Wiep: “Het is toch niet normaal dat ik dít voor mijn klant moet doen?”

Hoewel ze vroeger nooit dacht: als ik later groot ben, ga ik werken als schoonmaakhulp, heeft Wiep het onwijs naar zin. “Ik kom bij verschillende mensen en dat maakt mijn werk heel afwisselend. De meeste mensen waar ik kom zijn leuk, maar ik werk nu bij een gezin waarbij de man wel een heel raar verzoek heeft…”

Ik kan gewoon goed soppen

Toen Wiep haar havo-diploma haalde wist ze niet zo goed wat ze wilde doen. “In een studie had ik weinig zin, voor een jaar reizen geen geld en dus besloot ik om een jaartje te gaan werken. Daarna zou ik wel zien wat ik zou doen.” Het is een lang jaartje geworden en Wiep heeft haar talent ontdekt. “Ik kan gewoon heel goed schoonmaken en opruimen. Hoe leuk is het dan om mensen te helpen die het te druk hebben om hun huis op orde te houden?”

Lieve briefjes op tafel

Ze heeft verschillende adressen waar ze haar handen uit de mouwen steekt. Bij de een komt Wiep wekelijks, bij de ander een keer in de twee weken. “Het leuke is dat ik bij sommige gezinnen al een tijd werk en dat maakt het nog leuker. Dan ken je het gezin en het huis en weet je precies wat er van je wordt verwacht. Ik ga goed op briefjes als: ‘hallo Wiep, we vinden het zo fijn dat je er weer bent. Dank je wel voor je hulp weer’. Dat is toch fantastisch? Hoe fijn is het als je weet dat mensen heel blij met je komst en je werk zo enorm waarderen?”

He? Waarom ben je schoonmaakster?

Haar omgeving reageerde aanvankelijk niet zo leuk. “Mijn vriendinnen snapten niet dat ik ging schoonmaken bij mensen die daarvoor te lui zijn. Ze vonden dat ik veel leuker werk zou kunnen doen dan een beetje soppen met anderen. Daar had ik toch niet mijn havo-diploma voor gehaald? Waarom deed ik geen studie zodat ik veel beter betaald werk zou kunnen doen? Nou, omdat ik daar geen zin in heb. Ik verdien helemaal niet slecht en ben zo vrij als een vogeltje. Ik bepaal zelf in welke volgorde ik de huishoudelijke klussen doe en als ik tijd over heb, doe ik met plezier wat extra’s. Verzorg ik de planten, of ruim ik een keukenkastje op. Dat wordt altijd enorm gewaardeerd.”

Wat een draakjes

Wat het werk van Wiep ook leuk maakt, is het contact met allerlei verschillende mensen. “Vroeger kon ik nog wel eens verlegen zijn, maar daarvan heb ik inmiddels geen last meer. Ik moet wel communiceren met de mensen waar ik werk. Eigenlijk kan ik met iedereen opschieten. Heel soms heb ik wat minder met een bepaald gezin. Het is één keer voorgekomen dat ik niet ben gebleven bij een gezin. Dat had met de kinderen van het gezin te maken. Ik mocht alleen komen als de vrouw thuis was en ze was moeder van twee kleine jongetjes. En dat waren echt etterbakjes die het bloed onder mijn nagels haalden en me steeds commandeerden. Nou, daar was ik heel snel klaar mee. Maar verder werk ik bij alleen maar leuke mensen.”

Of ik wat wil doen?!

Wel zitten er soms wat aparte mensen tussen. “Ik werk nu bij mensen thuis waarbij de man steeds een heel raar verzoek heeft. Hij wil dat ik het kunstgras stofzuig. Toen hij dat de eerste keer vroeg, dacht ik dat hij een grapje maakte, dus ik lachte hard en sloeg hem op zijn schouder. Maar toen hij voet bij stuk hield, kreeg ik in de gaten dat het menes was en dat hij echt wilde dat ik op mijn knieen met de stofzuiger het nepgras schoon zoog. Ik voelde me zo ongemakkelijk, maar deed het wel. Tenslotte betaalt hij mij gewoon voor mijn werk en heb ik te doen wat hij me vraagt. Mijn beste vriendin verklaarde me voor gek en vind dat ik moet weigeren om het kunstgras schoon te zuigen. Maar ik vind niet dat ik de positie ben om werk te weigeren. Toch?”

Wat vind jij? Gaat het te ver als je als huishoudelijke hulp het kunstgras moet stofzuigen? Of vind je dat de normaalste zaak van de wereld? Help jij zelf gezinnen en wil je vertellen wat het vreemdste verzoek was dat je ooit bij iemand thuis kreeg, praat dan mee in de comments onder dit artikel.