Ze ziet er stralend uit: zwart krullend haar, grote bruine ogen en een stralende lach. Danielle (32) lijkt het allemaal voor elkaar te hebben. Een drukke baan als communicatiemedewerker, een prachtige vriend en een leuk huis. Toch is Danielle ongelukkig. “Op dagen dat ik heel veel stress heb, drink ik om tien uur ’s ochtends al mijn eerste borrel.”
Danielle moet moeite doen om de standaard die er bij het bedrijf waar ze werkt heerst, bij te benen. “De vrouwen zijn er gekleed naar de laatste mode, zijn altijd perfect opgemaakt en smijten met geld. Ik woon samen met Bart in een flatje en we kunnen prima rondkomen als we geen gekke dingen doen”, vertelt Danielle. Ze dacht altijd dat ze gelukkig was, maar dat veranderde als ze op maandag hoorde wat haar collegaatjes in het weekend allemaal hadden uitgespookt. Haar collega’s aten in het weekend in de duurste restaurants, shopten tot ze erbij neer vielen of hadden een weekendje in Rome doorgebracht. Zomaar. Danielle kreeg het Spaans benauwd als alle ogen op haar waren gericht als naar haar weekend werd gevraagd. “Eerst vertelde ik gewoon dat ik bij mijn schoonouders was geweest, maar ik werd vierkant uitgelachen.” Ze voelde zich ellendig en minderwaardig. Bart begreep haar frustratie niet. “’Laat ze toch kletsen’ zei hij dan, maar ik moest er weer elke dag mee samen werken.”
Danielle ontdekte dat een glas wijn haar emoties verdoofde. En al snel werden dat meer glazen wijn. Eerst gezellig samen met Bart als ze uit het werk kwamen. Een glaasje tijdens het koken, een glaasje tijdens het eten en vooruit, om de fles leeg te maken een laatste na het eten. Bart dronk eerst nog met haar mee, maar haakte af. Danielle dronk stug door. Dat ze ’s ochtends een kater had, maakte haar niet uit. Bart maakte zich zorgen en raadde Danielle aan minder te drinken. “Ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik kan het niet. Er zijn dagen dat ik doe alsof ik naar mijn werk ga. Ik douche me, kleed me aan en maak me op. Ik stap op mijn fiets en als ik weet dat Bart ook naar zijn werk is, fiets ik terug naar huis meld me ziek en schenk een borrel in. Op mijn werk heb ik gezegd dat ik zware migraineaanvallen heb en dat wordt vooralsnog geloofd.”
De flessen drank heeft ze overal in huis verstopt en Bart heeft geen idee waar zijn vriendin mee bezig is. “Aan tafel verzin ik gewoon wat werkverhalen en Bart gelooft me. Waarom zou hij aan mijn verhalen twijfelen?” Ze drinken ’s avonds nog wel gezellig een glaasje wijn als ze de dag doornemen, maar daarna gaat de kurk op de fles. “Tot Bart naar boven gaat, om te studeren. Dan schenk ik in een theemok een vodka in. Dat lijkt net water, het is reukloos en Bart heeft niets in de gaten.”
Danielle ziet ook wel in dat dit niet zo door kan gaan. “Ik ben bang dat ik mijn baan kwijtraak en kan de gevolgen niet overzien als mijn geheim uitkomt. Maar ik kan er niet mee stoppen en hulp inschakelen wil ik niet. Ik weet me geen raad zonder alcohol.”
Lees hier meer waargebeurde verhalen!
