Toen Guusje en Emir tien jaar geleden in het huwelijksbootje stapten kon hun geluk niet op. Net klaar met hun studie, beiden aan het begin van een glansrijke carriere én daar bovenop nu ook man en vrouw. De dromen die ze vroeger hadden kwamen stuk voor stuk uit en toen Guusje vijf jaar later ook nog zwanger bleek te zijn, kregen hun gelukkige eerste huwelijksjaren een extra bekroning: dochtertje Pleun.
Guusje: Al snel nadat Pleun geboren werd, kreeg Emir een grote promotie op zijn werk. Waar hij eerst salesmanager was, kreeg hij nu de kans om snel door te groeien naar een functie in het hoger management. Hetgeen waarvoor Emir al die jaren zo hard had gewerkt! Om de balans in huis goed te houden, besloten we samen dat ik mijn baan zou opzeggen. De volle zorg voor Pleun is tenslotte belangrijker en door de promotie van Emir zaten we er financieel warmpjes bij. Het leek het perfecte idee voor een perfect-ogend gezin.
Maar ons het perfecte leventje kreeg een flinke klap toen de ouders van Emir bij een auto-ongeluk in Portugal om het leven kwamen. Hoewel ik er alles aan probeerde te doen om Emir op te vrolijken en te steunen, haakte Emir binnen het gezin flink af. Zijn werkdagen werden steeds langer en de uren die hij thuis met Pleun en mij doorbracht steeds minder.
Ik dacht dat het een fase was, dat vele gewerk. Emir heeft zich wel eens vaker volledig op zijn werk gestort, maar dit was heftiger. Hoewel het ons financieel voor de wind ging, voelde ik me steeds eenzamer. Veel van mijn vriendinnen werkten gewoon en ik zat vooral veel thuis met Pleun. Het eerste jaar van Emir’s promotie deed hij vaak zijn best om thuis te zijn voor het eten, maar al snel werd dat minder. Borrels, netwerketentjes en zakenreisjes gooiden avond op avond roet in het eten.
Op een avond was ik het zat. Ik had voor de zoveelste keer mijn best gedaan in de keuken voor een romantisch dineetje, maar voor de derde keer die week kwam Emir niet opdagen. In al mijn woede heb ik Pleun bij de buurvrouw gebracht, ben ik in de auto gestapt en richting het kantoor van Emir gereden. Al schreeuwend kwam ik zijn kantoor binnen. ‘Waar denk jij wel niet dat je blijft?!’ schreeuwde ik naar Emir terwijl zijn collega’s mij verontwaardigd aanstaarden.
De reactie van Emir staat nog op mijn netvlies gegrift, zo verbaasd was ik! In plaats van een sneer kreeg ik een knuffel van een Emir die zachtjes in tranen uitbarstte. Toen we samen in de auto naar huis zaten hadden we voor het eerst sinds maanden een goed gesprek en durfde Emir zijn emoties te uiten over het tragische overlijden van zijn ouders en de grote druk op zijn werk. Ik voelde me ongelofelijk opgelucht en had het gevoel dat mijn uitbarsting weleens de redding van ons huwelijk kon zijn.
Jammer genoeg bleek het tegenovergestelde waar. Hoe goed ons gesprek van die avond daarvoor was geweest, zo snel vertrok Emir de volgende dag voor zaken naar China. Pleun en ik stuurden hem elke dag een foto als hij op zakenreis was, zo kon hij ons toch elke dag zien. Normaal gesproken werden die berichtjes beantwoord met een foto van Emir, maar dit keer kregen we dagenlang niks te horen. Telefoontjes naar zijn mobiel werden niet beantwoord en zelfs toen ik naar zijn hotel in China belde, zeiden ze dat er geen Emir aan de telefoon kon komen.
Toen we na drie weken nog steeds niks van Emir hadden vernomen, besloot ik zijn baas te bellen. Met zenuwen in mijn buik belde ik hem op en deed mijn emotionele en boze verhaal. Wie dacht die man wel niet dat hij was?! Zomaar MIJN man voor drie weken naar China sturen en hem zo ontzettend bedelven onder het werk dat hij al drie weken geen tijd heeft om met zijn vrouw en kind te praten. Maar de reactie die ik kreeg was keihard en buitengewoon confronterend…
De baas van Emir vertelde dat Emir nog nooit in China was geweest voor zaken. Ze hadden daar niet eens een kantoor! Emir deed op kantoor gewoon alsof hij elke avond naar huis ging, en thuis deed hij alsof hij op kantoor was. Niemand had wat door. De avond na mijn belletje met de baas van Emir kwam hij toevallig thuis. Hij had een gebruind gezicht en een grote koffer met spullen. ‘Hoe was China?’ vroeg ik alsof ik niks doorhad. ‘Oh prima’ antwoordde hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Hoewel ik natuurlijk wilde weten waar Emir had uitgehangen, was ik er nog niet klaar voor om hem ermee te confronteren. Wat zijn leugen ook was, ik wist dat ons leven samen en met Pleun nooit meer hetzelfde zou zijn. Ik besloot, na een lang telefoongesprek met mijn beste vriendin Feline, toch op onderzoek uit te gaan. Geen privé detectives, maar gewoon zelf het één en ander uitzoeken.
Vijf dagen nadat Emir terugkwam uit China, zei hij dat hij wéér weg moest voor zaken. Stiekem ben ik in mijn auto gestapt en heb hem gevolgd. Na meer dan een uur rijden kwamen we aan in een straat in Amsterdam Oud-Zuid. Ik kende deze straat, maar waarvan ook al weer? Net toen ik dacht dat het de straat was van een oud-studievriendje, kwam ik erachter dat ik deze straat een andere keer had gezien. Deze straat staat bekend om haar raamprostitutie!
Met een brok in mijn keel parkeerde ik mijn auto en volgde Emir. De brok in mijn keel werd snel groter toen ik hem innig zag zoenen met één van de meisjes achter het raam. Ik werd zo boos dat ik mijzelf niet meer in bedwang kon houden en rende naar Emir. ‘Wat ben jij een ontzettende lul! Hoe kan je ons nou zo bedriegen en voor de gek houden?’ Emir keek alsof hij water zag branden en trok het meisje mee haar roodgloeiende hokje in. Met grote ogen trok hij de gordijnen dicht en draaide de deur op slot.
‘Is dit nou echt gebeurd?’ Vroeg ik mijzelf hardop af. Word ik nou echt verlaten voor een prostituee?! In al mijn paniek belde ik mijn vriendin Feline. ‘Feeee, je moet me komen halen! Emir heeft een affaire met een HOER! Een HOER! Echt Fee, ik kan niet meer autorijden, je moet me komen halen.’ Een uur later zat ik bij Feline op de passagiersstoel en deed mijn hele verhaal. ‘Hoe kon ik nou niks doorhebben Fee?’ schreeuwde ik door de auto.
De volgende ochtend kreeg ik een mail van Emir. In plaats van een excuus of poging tot goedmaken, gaf de pagina-lange mail van Emir mij een extra harde klap. Hij vertelde dat hij sinds de geboorte van Pleun een affaire had met Helena, het meisje van achter het raam. Na de bevalling was hij al snel op me uitgekeken en miste de spanning tussen de lakens. Toen hij op een vrijdagavond na een borrel voor de grap met collega’s bij het Amsterdamse bordeel aankwam, raakte hij na een stiekem kwartiertje met Helena verslaafd aan haar diensten. De stiekeme kwartiertjes werden langzaam maar zeker stiekeme nachten en stiekeme nachten werden stiekeme weken. Emir was verliefd en Helena was de oplossing voor al zijn problemen.
Een jaar na het krijgen van de mail was de scheiding rond. Wat had ik een spijt van het opzeggen van mijn baan! Op de alimentatie voor Pleun na, hebben we nu nauwelijks inkomsten. Emir en Helena wonen samen in het huis dat Emir en ik ooit samen hadden gekocht. Pleun en ik wonen nu tijdelijk bij mijn vriendin Feline, heel lief maar natuurlijk niet ideaal. Zodra Pleun langere schooldagen kan maken wil ik weer gaan werken en op zoek naar ons eigen huis… Ik kan niet wachten tot ik mijn leven weer op de rit heb!
In verband met de privacy van de betrokkenen hebben we de namen veranderd. Heb jij zelf ook een heftig verhaal wat je (anoniem) met de wereld wil delen? Mail dan naar ma**@da***********.nl WIL JE MEER WAARGEBEURDE VERHALEN LEZEN? KLIK DAN HIER!
Koen Tesselaar -
Ik heb een vorm van hoog functionerend autisme. Kenmerkend hiervoor is dat je omgeving niets van jou snapt, en jij op jouw beurt weer niets van je omgeving. Sociale gebreken kunnen dankzij de intelligentie tot zekere hoogte worden aangeleerd, maar voor een liefdesrelatie met een “normale” vrouw is de slotsom onvermijdelijk dat het volslagen onmogelijk is aan de verwachtingen te voldoen die meteen worden geassocieerd met het kunnen maken van mooie volzinnen, een redelijk goed verzorgd uiterlijk etc. Het stelt je in staat een geliefde collega te zijn, zeker bij de dames, maar voor het allereerste echte fysieke schouderklopje mag je een raket naar Venus reserveren. En zo ben ook ik eens bij de publieke dame terecht gekomen na een langdurige decennia in beslag nemende tijd van wanhopig verlangen, en is effectief met twee van deze dames een tamelijk innige RELATIE ontstaan. Ik heb heel veel over mijzelf aan haar uitgelegd, om na het eerste half uur een tweede 50 Euro op tafel neer te leggen en haar vervolgens volledige volmacht te geven te doen wat zij passend achtte. Zij nam mij in haar armen, en legde mijn hoofd in haar schoot. En daarmee heeft zij eigenlijk voor meer dan 90% in mijn seks behoeften voorzien, heel veel meer dan dit hoeft het voor mij echt nooit te gaan worden. Zij was 28 of 29 jaar, mooie forse jongedame met een leuk koppie, had een zoontje van 5 in Roemenië wonen en om de twee maanden mocht zij drie weken haar zoontje weer zien in de voorstad van Sofia, waar zij met kaar kindje nog bij haar ouders woonde. Een andere forse jongedame, ze leek wel een engel, ben 1,85 lang maar zij was nog langer, vond mij te aarzelend en vroeg mij wanneer ik nou eens in actie kwam. Ben in snikken uitgebarsten, en drukte mijn gezicht stevig in haar rechterdij. Daarop legde zij begrijpend haar hand op mijn hoofd en was het helemaal goed. Ik heb ook eens een triootje mogen beleven met twee behoorlijk stevige jongedames, ik stelde mij voor, trok niet meer uit dan jas en schoenen en legde ze uit dat het plezier voor ons gedrieën ernaar moet zijn, dat ik een vrij goed beeld heb opgebouwd waar mijn grenzen liggen en dat ze mochten ze daar overheen gaan, dan steek ik wel mijn hand op. Daarbinnen mochten ze hun fantasieën royaal de vrije loop laten, als er maar geen auw bij is Ze hadden beiden mijn kleindochter kunnen zijn, maar ze hadden zoveel meer ervaring dan ik. Ik werd gekoesterd, zij waren de masters of the game. Die twee jonge meiden moeten de dag van hun leven hebben gehad, want het lag er duimendik op dat ook zij dikke pret hadden. Zo helaas, moest ik de loterij winnen dan kwam ik daar meerder malen per week een nachtje doorbrengen. Wat een prachtige grote mooie jonge meiden, en wat zetten zij getweeën een onomstotelijk bewijs neer dat vrouwen geniaal kunnen zijn een man te verleiden en liefdevol te koesteren, zonder ook maar 1 haar aan waardigheid in te boeten! Onze eigen Nederlandse dames zijn nogal lelijk misleid door de commercie, wat bij heel velen heeft moeten leiden tot niet zo heel erg realistische opvattingen over de gewone Nederlandse man. Ben tot het inzicht gekomen dat ik het hen niet echt kwalijk kan nemen de misleidingen beginnen al op zo’n jonge leeftijd… Ik hoop nog eens een aantal geheel vrije en vrijgevochten vriendinnen in mijn leven te verwelkomen, en ik REKEN niet op minder dan een eigen mening!. Autisme doet iets heel lelijks met je, je bent veroordeeld in twee geheel gescheiden, parallelle werelden te leven en het allerbeste wat je kunt doen is je eigen moeder goed in vertrouwen nemen. En ik heb het echt heel goed getroffen met mijn moeder, zij is heel begrijpend en ondersteunend en kan heel veel behoorlijk goed plaatsen. Maar zij is ook niet perfect, want dat is helemaal niemand. Ik kan nog zoveel opsteken van een gemêleerd groepje vriendinnen, er is nog een hele wereld te ontginnen. De één weet leuke plekjes in een stad waar ik zelden kom, een ander kan mij bijstaan mijn kookkunsten te verfijnen, een derde om eens een dramafilm mee te bekijken en na afloop kort samen te vatten, een vierde die van stevige vrijpartijen houdt, een vijfde die er al zo lang heimelijk van droomt onder de lakens eens zelf de lakens uit te delen… Maar waar ga je ze vinden, that’s the problem of a solitary man living all by himself since 1965…