fb

Zo gaat Ka met de ruzies van haar kinderen om!

Bob en Tom schelen twee jaar. Dat was toen Tom geboren werd best even aanpoten, want Bob was toen  een behoorlijke handenbinder. Er zijn genoeg momenten geweest dat ik me afvroeg waaraan ik was begonnen. Want wat ben je nou helemaal als je twee jaar bent? Nu ze wat ouder zijn ben ik blij dat er maar twee jaar tussen zit. Want ze kunnen hartstikke leuk met elkaar spelen. Soms moet Tom iets harder lopen om Bob bij te houden, maar over het algemeen gaat het goed. Of ze wel eens ruziemaken? Eeeh. Ja.

Met twee jongens kan het er soms heftig aan toe gaan. Ze slaan elkaar niet. Het is verbaal zieken en zuigen. Misschien een beetje duwen. Daar blijft het dan bij. Ik vind het dus enorm meevallen. Zeker als ik zie hoe het bij andere kinderen er aan toe gaat.

Soms kijkt een vriendin verlangend naar mijn jongens die samen aan de Lego-tafel zitten. Haar kinderen hebben continu hoogoplopende ruzies. Dat wil overigens niet zeggen dat ze geen goede band hebben. Ruziemaken maakt onderdeel uit van de ontwikkeling van kinderen. Ze leren er veel van: ze uiten gevoelens, moeten hun mannetje staan en het uiteindelijk ook oplossen. Hoe fijn is het om dit te doen in een veilige omgeving!

Hoe help je kinderen met ruzie en het oplossen ervan?

Belangrijk is dat je ze het zelf laat oplossen. Dat lukt natuurlijk niet altijd. En dan kun je een handje helpen. Zorg ervoor dat beide kinderen hun verhaal kunnen doen. Zijn de emoties te hoog opgelopen? Laat het kind dan even afkoelen.

Vraag de herrieschoppers waar de ruzie is begonnen? Wie zei wat? Wie deed wat? Wat zei de ander toen? Probeer de ruzie in kaart te brengen. De oplossing moet jij natuurlijk niet geven, die moeten ze zelf bedenken. Help ze door te zeggen: “Hebben jullie een idee hoe je dit wilt oplossen? Hoe worden jullie weer vrienden?” Als ze een antwoord hebben gegeven, check dan bij allebei of ze het oke vinden. Tenslotte kun je vragen wat de afspraak wordt voor de volgende keer als de vlam weer in de pan slaat

Akkefietje? Ben boven!

Als mijn jongens ruzie hebben en kiften op elkaar, loop ik vaak naar boven. Ik heb geen zin om me er mee te bemoeien en vaak lossen ze het akkefietje zelf op. Hebben ze mijn hulp helemaal niet voor nodig. En als het onoplosbaar blijkt te zijn hoef ik niet bang te zijn. Ze weten me dan heus wel te vinden.

Hoe ga jij om met kinderruzies? Kan met je eigen kinderen zijn, maar natuurlijk ook met klasgenootjes of buurkinderen. We zijn benieuwd. Vertel je ervaringen in de comments onder dit artikel. Vinden we leuk :-).

Reageer ook