Dat roken niet veel goeds doet voor het menselijk lichaam, is in de loop der jaren wel bewezen. Was het pak ‘m beet veertig jaar geleden heel normaal een sigaret op te steken, tegenwoordig worden rokers verketterd. Karlijn weet er alles van. Ze rookt nog steeds, ondanks dat er longkanker bij haar is geconstateerd.
“Ik was een paar weken flink verkouden en op een goed moment hoestte ik bloed op. Daar schrok ik van. Er ging geen lampje branden, ik vond het niet zo gek omdat ik zo hard en diep moest hoesten.” Toen ze het haar man vertelde, reageerde hij geschokt. Hij raadde haar aan naar de huisarts te gaan. Karlijn vond het onzin, voor een verkoudheidje zou ze die vrouw toch niet lastigvallen? Omdat haar man bleef aandringen, maakte ze een afspraak.
Kwaadaardige tumor
Ze vertelde haar huisarts wat haar klachten waren. En dat ze naast het ophoesten van bloed, snel moe en kortademig was. De huisarts vertrouwde het niet en stuurde haar door. “Toen werd ik angstig. Want stel je nou voor dat ik wel wat had?” De röntgenfoto die werd gemaakt, zag er niet goed uit. Er werd een biopsie gedaan en de uitslag van het weggenomen stukje weefsel was niet wat Karlijn wilde horen: het was een kwaadaardige tumor. “De longarts vroeg of ik rookte. In een opwelling zei ik nee, omdat ik me schaamde. Maar de waarheid is dat ik rook. Zelfs nu ik weet dat ik kanker heb.”
Overleef ik het wel?
De wereld zakte onder haar voeten weg. Het ergste vond ze het om het haar kinderen te vertellen. “Hoewel ze twintig en tweeëntwintig zijn en begrijpen wat ik mankeer, was het een van de moeilijkste dingen uit mijn leven om te vertellen. Het is algemeen bekend dat je niet oud wordt met longkanker. Natuurlijk hoop ik dat ik de uitzondering op de regel ben, maar ik blijf reëel genoeg om te weten dat die kans heel klein is.”
Nadat ze de uitslag had gekregen, besloot ze op de terugweg om te stoppen met roken. Haar man stelde voor dat hij met haar mee zou. “Ik vertelde mijn kinderen over mijn voornemen en die waren blij dat ik zo verstandig was. Verstandig wel, maar wilskrachtig niet. Want een paar uur nadat ik de uitslag kreeg, stak ik stiekem een sigaret op. Mijn man rook het onmiddellijk en deed met me mee. En daar stonden we met z’n tweeën te paffen onder de afzuigkap.”
Geheim mee in de kist
Hoewel ze het haar behandelend arts niet heeft opgebiecht, heeft ze het idee dat hij echt wel weet dat ze nog steeds rookt. “Ik heb me voorgenomen het af te zwakken als hij er naar vraagt. Ik kan er simpelweg niet mee stoppen. Ik ben ermee begonnen toen ik veertien was en word bloedchagrijnig als ik niet kan roken. Ik weet dat ik mijn leven ermee verkort, maar als je nog maar zo kort hebt als ik, maakt het niet meer uit. Ik ben niet bang voor de dood, wel voor pijn en ellende.” Haar kinderen zijn in de veronderstelling dat hun moeder niet meer rookt. “Dat geheim neem ik mee de kist in.”
Wat vind jij hiervan? Snap je dat Karlijn niet kan stoppen met roken? Heb jij hiermee ervaring? Praat met ons mee in de comments onder dit artikel. We zijn benieuwd naar jouw mening.
