Jasmine is een jonge moeder van twee. “John is 9 jaar oud en Kimmy 6 jaar. Ik vind het heerlijk om te moederen en ben minder gaan werken toen de kinderen geboren werden. Al mijn tijd en aandacht gaan naar John en Kimmy. Bij Kimmy merk ik dat het goed is dat ze veel aandacht krijgt, maar bij John vraag ik me steeds meer af of onze grenzeloze aandacht wel goed is geweest…”
Halve dagen naar school
John is een lief, maar soms ook pittig kind. “In de kern is het een schatje. Als hij moe of niet lekker is, wil hij niets liever dan lekker bij mama zijn. Toen hij als kleuter naar school moest, was dat lastig. Hij was de eerste vier jaar van zijn leven alleen maar bij mij geweest. De overgang naar vijf dagen school was groot. Te groot. In overleg met de meester ging hij het eerste half jaar daarom halve dagen naar school. Dat werkte goed.”
Niet te doen
Nu zit John in groep zes en gaat het minder lekker in de klas. “John verliest snel zijn aandacht en geduld. Als dingen niet meteen gaan zoals hij dat wil, ontploft hij. Woede-uitbarstingen en driftaanvallen zijn in de klas aan de orde van de dag. De leerkrachten doen er alles aan om hem goed onderwijs te bieden, maar met zijn leer- en werkhouding is dat bijna niet te doen.”
Doet hij niet
Wat Jasmine steeds meer opvalt, is dat het er in andere gezinnen anders aan toegaat. “Als ik kritisch kijk naar mijn opvoeding, denk ik dat ik veel te zacht en lief ben geweest voor John. Hij was mijn prinsje en alles werd voor hem gedaan en geregeld. Nu is hij negen en kan hij bij wijze van spreken zijn eigen veters nog niet strikken. Andere jongens gaan zelf op de fiets naar school, maken vrienden en nemen initiatief. Dat doet John allemaal niet.”
Hij flipt
De leerkrachten van John zeiden in het laatste oudergesprek dat hij echt beter zijn emoties moet leren reguleren. “En dat we hem thuis minder zijn zin moeten geven. Inmiddels lijkt dat een gepasseerd station. Als ik nu niet doe wat John vraagt, flipt hij. Dwingen we hem om zijn eten op te eten? Dan gooit hij zijn bord op de grond. En als John kleding aan moet die hij niet mooi vindt, trekt hij alle schone was uit de kast. Als een soort tiran gaat hij tekeer.”
Weet het niet meer
Jasmine vreest de dag dat John groter en sterker wordt dan zij. “Zijn vader is een boom van een vent en ik vrees dat John ook een grote beer wordt. Nu kan ik hem fysiek nog aan, maar dat is straks ook voorbij. Mijn man is doordeweeks altijd weg voor werk en slaapt alleen in de weekenden thuis. Ik weet gewoon niet hoe ik het opvoedkundig allemaal moet oplossen.”
Alle aandacht naar John
Wat Jasmine ook moeilijk vindt, is dat er maar weinig aandacht naar Kimmy gaat. “Kimmy is zo’n schat. Ze is lief, rustig en doet wat haar gevraagd wordt. Maar ik voel me vaak schuldig dat alle aandacht naar John gaat. Elke keer ben ik brandjes aan het blussen en moet ik praten als Brugman om dingen gedaan te krijgen. Ik zou het zo graag gezellig hebben thuis…”
Spijt
Jasmine overweegt hulp in te schakelen voor de opvoeding van John. “Mijn te lieve en zachte aanpak heeft duidelijk niet gewerkt. Maar nu weet ik niet hoe ik het tij moet keren. Mijn man kan voor zijn werk niet vaker thuis zijn en doordeweeks sta ik er letterlijk alleen voor. Ik heb spijt van de zachte opvoedstrategie die ik heb gekozen… Had ik daar vooraf maar beter over nagedacht.”
Afbeelding: Sasha Kozak via Unsplash
Joris -
Stop met overwegen iets te doen; doe het gewoon. Professionele hulp lijkt me bijzonder gepast.