Jarenlang woonde Mirjam (29) in Amsterdam. “Ik woonde in het hartje van de stad, samen met mijn vriend Frank. We studeerden allebei aan de Universiteit van Amsterdam en gingen regelmatig uit. Lekker eten, kletsen met vrienden in kroegjes, lekker shoppen”, vertelt Mirjam. Toen ze beiden hun studie Fiscale Economie hadden afgerond, verkochten ze hun etage in Amsterdam.
“We wilden aan het werk en dat lukte in Amsterdam niet. Wel in Drenthe en daar verhuisden we naar toe.” Mirjam roert in haar koffie en kijkt naar buiten. “We moesten natuurlijk ook een nieuwe tandarts en huisarts zoeken. Die vonden we. Harold, een vlotte, leuke jonge huisarts, die helemaal bij ons paste.” Mirjam haar ogen beginnen te glimmen. “Tijdens het kennismakingsgesprek hadden we gelijk een klik. Frank ook.”
Vage klachten
Dat die klik zou omslaan in een verliefdheid, had Mirjam niet kunnen bedenken. Ze kon haar nieuwe huisarts niet uit haar hoofd zetten. Maar echt ziek was ze niet. “Dus ik begon van alles te verzinnen. Het liefst een beetje vage klachten.” De eerste keer dat ze belde voor een afspraak, hoorde ze haar stem trillen. De assistente vroeg naar haar klachten en ter plekke verzon ze dat ze al tijden last had van haar rug.
Rugversterkende oefeningen
De volgende dag kon ze bij haar huisarts terecht. “Ik was best een beetje zenuwachtig. Het is gek om zonder dat je een klacht hebt, naar het spreekuur te gaan.” Harold gaf haar een stevige hand en de mooiste glimlach die ze ooit had gezien. Vroeg wat er aan de hand was. “Toen moest ik mijn blouse uitdoen. Ik voelde zijn zachte, koele handen over mijn ruggengraat en kreeg kippenvel.” Harold wist ook niet wat er precies aan de hand was, en gaf Mirjam wat rugversterkende oefeningen mee. Natuurlijk wist Mirjam dat die oefeningen niet zouden helpen en twee weken later zat ze weer aan het bureau van Harold.
Vlinders uit mijn oren
“Hij keek me op zo’n bepaalde manier aan, dat de vlinders uit mijn oren kwamen. Hij vroeg of ik stress had en of ik het wel naar mijn zin had in Drenthe. En waar ik het vandaan haalde weet ik nu nog niet, maar ik begon te huilen.” Harold stond op, en sloeg een arm om Mirjam heen. Haar hart maakte een sprongetje. Ze maakte een vervolgafspraak en Mirjam had een verleidelijk topje aangetrokken. Frank vergat ze. Bovendien: Frank had niets in de gaten, vond het vervelend dat ze last van haar rug had maar vroeg niet verder.
Verwarrende signalen
De laatste keer dat Mirjam haar huisarts zag, is nu zes weken geleden. Harold had in de gaten dat Mirjam gevoelens voor hem had en realiseerde zich dat hij verwarrende signalen had gegeven. “Hij zei mij dat hij zo verliefd op me kon worden, maar dat hij dat niet wilde. Hij is immers getrouwd en heeft een baby. Ik weet niet waar ik het moet zoeken. Ik ben zo verliefd op hem. Ik wil geen andere huisarts.” Mirjam is radeloos maar weet ook dat ze Harold moet vergeten. “Het kan niet en het mag niet. Ik moet Harold uit mijn hoofd zetten, maar weet niet hoe.” Als ze met Frank vrijt, denkt ze aan Harold. “Dat is toch niet normaal?”, zucht ze. Toch zit er niet anders op: Harold is haar huisarts en zal nooit haar lover worden. “En toch”, besluit Mirjam, “toch blijf ik hopen. Wie weet komen we ooit samen.”
Lees ook:
Joke -
vergeten die huisarts aub, maak het die man niet lastig en je probeert een huwelijk kapot te maken door pubergedrag, kan misschien cru klinken maar het is zo, je blijft uit iemands huwelijk simpel