Marjo’s zoon wordt constant betrapt op winkeldiefstal: “Nu gesprekken met de wijkagent”

Opgegroeid in een keurig gezin, waarin normen en waarden hoog in het vaandel stonden, moet Marjo enorm wennen aan haar stelende zoon. “Robin is zeventien jaar en continu wordt hij betrapt op winkeldiefstal. Het maakt me wanhopig.” Steun van haar man hoeft ze niet te verwachten, die doet er lacherig over en zegt dat het wel weer overgaat.

Het duurde even voordat Marjo in de gaten had dat haar zoon regelmatig spullen uit winkels in zijn zak stopt zonder ze te betalen. “Robin werkt al sinds zijn dertiende. Eerst een krantenwijk, daarna ging hij vakkenvullen bij een supermarkt en daarnaast werkte hij in een pizzeria. Hij bezorgt pizza’s op zo’n snelle fiets en de fooien die hij krijgt, zijn voor hem.” Dat mensen hem waarderen bleek wel uit de hoge bedragen die hij toegestopt kreeg. “Wat ik ermee wil zeggen: hij verdiende gewoon goed voor een veertienjarige en ik vond het dan ook niet gek dat hij zo nu en dan wat kocht.”

Ik viel zowat flauw

Maar de spullen die hij haar liet zien, had hij niet afgerekend. Daar komt Marjo achter als een winkelmanager haar belt om te vertellen dat Robin is betrapt.  “De eerste keer dat ik werd gebeld, werd het zwart voor mijn ogen. Ik dacht dat ik flauw zou vallen en er kwam geen geluid meer uit mijn keel. De manager bleef heel vriendelijk tegen me praten en zei dat hij er geen politie bij haalde, omdat hij hoopte dat Robin al genoeg werd gestraft door mijn reactie. Ik bedankte hem en toen Robin thuiskwam trok ik hem aan zijn arm en duwde hem op de bank.”

Onzin

Marjo dacht een goed gesprek te hebben gehad met haar zoon die, zoals hij beweerde, ‘zich rot was geschrokken’. Marjo was in de veronderstelling dat hij zijn lesje wel had geleerd en dat hij inzag dat hij net als iedereen gewoon moest werken en sparen om de spullen te kopen die op zijn verlanglijstje stonden. “Inmiddels had ik mijn man Bas al gebeld, maar die was nauwelijks onder de indruk. ‘Joh, maak je niet zo druk, dat deed ik vroeger ook, dat komt wel goed’ wuifde hij mijn zorgen en verdriet weg. Hij moest er zelfs om lachen en maakte er grapjes over. Het was niet de reactie waarop ik had gehoopt en ik vroeg hem of Bas met Robin wilde praten. Dat vond Bas onzin.”

Dit is waarom er plotseling hortensia’s werden gestolen

Red Bull en sportsokken

Het duurde niet lang, of Marjo kon haar kind ophalen van het politiebureau. Was het de vorige keer een blikje energy drank, deze keer had hij dure sportsokken in zijn zak gepropt. Nog steeds haalde Bas zijn schouders erover op en was Marjo in alle staten. “Hoe ik ook op Robin inpraatte, hem smeekte om het niet meer te doen, hij was onverbiddelijk en leerde gewoon niet van zijn fouten. Ik schaamde me kapot. Ik zie het als falen en ik vraag mezelf ook steeds maar af: had ik dit kunnen voorkomen? Heb ik hem teveel aan zijn lot overgelaten? Was hij te vaak alleen thuis? Vragen, vragen, maar de antwoorden zijn er niet.”

Criminele organisatie

Inmiddels is er contact tussen Marjo, Robin en de wijkagent. “Al twee keer heeft Robin een gesprekje gehad met de agent. Naar hem geeft Robin aan dat hij het niet meer zal doen en dat hij nu inziet dat dit niet kan. Ik hoop dat hij uit de problemen blijft, vooral omdat mijn man me hierin eigenlijk niet steunt. De tijd zal het leren.”

Stopt hij met winkeldiefstal?

Wat denk jij ervan? Moet Marjo het proletarisch winkelen van Robin serieus nemen of denk jij, net als Bas, dat het een fase is en vanzelf wel overgaat? Praat met ons mee in de comments.