Steeds meer Nederlanders laten het stukje vlees zo nu en dan achterwege. 2 procent van de mensen eet helemaal geen vis of vlees en is dus vegetariër. Zo ook de 38-jarige Carmen die met haar zoontje Guus in Amsterdam woont. “Sinds de geboorte van Guus eet ik geen vlees meer en daar voel ik me heel goed bij. Het is beter voor de aarde en ik voel me stukken fitter. Het was voor mij dan ook niet meer dan logisch om ook Guus (5 jaar) vegetarisch op te voeden. Maar daar denkt mijn ex Otto helaas anders over…”
Verschillen
Een jaar na de geboorte van Guus besloten Carmen en Otto uit elkaar te gaan. “Zo zie je dat natuurlijk niet voor je als je samen een kindje krijgt. We gunden ons kind een vader en een moeder die onder één dak wonen, maar soms moet je concluderen dat apart wonen beter is. Er is niks geks gebeurd tussen ons. Vanaf de geboorte van Guus werd gewoon heel snel duidelijk hoe veel Otto en ik van elkaar verschillen. Het waren verschillen waar we vóór Guus nooit echt over hadden nagedacht, maar die wel degelijk iets zeggen over de houdbaarheid van een relatie.”
Uitslapen
“Toen wij Guus nog niet hadden, was ons leven vrijheid-blijheid. Otto ging veel uit met zijn vrienden, ik stond graag vroeg op om lange wandelingen te maken. Dat was voor ons nooit een probleem; Otto en ik lieten elkaar heel vrij. Maar toen Guus werd geboren en Otto nog steeds elke vrijdag tot 4 uur ’s nachts in een nachtclub stond, veranderde dit. Otto was elke zaterdag brak en wilde uitslapen, dus ging ik met Guus naar het park of het bos. Pas als ik rond lunchtijd thuis kwam, werd Otto wakker. Tja, dan heb je dus al de helft van de dag gemist…”
iPad in zijn bedje
Over het late thuiskomen van Otto is nooit ruzie. “Ik vond die uurtjes juist wel lekker, zo met Guus. Alleen redde ik mij prima en juist dat was misschien het eerste teken dat het niet goed ging.” De ruzies tussen Carmen en Otto gaan over hele andere dingen. “Ik vind het bijvoorbeeld belangrijk dat we Guus elke avond voor het slapen voorlezen. Maar als ik een avondje weg was, dan legde Otto hem met de iPad in zijn bedje. Daar hadden we eigenlijk elke keer bonje over.”
Pizza
Een andere terugkerende discussie, zijn de maaltijden van Guus. “Ik eet vegetarisch en ik vind het belangrijk dat ook Guus gezond eet. Ik kookte elke zondag voor de hele week hapjes vooruit. Lekker makkelijk als we laat thuiskwamen en we Guus toch iets gezonds wilden geven. Het probleem was alleen; Otto gaf die hapjes nooit. Toen Guus pas 8 maanden oud was, gaf Otto hem al patat, pizza en shoarma op de avonden dat ik laat thuis was. Dan zag ik zijn bakje quinoa met verse groentesaus gewoon onaangeroerd in de keuken staan. Ik begreep er niks van.”
Lezen voor de tent
Tijdens de eerste gezinsvakantie, Guus is dan precies één jaar oud, knapt de relatie. “Thuis voelden we allebei al dat we toch wel heel anders zijn. Maar op vakantie worden die verschillen extra uitvergroot. Otto lag elke dag tot 12 uur in bed en ik maakte samen met Guus het zwembad en de speeltuin onveilig. Als Otto eenmaal wakker was, wilde hij voor de tent lezen en zat veel op zijn telefoon. Ik ging dan met Guus naar het dorpje of de kinderboerderij. Aan het einde van de middag borrelden we samen met vrienden van de camping. Zodra er alcohol in het spel was, deed Otto wel weer ‘gezellig’ mee. Tijdens de terugrit naar Nederland heb ik Otto gevraagd Guus en mij bij mijn ouders af te zetten. ‘Is goed, dat lijkt mij ook beter’, was zijn antwoord. Hij was er niet bepaald rouwig om dat ik bij hem weg ging.”
Nooit bij elkaar gepast
De tijd die volgt is zwaar en verdrietig. “Dat is logisch, want zo stel je het je natuurlijk niet voor. Toch vind ik dat we het goed hebben gedaan. We spreken af dat Guus de ene week bij mij is en de andere week bij Otto. We verkochten ons grote gezamenlijke appartement en kochten elk ons eigen appartementje terug. Pas toen ik alleen woonde realiseerde ik me dat Otto en ik eigenlijk nooit goed bij elkaar hebben gepast. Het is vreselijk dat we een kindje nodig hadden om dat in te zien… Maar zo is het nou eenmaal gelopen, daar verander je niks aan.”
Niet-vegetarisch
Blij is Carmen met het co-ouderschap. “Dat is toch wel de beste optie binnen deze situatie. Voor Guus is het goed dat hij net zo veel tijd bij mij is als bij zijn vader. Toch vind ik het lastig dat ik in de week dat Guus bij zijn vader is, ik het helemaal los moet laten. Er wordt dan niet voorgelezen, Guus komt te laat op school en er wordt ongezond gegeten. Niet alleen is het eten daar ongezond, het is ook nog eens niet-vegetarisch.”
Friet met frikandellen
Carmen heeft Guus nooit vlees gegeven. “Een kind kan prima zonder, mits je er maar voor zorgt dat hij alles binnen krijgt. Vegetarisch eten hoeft niet lastig te zijn en is ook gewoon hartstikke lekker. En toch weigert Otto om voor Guus vegetarisch te koken. Zelfs niet als ik tegen hem vertel dat ik dat belangrijk vind.” In de week dat Guus bij zijn vader is, eet hij frikandellen, saté en biefstuk en dat staat Carmen enorm tegen. “Otto zegt dat hij dat veel lekkerder vindt dan ‘die vegetarische ellende die ik hem voorschotel’. Natuurlijk eet een kind van 5 zonder mokken zijn bordje friet met kroketten op en is het lastiger om hem tofu met groenten te laten eten. Maar dat betekent niet dat je hem die troep maar elke dag moet geven.”
Niet gezond opgroeien
Het is voor Carmen belangrijk om haar kind gezond groot te laten worden. “We leven in een wereld waar het niet houdbaar is om zo veel vlees te eten. Je kunt een kind dat niet vroeg genoeg meegeven. Otto denkt daar heel anders over. Hij ziet dat stukje vlees als een soort recht en kan daar niet van afwijken. Daar kan ik ergens nog inkomen, maar ik begrijp niet dat het ook zo ongezond moet zijn. Een kind kan toch niet gezond opgroeien op die gefrituurde troep?”
Accepteren
Ondanks diverse gesprekken, komen Carmen en Otto er niet uit samen. “Ik merk dat ik het steeds vervelender vind als Guus naar zijn vader gaat. Dat is tocht niet normaal? Stiekem hoop ik een beetje dat Otto een leuke vriendin vindt, die het niet erg vindt om vegetarisch voor Guus te koken, zorgt dat hij op tijd op school is en hem elke avond voorleest. Tot die tijd kan ik niet ander dan accepteren dat Otto het nou eenmaal anders doet. Maar dat vind ik best moeilijk…”
Afbeelding: Unsplash+
Meike: ‘Mijn broers hebben altijd ruzie met elkaar’
Joris en Pjotr! Ajax en Feyenoord! Gymnasium en mavo. Een groter verschil kan er niet bestaan. Meike werd vroeger al gek van haar broers. “En er is na al die jaren weinig veranderd. Mijn ouders zijn dit jaar 50 jaar getrouwd en ze willen een feest geven. Erg gezellig met die twee die continu aan het bekvechten zijn.”
De broers schelen twee jaar en Meike is het jongere zusje. “Mijn moeder wilde graag een meisje en na twee jongens kreeg ze er eentje. Ik ben het schatje van mijn ouders, de benjamin van de familie en het zonnetje in huis.” Dat klinkt allemaal leuk en aardig, maar nu ze terugkijkt op haar jeugd, ziet ze wel waar haar pleasegedrag vandaan komt. “Mijn broers lagen vroeger altijd al met elkaar overhoop. Elkaar duwen, sarren en dwarsliggen. Vaak vechten. Mijn ouders werden er soms wanhopig van. Ik wilde ze niet ook nog eens tot last zijn en deed er alles aan om de sfeer goed te houden. Dat ik daarvoor soms mezelf wegcijferde nam ik op de koop toe… Lees hier verder!
Mona -
Dat jij en je ex een kindje nodig hadden om te beseffen dat jullie teveel verschillen, is de reden dat je nu op de blaren moet zitten. Dus leg het probleem nu niet helemaal bij je ex. Als jij geen vegetarier was en niet van voorlezen hield was er ook geen probleem. En misschien kan Guus zo later zelf een bewuste keuze maken gebaseerd op ervaringen ipv instructies.