Allebei mijn bevallingen vonden plaats in het ziekenhuis. Bij Sophia wilde ik eerst nog graag thuis bevallen, maar omdat ik medisch werd en ingeleid moest worden, was dit geen optie meer. Dit is mij toen zo goed bevallen, dat ik ook mijn tweede bevalling in het ziekenhuis wilde doen. Zo gezegd, zo gedaan en ook de tweede keer was het een goede ervaring. Ik vond het een heel prettig idee dat er van alle kanten hulp zou kunnen komen indien nodig, maar ik op de momenten dat dit niet nodig was, wel lekker ‘met rust’ gelaten werd.
Veel mogelijk
Elke vrouw is anders en elke vrouw heeft dus ook andere wensen bij haar bevalling. In Nederland is er (in vergelijking met andere westerse landen) erg veel mogelijk. Zo mogen wij thuis bevallen en word je (indien dat mogelijk is) tijdens je zwangerschap en bevalling begeleid door een verloskundige, in plaats van een arts. Toch zijn er vrouwen die ook binnen deze mogelijkheden geen manier vinden die aansluit op hun voorkeuren. Zo ook Zoë (37 jaar).
Nare eerste bevalling
“Mijn eerste bevalling was een regelrechte hel. Ik wilde thuis bevallen en de natuur haar werk laten doen. Niet inleiden, geen pijnstilling en niet medisch ingrijpen tenzij dat écht noodzakelijk is. Alle drie gebeurden toch. Omdat ik na 42 weken nog steeds niet bevallen was, ben ik in het ziekenhuis ingeleid. De ontsluitingsweeën duurden zo lang, dat ik na lang aandringen van mijn verloskundige toch een ruggenprik heb gekregen. Tot overmaat van ramp is er ook nog een knip gezet. Na mijn bevalling was ik emotioneel een wrak, vooral omdat ik het gevoel heb gehad dat niks ging op de manier hoe ik het graag had gewild.”
Doula en verloskundige
De eerste bevalling van Zoë is erg traumatisch voor haar geweest. “Ik heb nog een gesprek met de verloskundige van het ziekenhuis gehad, maar ik voel me er nog steeds heel vervelend over.” Op haar tweede bevalling kijkt Zoë beter terug. “Deze was thuis, onder begeleiding van zowel een doula als een verloskundige. De doula heeft eigenlijk alles gedaan, alleen bij het persen was de verloskundige wat meer aanwezig. Deze bevalling was al een stuk prettiger voor mij.”
Unassisted childbirth
Vorig jaar beviel Zoë op een niet onomstreden manier van haar derde kind: helemaal zonder begeleiding van een arts of verloskundige. Dit wordt ook wel unassisted childbirth (of uc-bevallen) genoemd. “Ik las erover in een Amerikaans artikel. Ik wist direct dat ik dit wilde voor mijn bevalling.”
Hulp inschakelen
De man van Zoë is het in de eerste instantie niet eens met zijn vrouw om het zo aan te pakken. “Hij vond het eng en was bang dat er iets mis zou gaan. Ik heb hem uitgelegd waarom ik het wel wilde en we hebben een afspraak gemaakt: ik sta tijdens de zwangerschap wel onder controle van een verloskundige, maar zo lang alles goed is, beval ik zonder begeleiding.” Ook spreken ze af dat als er tijdens de bevalling ook maar het vermoeden is dat het niet goed gaat, het te lang duurt of als één van de twee het niet vertrouwt, ze alsnog hulp inschakelen.
Staand tegen de muur
Dat ze zonder begeleiding wil bevallen, vertelt ze niet tegen haar verloskundige. “Die zou dat natuurlijk nooit goed vinden. Ik heb er gewoon niks over gezegd en tegen haar verteld dat ik graag thuis wilde bevallen. Verder niks.” En zo gezegd, zo gedaan: wanneer Zoë op exact de uitgerekende datum weeën krijgt, wordt er niemand gebeld. “Ik ben in onze eigen slaapkamer, staand tegen de muur, bevallen van ons derde kindje. Alleen mijn man was erbij.”
Controle en hechtingen
Na de bevalling belt Zoë’s man de verloskundige om te laten weten dat Zoë is bevallen. “Zij schrok enorm en was in de veronderstelling dat het allemaal heel snel was gegaan en dat we daarom niet hadden gebeld. We hebben het maar bij dit verhaal gehouden, om geen onrust te creëren. Het was mijn derde kindje, dus de bevalling ging inderdaad heel vlot en ze nam het dan ook aan voor waarheid.” Een paar minuten na het telefoontje staat de verloskundige op de stoep. “Ik wilde natuurlijk dat ons kindje gecontroleerd werd en ik had een kleine hechting nodig. Het was erg fijn dat ze er hiervoor was.”
Niet voor iedereen
Zoë en haar man kijken allebei terug op een geweldige derde bevalling. “Het was zo natuurlijk en puur. Dit is hoe bevallen voor mij moet zijn: terug naar de natuurlijke manier. Ik snap wel dat dit niet voor iedereen is. Vooral wanneer het je eerste bevalling is of wanneer er complicaties zijn, raad ik het zeker niet aan. Maar in mijn geval, was het een goede beslissing.”
Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Dat kan in de comments onder dit artikel.
Damespraatjes raadt haar lezeressen aan om zich zowel tijdens de zwangerschap als bij de bevalling, door een professional te laten bijstaan.
