Buiten zijn: het is iets waar ik als kind al dol op was. Wij woonden in een kinderrijke straat, die aan een groot veld en verschillende bossen grensde. Alle kinderen uit de buurt speelden hier elke dag samen buiten. Sneeuwde het? Dan maakten we sneeuwpoppen en iglo’s? Scheen de zon? Dan gingen we bootje varen op de vijver? Vroor het? Dan was het schaatsen geblazen! En was het grote veld gemaaid? Dan maakten we enorme stapels hooi van het afgemaaide gras. Het was echt een heerlijke tijd.
Toen ik ouder werd (zeg: puber), was buitenspelen ineens niet meer interessant. Ik was druk met waterpolo, school, vriendinnen en uitgaan. In het bos spelen of bootje varen waren er niet meer bij. Maar, toen ik mijn huidige vriend Ward leerde kennen, is mijn liefde voor het buitenzijn langzaam maar zeker teruggekomen. Toen we nog in Amsterdam woonden, trokken we vaak naar de Ardennen. Heerlijk om zo de stad te kunnen ontvluchten en te genieten van ruimte en rust om je heen.
Altijd buiten
Nu we in Bussum wonen, zijn we ook rond ons eigen huis veel buiten. We hebben zelfs een heerlijke overkapping in de tuin, waar we heel veel zitten! Hier staat een heerlijke loungeset, met luxe tuinkussens. Maar ook een houtkachel en een Green Egg barbecue. Of het nou warm is of ver beneden nul: wij zitten er ieder weekend.
Oergevoel
Wat is dat toch, dat het ook heerlijk is om ’s winters in de tuin te zitten? Dit natuurlijk onder de voorwaarde dat je lekker warm bij een vuurtje zit. Met bij voorkeur een glas goede rode wijn in je hand! Ik denk dat dit komt door het grote contrast. Enerzijds bevind je je in een gure, koude omgeving. Anderzijds heb je het comfortabel gemaakt met een warm vuur, zachte kussens, goed gezelschap en natuurlijk een lekker hapje en drankje. Het is een soort oergevoel; een diep verankerde manier van genieten, ontspannen en samenkomen.
Waarom denk jij dat dit zo fijn is? En zit jij in de winter ook veel buiten? Ik ben heel benieuwd! Praat met ons mee in de comments onder dit artikel!
