Jip en haar zus Valerie zijn twee handen op één buik. “Dat zijn we altijd al geweest. Onze moeder heeft ons alleen opgevoed en dat heeft ervoor gezorgd dat we heel close zijn. Zeker nu onze moeder er niet meer is, zoeken we elkaar vaak op. We vinden het fijn om elke week samen te wandelen en koffie te drinken. We appen bijna dagelijks, vooral over de alledaagse dingen die we meemaken. Maar sinds een paar maanden is daar nog iets bijgekomen: bellen. En niet zo nu en dan, maar voor elk wissewasje heb ik Val aan de lijn.”
Doet het alleen
Er is een duidelijke aanleiding voor het vele bellen, en juist dat maakt het moeilijk. “Vorig jaar raakte Val zwanger van een scharrel. Na lang wikken en wegen besloot ze het kindje te houden en moeder te worden. De scharrel gaf direct aan er niks mee te maken te willen hebben, en eigenlijk vond Val dat wel prima. ‘Ik doe het liever alleen, net als mama vroeger,’ zei ze. Ik was zo trots op haar!”
Heel bijzonder
Vanaf het moment dat Val besloot om voor het kindje te gaan, barstte de voorpret los. “Omdat zij geen partner had, wierp ik me op als steun en toeverlaat. Ik ging mee naar de verloskundige, shopte heel veel snoezige kleertjes en schroefde het ledikantje in elkaar. Het was zo bijzonder om dit samen met mijn zus te doen. Het voelde een beetje alsof ik zelf ook moeder zou worden. Heel bijzonder.”
Verdrietig
Maar als Val bij 32 weken een extra groeiecho laat maken, slaat het noodlot toe. “Ik was erbij, net als bij alle andere echo’s. We hadden er veel zin in en waren superbenieuwd of de kleine goed groeide. Maar al vrij snel nadat de echoscopiste naar het scherm keek, bleek dat het kindje niet meer leefde… Verdrietig en in complete stilte reed ik met mijn zus naar de gynaecoloog in het ziekenhuis.”
Sliep naast haar
In het ziekenhuis volgt nog een echo, en ook hier wordt het vreselijke nieuws bevestigd. “Uiteindelijk is ze ingeleid en is het kindje stil geboren. Natuurlijk was ik bij haar, maar dat maakte het allemaal niet minder verdrietig. Toen mijn zus naar huis mocht, ben ik met haar meegegaan. Een week lang bleef ik aan haar zijde en sliep naast haar in bed. Het was heel verdrietig en heel intiem om dit samen mee te maken.”
Irritant
Wanneer Jip na een week logeren weer naar haar eigen huis gaat, zegt ze dat Val haar altijd mag bellen. “Nou, en dat heb ik geweten. Elke dag heb ik haar aan de telefoon, en soms zelfs meerdere keren. Over elk wissewasje belt ze mij. Een ruzie bij het stoplicht, een rode sok bij de witte was, of een nare droom; Val belt mij. In de eerste weken na het tragische verlies vond ik het niet zo erg. Ik wilde er gewoon voor haar zijn en bood een luisterend oor. Maar inmiddels zijn we maanden verder en begint het best irritant te worden…”
Valt op
Ook de omgeving van Jip valt het op dat haar zus wel heel vaak belt. “Mijn collega’s, baas en vriendinnen maken er allemaal opmerkingen over. Ze kennen het verhaal natuurlijk, maar zeggen ook dat dit geen normaal gedrag is. ‘Moet ze niet met iemand gaan praten?’ zei een vriendin laatst, toen mijn zus drie keer op één avond belde, terwijl ik in een restaurant zat. Tja, misschien is dat slim. Maar ik durf het niet zo goed bespreekbaar te maken.”
Ze is te veel
Na het verlies van haar moeder en de baby van haar zus, zit Jip zelf ook niet bepaald lekker in haar vel. “Maar door het claimerige gedrag van mijn zus kom ik niet aan het verwerken van mijn eigen verdriet. Ik moet met mijn zus gaan praten, maar ik vind het heel erg lastig. Ik wil haar steunen en haar niet het gevoel geven dat ze te veel is voor mij. Maar als ik heel eerlijk ben, dan is ze dat wel…”
Afbeelding: Brooke Cagle via Unsplash
Petra van Dorp -
Het is afschuwelijk wat haar, en jou ook, is overkomen. Ze zit middenin de rouw en heeft blijkbaar alleen jou als enige uitlaatklep. Het is echter niet zo dat jij daar aan onderdoor moet gaan, jij hebt ook je eigen rouw. Een professionele hulpverlener of een rouwgroep zal daarbij kunnen helpen. Jammer dat je dat niet zo goed bespreekbaar durft te maken. Je zus is kwetsbaar en jij ook en het is niet de bedoeling dat jullie samen eraan kapot gaan. Breng het toch maar op en wacht haar reactie af. Ze zal het in eerste instantie afwijzen want ‘ ze heeft jou toch’? Vertel haar dat je minder op haar telefoontjes zal reageren omdat je aan het werk bent/moe bent/op stap bent/tijd voor jezelf nodig hebt, en doe dat dan ook. Neem maar twee keer per dag op ipv drie keer. Het is een moeilijk proces en dat zal tijd gaan kosten. Heel veel sterkte voor jullie alle twee.