De dag dat vanaf een uur of 9 ‘s ochtends bij menig Nederlands huishouden de croissantjes door de kamer vliegen en de net verschoonde kussenslopen plakken van de jam, staat weer voor de deur. Ik heb het natuurlijk over: Vaderdag.
Toen mijn zusjes en ik nog jong waren werd er op de basisschool behoorlijk wat aandacht aan Papadag besteed. In mei begonnen we al met het maken van gekleurde, niet met elkaar matchende slingers en zelfportretten van vingerverf. Beschilderde stenen met de tekst: “een kei van een vader”, paperclipdoosjes, etc. Als ik deze schattige, maar o zo lelijke, knutselwerkjes nu weer tegenkom vraag ik me af hoe papa ooit heeft kunnen zeggen: ‘Wat heb je dat mooi gedaan grietje, we hangen dat schilderij meteen op!’. Dit toont maar weer aan dat vaderliefde verder gaat dan het samen voetballen in de tuin.
Maar onbewust zetten al die kinderen met hun lieve knutselwerkjes hun ouders natuurlijk ontzettend voor het blok. Waar moeten we die ‘troep’ nou allemaal laten zonder dat we de kinderen teleurstellen?
Gelukkig waren mijn ouders destijds creatiever dan ik! Toen ik met een Patty-Harpenau-achtig kunstwerk kwam aanzetten hebben ze deze laten inlijsten. De mooie lijst gaf het schilderij zijn charme en veranderde het in een klap van ‘daar heb je weer zo’n knutselwerkje voor Vaderdag’ in een potentieel meesterwerk. Dit schilderij heeft jaren bij ons aan de muur gehangen en we hebben er een ontelbaar aantal leuke reacties op gekregen (Goh, heb je een Patty Harpenau aan je muur hangen?).
Hebben jullie ook weleens op een creatieve manier de kunst van zoon of dochterlief in het interieur weten te verwerken?
Mara Blikslager
Redacteur Damespraatjes
@MaraBlikslager
Deze column van Mara ia al eerder gepubliceerd op ShowHome.nl
Mara Blikslager (19 jaar) werkt voor online vrouwenmagazine damespraatjes.nl en studeert Media, Informatie en Communicatie aan de Hogeschool van Amsterdam. Ze is gek op schrijven, de wereld ontdekken, socializen en sporten. Als Mara niet aan het werk is of in de schoolbanken zit is ze te vinden in het zwembad, op de spinning-fiets, in een hippe club of lekker op de bank. Ze woont in Mediastad Hilversum maar heeft ook een grote liefde voor onze, iets chaotischere, hoofdstad: Amsterdam.
Lees ook de andere artikelen van Mara Blikslager
Giselle Ecury -
Jurgen, het zoontje van een ski-kennis, was diep onder de indruk van mijn knal-vermiljoenrode mini (nog het originele type uit het begin van de jaren ’80). Hij tekende hem natuurgetrouw na, gaf hem met viltstiften de nagenoeg identieke kleur, knipte hem uit en gaf hem mij trots cadeau op mijn verjaardag. Ik heb hem op een fraai achtergrondpapiertje geplakt en ingelijst en wel opgehangen. Dit mini-schilderij verhuisde vaak met me mee. Onlangs kwam ik hem weer tegen. Nog altijd bewonder ik het kind om zijn oog voor details. Zijn mini heeft beslist het originele, later verkochte model overleefd. Wat was het een leuk autootje om in rond te rijden! Met ski’s op het dak toerde ik er zelfs een keer mee naar Ischgl. Daar werd hij omgedoopt tot “Piste-Floh”. Ik trouwens ook. Je begrijpt het al: dit werkje heeft niet alleen aan de muren van mijn huis gehangen, maar neemt nog steeds een prominente plek in aan die van mijn gehugen. En Jurgen? Uit het oog verloren. Hij zal onderhand al hoog en breed vader zijn. En misschien wel reclametekenaar.