Ze maakt haar eigen ontbijtje klaar, vult de brooddozen van haar en die van haar broers. Ze haalt de boodschappen en kookt ’s avonds als haar moeder op bed ligt. Quincy heeft voor een negenjarige een groot verantwoordelijkheidsgevoel. “Als ze met mijn dochter speelt, zorg ik extra goed voor haar. Het is zo’n lief meisje, en ik schrok van wat ze allemaal in het huishouden doet,” vertelt Bianca (45) openhartig.
Haar dochter Jasmijn speelt nog niet zolang bijna dagelijks met Quincy. “Jasmijn zit in groep 5 en Quincy is vorig jaar bij haar in de klas gekomen. Ze is met haar moeder en drie broers in de straat achter ons komen wonen. De meiden hebben enorme klik en spelen echt leuk met elkaar.” Bianca is in die korte tijd dat ze Quincy kent, erg gesteld op haar. Ze vindt het een lief en beleefd meisje en het valt haar op dat ze haar altijd graag wil helpen. “Schenk ik limonade in, staat ze achter me in de keuken om de glazen naar binnen te brengen. Als ik boodschappen heb gedaan, wil ze me helpen met de tassen. Het begon echt op te vallen.”
Red je zelf maar
Als ze met Jasmijn over haar nieuwe vriendinnetje praat, hoort ze dat Quincy thuis best veel moet doen. “Haar moeder slaapt ’s ochtends nog als het meisje naar school moet. Smeert ze haar eigen boterhammen om mee naar school te nemen en als ze tijd genoeg heeft ook voor haar broers. Grappend zei ik nog tegen Jasmijn dat ze daaraan een voorbeeld kon nemen.” Het valt Bianca op dat Jasmijn nauwelijks bij Quincy speelt. “Altijd zijn ze bij ons en ik vind dat prima maar Jasmijn vindt het ook leuk bij haar vriendinnen thuis te spelen. Toen ik Jasmijn er naar vroeg werd het me duidelijk.”
Rokend en bellend
Haar dochter vertelt namelijk dat de moeder van Quincy de hele middag rokend en bellend op de bank ligt en dat Quincy boodschappen moet doen voor het avondeten. “Soms doet een van haar broers dat, maar meestal sjokt Quincy naar de supermarkt. Toen Jasmijn had gezegd dat ze het vreemd vond dat haar moeder niet zelf naar de super ging, had Quincy haar schouders opgehaald. Ze wist niet beter.” Bianca weet ook wel dat het helemaal niet erg is kinderen mee te laten draaien in het huishouden, maar krijgt de indruk dat Quincy wel een heel groot aandeel levert. Ze besluit met het meisje te praten. “Ik schrok van wat ze me allemaal toevertrouwde. Zij en haar broers hebben alle vier een andere vader en met geen enkele vader is nog contact. ‘Maar dat is niet erg want mama zegt dat het toch hufters zijn’. Toen ze dat zei, kromp mijn hart ineen. Gelukkig vertelde ze ook dat haar moeder lief voor haar was en soms met haar knutselde of een spelletje deed. Het is dus geen slechte vrouw.” De manier waarop Quincy over thuis vertelt, raakt Bianca. “Alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat een kind van negen voor het gezin kookt terwijl haar moeder op bed ligt. Sinds ik dit allemaal weet, is Quincy veel bij ons en zorg ik voor haar. Soms blijft ze slapen. Vier keer in de week eet ze bij ons en haar moeder maakt het niet uit.”
Herkenbaar? Hoe ga jij met moeders op het schoolplein om? Vind je het belangrijk erbij te horen of maakt het je net als Bianca niet uit om in je eentje te staan? Wij zijn benieuwd, praat met ons mee in de comments onder dit artikel.
