Angela werkt al twintig jaar als interieurstylist en heeft altijd rondgelopen in de mooiste huizen van Nederland. “Het is een voorrecht om zo in de persoonlijke ruimte van mensen te komen. Ik leer mijn klanten écht kennen, weet hoe hun dag eruitziet, hoe ze tot rust komen en wat ze belangrijk vinden. De huizen richt ik in met de mooiste designspullen en meest exclusieve materialen. Mensen zijn dan ook vaak verbaasd als ze bij mij thuis komen. Ik leef namelijk heel anders! Mijn huis bestaat vooral uit pareltjes van Marktplaats en kringloopwinkels. En dat is mijn stiefdochter laatst ook opgevallen…”
Zat niet op mij te wachten
Vier jaar geleden leerde Angela de goedlachse Bart kennen. “Wat een man! Toen ik in zijn bruine ogen keek, was ik op slag verliefd. Bart was nog wat gereserveerd in het begin. Hij kwam net uit een scheiding en daar had vooral zijn oudste dochter Stephanie veel moeite mee. Ze was toen 15 jaar oud, flink aan het puberen en zat niet op een nieuwe stiefmoeder te wachten.”
Heel erg open
Angela komt zelf uit een gezin met gescheiden ouders en denkt dus wel raad te weten met Stephanie. “Ik gaf Bart en zijn dochters de tijd. Pas toen Bart en ik zeker wisten dat we samen oud wilden worden, ontmoette ik Stephanie en Veronique. Met Veronique had ik meteen een leuke band. Ze is net als ik dol op tekenen en schilderen, en dat doen we graag samen. Zij was toen pas 10 jaar oud en ik denk dat ik daar ook wel geluk mee heb gehad. Ze stond heel erg voor mij open en hierdoor heb ik een eerlijke kans gekregen.”
Lunchen, winkelen en schilderen
Die eerlijke kans krijgt Angela voor haar gevoel niet van Stephanie. “Zij was wel een echte puber en enorm loyaal aan haar moeder. Ik kon dat begrijpen en accepteerde dat ze niet op mij zat te wachten. Waar ik met Veronique vaak ging lunchen, winkelen en schilderen, deed ik dat met Stephanie niet. Dat ben ik blijven aanbieden, hoor! Maar ik heb altijd ‘nee’ te horen gekregen. Tot nu…”
Klein en gedateerd
Angela is enorm creatief en kan ook met een klein budget een huis een geweldige uitstraling geven. “Laatst was een vriendin van mij gescheiden en kwam in een heel klein en gedateerd appartement te wonen. Ik bood mijn hulp aan en we struinden alle kringloopwinkels en heel Marktplaats af. In combinatie met een paar likken verf en goede verlichting had mijn vriendin een sfeervol huis dat zo in een woonblad had gekund. Ik vind het bijzonder dat ik mijn kwaliteiten niet alleen voor rijke klanten kan gebruiken, maar ook voor vriendinnen die het moeilijk hebben.”
Steeds aardiger
Trots als een pauw laat Angela de foto’s thuis zien aan haar vriend en stiefdochters. “Veronique was meteen lief en enthousiast. Ze vraagt vaak naar mijn werk en ik zie haar later ook iets creatiefs doen. Stephanie reageerde zoals altijd koeltjes en zei dat ‘het wel oké’ was. Toch viel me na het tonen van die foto iets op: ineens ging Stephanie steeds aardiger doen. Zou het er iets mee te maken hebben dat ze een nieuw huisje heeft gevonden dat helemaal ingericht moet worden…?”
Eigen plekje
Stephanie krijgt over twee weken de sleutel van haar eerste eigen appartementje. “Het is een studio van 35 vierkante meter. Een vriendin van haar zat daar eerst in en gaat eruit. Stephanie wordt bijna 21 en het is voor iedereen tijd dat ze haar eigen plekje krijgt. Ik ben dan ook erg blij voor haar! De studio is in prima staat, maar het kan wel een schilderbeurt en wat gezellige spullen gebruiken. En hé, blijk ik daar toch heel handig mee te zijn…”
Helpen inrichten
Sinds het nieuws van de studio laat Stephanie een waar charmeoffensief op Angela los. “Oh, wat is ze lief tegen me. ‘Wil jij ook een kopje thee?’ of ‘Heb je zin om een film te kijken?’ zijn zinnen die ik al die jaren nog nooit uit haar heb horen komen. Enerzijds ben ik blij, anderzijds voelt het heel achterbaks. Het is duidelijk dat ze nu aardig doet omdat ze mij nodig heeft. Wat ik al vermoedde gebeurde ook: ze vroeg of ik zin had om haar te helpen met het inrichten van haar studio. Nou, heel eerlijk? Niet echt.”
Blijft zijn dochter
Toch besluit Angela haar stiefdochter wel te helpen. “Nee, ik heb er geen zin in. Ze heeft me als stront behandeld de afgelopen jaren en dat ben ik niet vergeten na een paar weken lief doen. Maar het is en blijft de dochter van Bart en ik zal haar helpen. Misschien dat we hierdoor wel naar elkaar toegroeien en dat haar vriendelijkheid oprecht wordt. Daarnaast denk ik dat het haar ook goed doet als ze lekker haar eigen plekje heeft. Ik hoop echt een band met haar te kunnen opbouwen zoals ik die met haar zusje heb. En als dit de manier is: so be it.”
Bovenste afbeelding: Unsplash+
Sanderien van Mul -
Ik zou haar ook helpen. Geef het inderdaad een kans, wie weet kan het tot een betere band leiden. Die zal nooit hetzelfde zijn als met haar zusje, laat dat maar meteen los om verwachtingen niet te hoog op te laten lopen. Haal je schouders op en betitel haar niet meteen als ‘achterbaks’. Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn, zei mijn moeder altijd. Dat ze je nu nodig heeft voor de inrichting, is nog maar één keer. Pas als haar gedrag stelselmatig ‘achterbaks’ is, zou ik ervoor kiezen om het contact te dimmen. Maar zet voor nu je ergernis opzij en help haar even. En als de band daarna weer bekoelt, nou, dan weet je toch genoeg? En laat het dan ook zo. Je kunt mensen niet forceren. Temper je eigen verwachtingen en doe niet zo dramatisch.