar dat deed hem weinig. Nu hij in groep vier zit en beter begrijpt wat dat soort dingen betekenen, zie ik dat het hem wat doet. Zo vroeg hij laatst: ‘waarom gaan wij niet skiën?’ en ‘waarom krijgen mijn vriendjes wél die dure schoenen en ik niet?’. Ik probeer dit op zijn niveau uit te leggen, maar ik zie dat het hem verdriet doet.”

Beter op z’n plek

Steeds vaker heeft Colline spijt van de schoolkeuze die ze jaren geleden maakte. “Ja, het onderwijs en de sfeer zijn daar perfect. Alle ouders en kinderen zijn vriendelijk en ik kan geen verkeerd woord over ze zeggen. En tóch heb ik het gevoel dat we niet op onze plek zijn. Zeker nu Morris ziet dat de kinderen om hem heen alles krijgen wat hun hartje begeert. Ik kan hem dat nooit bieden. Dat hoeft ook niet, we hebben het goed. Maar het is moeilijk voor hem dat hij altijd minder heeft dan de rest. Soms denk ik dat hij op en wat meer ‘normale’ school beter op zijn plek was geweest…”

Andere school?

Zo nu en dan speelt Colline met de gedachte om Morris op een andere school in te schrijven. “Hoe ouder hij wordt, hoe meer hij de verschillen gaat zien. Ik ben bang dat hij zich minderwaardig gaat voelen. Op een school waar wat minder hele rijke kinderen op zitten, zal dat anders zijn. Toch twijfel ik. Hij heeft nu een leuke klas, geweldige juf en veel vriendjes. Die vriendjes zeggen nooit iets over ons huis of onze auto. Het is een onzekerheid die in ons zit, dat besef ik me heel goed. Wat kan ik doen?”

Bovenste afbeelding: Urban Gyllström via Unsplash

Claire heeft rijangst voor de snelweg: ‘De paniek is ondraaglijk als ik de snelweg op moet’

De piepende remmen, de klap. Claire hoort het bijna dagelijks. De automobilist die achterop haar auto botste op de snelweg, hij werd met ambulance afgevoerd en Claire kwam met de schrik vrij. “Maar ik ben beschadigd; ik durf nauwelijks meer in de auto te stappen. En mijn angst wordt steeds groter. Ik heb vooral rijangst voor de snelweg… LEES HIER VERDER!