Had ze maar naar haar intuïtie geluisterd. “Maar dat deed ik niet en nu moet ik dealen met de situatie. En dat is deze: mijn zoon die al uit huis was, woont weer bij mij. De irritaties lopen hoog op. Vooral bij mij. Ik snak er naar om het huis weer voor mezelf te hebben.”
Jessie vindt het een superlastige situatie en schaamt zich er ook een beetje voor. “Een moeder moet er immers altijd voor haar kind zijn, toch? Dat is wat vriendinnen me zeggen als ik klaag over mijn weer in huis wonende zoon. Ze vinden dat ik blij moet zijn dat Jorn bij me wil wonen. Ik zwijg dan maar, ik wil er ook geen toestand van maken, maar als je diep in mijn hart kijkt zie ik Jorn liever gister dan vandaag vertrekken. Maar ja ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om Jorn op straat te laten staan.”
Kun je niet bij een vriend wonen?
Is Jessie dan echt zo’n slechte moeder? vraagt ze zichzelf steeds maar af. “Jorn woonde samen met zijn vriendin en na de zoveelste ruzie besloten ze uit elkaar te gaan. Het huis waarin ze woonden is van zijn ex, dus Jorn kon niet anders dan zijn boeltje op te pakken. En zo stond hij bij mij op de stoep met de vraag of hij tijdelijk bij mij mocht wonen. Hij zag er zo hulpeloos uit. Toen ik vroeg of hij niet bij vrienden terecht kon, schudde hij zijn hoofd. Ik dacht: ‘nou ja, toe maar dan’. Wel zei ik hem dat hij zo snel mogelijk op zoek moest gaan naar een eigen woonruimte. Dat beloofde hij.”
Ja, zo gaat ‘ie nooit weg
Maar het lijkt erop dat Jorn zich niet meer kan herinneren dat hij dat heeft beloofd. Hij heeft het prima naar zijn zin bij zijn moeder die lekker voor hem kookt en zijn was doet. “Ja zeggen vriendinnen dan, je moet hem niet zo verwennen, zo gaat hij natuurlijk nooit weg. Nee dat snap ik, maar ik moet zelf toch ook eten en mijn kleren moeten ook worden gewassen.” Lastig vindt Jessie dat Jorn niets in het huishouden doet. Als ze thuiskomt van werk, dan is het niet zelden een zootje in huis. De afwas staat op het aanrecht, lege chipszakken liggen op de bank en kleding slingert door het hele huis. “Op het moment heeft hij geen werk en hangt hij vooral op de bank om te Neflixen.”
Ik krijg gewoon stress van mijn kind
Ze raadt Jorn aan wat actiever op zoek te gaan naar een baan en woonruimte. “Ik heb er gewoon stress van. Ik heb een drukke baan en genoot altijd als ik thuiskwam. Ik woon al jaren alleen en dat vind ik heerlijk. Thuis kom ik bij van de hectiek van mijn werk, ik voel me er fijn en kan doen en laten wat ik wil. Maar nu Jorn er is, voel ik me niet vrij. Hij eet alle kasten leeg en maakt er een zootje van. Als ik hem daarop aanspreek belooft hij beterschap maar er gebeurt niks. Ik heb het idee dat hij het wel prima vindt zo. Dat ik er langzaam aan onder door ga schijnt hij niet in de gaten te hebben.”
Soms schaam ik me voor Jorn
Soms kijkt ze beetje jaloers naar de Facebookpagina van haar vriendinnen die allemaal een fijne band hebben met hun volwassen kinderen. “Er zijn momenten dat ik me schaam voor Jorn. Hij heeft al talloze baantjes gehad maar nergens houdt hij het lang vol. De scheiding heeft hem best beschadigd omdat zijn vader geen contact meer met ons wilde en ons verliet. Ik heb me daar altijd schuldig over gevoeld en was zo blij toen hij Marie-Jose ontmoette en met haar ging samenwonen. Ik zag Jorn opbloeien; eindelijk had hij weer plezier in het leven. Hun relatie hield vijf jaar stand en stiekem hoop ik dat het nog goedkomt, maar uit de verhalen van Jorn begrijp ik dat Marie-Jose een andere vriend heeft. Dus de kans dat ze weer samen verder gaan is nihil.”
Stel een ultimatum
Een collega stelde voor om een ultimatum te stellen, maar dat gaat Jessie te ver. “Het is tegenwoordig niet makkelijk om een woning of woonruimte te vinden en mijn zoon op straat zetten ga ik gewoon niet doen. Maar er moet wel iets veranderen want ik houd het niet vol zo. Ik ben zo bang dat we een enorme ruzie krijgen. Daarover wil ik niet eens nadenken.”
Wat zou jij doen als je in Jessie’s schoenen stond? De situatie accepteren zoals die is en gewoon zorgen voor je kind? Of begrijp je dat Jessie het zo nu en dan nauwelijks trekt? Is ze daardoor een slechte moeder? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Karolina Grabowska via Pexels
Rochelle: ‘Appen met de beste vriend van mijn man is me duur komen te staan’
Rochelle snapt er niks van. Voor haar gevoel doet ze niks verkeerd en toch is haar man Henk woedend. “Zijn beste vriend Rob is nog niet zo lang geleden gescheiden van Marit en is daar verdrietig over. Rob appte mij voor een kletspraatje en sindsdien hebben we dagelijks appcontact. Mijn man heeft die berichtjes gelezen en is furieus.” Had Rochelle het contact met Rob beter kunnen afkappen? “Achteraf gezien wel ja. Nu is Rob zijn beste vriend kwijt en Henk zwijgt al weken. Als ik dat had geweten…” Verder lezen
Margreet -
Ik snap die vriendin wel, zou zo’n vent (nou ja, vent..) ook het huis uitzetten. Nu jij nog!