Trix is de oudste van vijf meiden. “Het was bij ons thuis altijd een drukste van jewelste. Mijn vader was er bijna nooit en dus ontfermde mijn moeder zich over Sjuul, Wenda, Miesje, Frauke en mij. Na school stond ons hele huis op z’n kop. Iedereen was welkom en dus kwam het geregeld voor dat we allemaal een vriendje of vriendinnetje te spelen hadden. Zeer regelmatig renden er tien, elf of zelfs twaalf kinderen door het huis. Met veel geluk kijk ik terug op die periode. Juist omdat er nu zo veel gedoe is in de familie…”
Geen makkelijke tijd
Het is voor Trix geen makkelijke tijd. “Mijn partner zit voor haar werk in het buitenland en ik zie haar maar één weekend per maand. Onze dochter woont sinds dit studiejaar op zichzelf, maar zit niet zo lekker in haar vel en overweegt weer thuis te komen wonen. En om het nog ‘leuker’ te maken, heb ik binnen één jaar tijd van allebei mijn ouders afscheid moeten nemen.”
Om de beurt langs
Beatrice, de moeder van Trix, moesten ze een jaar geleden laten gaan. “Heel naar natuurlijk, maar ze was oud en het hoort bij het leven. We vonden het lastig om te zien dat papa nu helemaal alleen was. Wenda en Frauke wonen dichtbij ons ouderlijk huis en gingen om de beurt bij hem langs. Zo was er elke dag iemand bij hem om hem te helpen met de vaat, het doen van boodschappen en het maken van een praatje. Sjuul, Miesje en ik wonen een stuk verder weg en vonden het fijn dat Wenda en Frauke aanboden dit te doen. We hebben hiervoor altijd onze waardering uitgesproken en gezegd dat als dit niet langer zo kon, we samen naar hulp zouden kijken.”
Zo snel op elkaar
De zussen zien dat hun vader snel achteruit gaat. “Hij was ook al 89 jaar oud en woonde nog steeds alleen. Je hoort vaak dat als één van de twee wegvalt, de ander ook niet lang meer heeft. Zo ook bij mijn vader. Zeven maanden na het afscheid van onze moeder, moesten we ook hem laten gaan. Heel verdrietig en zeker omdat het zo snel op elkaar plaatsvond.”
Niet vlekkeloos
Het regelen van de ceremonie verloopt niet vlekkeloos. “Je kon aan ons alle vijf merken dat de koek op was. Bij iedereen speelt er thuis van alles en het verdriet van het verlies van onze moeder hadden we nog niet verwerkt. Tel daar ook het wegvallen van onze vader en alle vermoeidheid bij op en je kunt je voorstellen dat het alles behalve een gezellige tijd was.”
Langskomen voor de verdeling
Er ontstaat onenigheid over bijna alles. “De kaart, de muziek, de hapjes, de toespraken, de genodigden, de advertentie en of we achteraf wel of niet met z’n allen iets zouden gaan eten. Echt over niets konden we het eens te worden. Maar wat ik misschien nog wel het meest vervelend vond, is dat Wenda al bij de borrel na de ceremonie aan de notaris vroeg wanneer we bij hem op kantoor langs mochten komen voor de verdeling. We hadden nét onze vader ter aarde besteld en dit is het eerste waar zij aan denkt. Hoe dan?!”
Waar was jij?
Het maakt Trix boos en ze zegt tegen haar zus dat dit nu een ongepast onderwerp is. “Op haar beurt werd zij weer boos op mij. ‘Ik heb maandenlang voor papa gezorgd en heb nauwelijks kunnen werken. Waar was jij al die tijd?’, zei ze tegen mij. Ik heb me helemaal nooit gerealiseerd dat mijn zusje door het mantelzorgen veel inkomsten is misgelopen. Ze werkt als zzp’er en ik dacht dat ze ’s avonds veel deed als haar kinderen op bed lagen. Het verhaal dat ze nauwelijks heeft kunnen werken is dan ook nieuw voor mij.”
Liever vandaag dan morgen
Ook Sjuul bemoeit zich met het conflict tussen Wenda en Trix. “Binnen no-time hadden we allemaal ruzie met elkaar. Het is duidelijk dat Wenda en Frauke liever vandaag dan morgen bij de notaris zitten voor de verdeling en de verkoop van het huis. Omdat zij veel voor papa gezorgd hebben, vinden ze dat ze hier recht op hebben. Sjuul, Miesje en ik willen liever wat uitgebreider de tijd nemen om te kijken hoe het er precies voorstaat. Natuurlijk moet het huis verkocht worden, maar het staat nog vol met spullen. Ik zie liever dat we hier eens met z’n vijven helemaal doorheen gaan.”
Niet overhaasten
Het wordt Trix steeds duidelijker dat vooral Wenda geld nodig heeft. “Als ik een beetje rondvraag, kom ik erachter dat ze al vóór het mantelzorgen weinig klussen had. Het lijkt erop dat ze het mantelzorgen nu als reden gebruikt waarom haar bedrijfje niet goed loopt. Dat vind ik oneerlijk, want dat is niet hoe het zit. Het was een stuk netter geweest als ze daar eerlijk over was geweest. Maar ook dan ben ik van mening dat we deze verdeling niet moeten overhaasten. We kunnen dit maar één keer doen.”
Joris -
Tja, natuurlijk hangt het af van de emotionele binding met de (wellicht oude) spulletjes en wellicht verschilt dat van situatie tot situatie. Maar als Trix kennelijk zelden kwam, kon ze blijkbaar ook lang zonder die spulletjes… Het zijn maar spullen, he? Natuurlijk kun je er tijd voor uittrekken, maar dat hoeft echt geen weken te duren (heb ik in mijn omgeving gezien). De waardevolle (emotioneel of financieel) meenemen, voor de rest de kringloop en/of een grote kuub-container. Als het een huurhuis was, moest het hok ook binnen enkele weken opgeleverd worden – en dat kan écht.