Tag overzicht: giselle ecury
Postduif met symbolisch staartje
Afgelopen week zat er opeens een geringde postduif in onze tuin. Wij waren beiden verbaasd. Hij draaide vriendelijk met zijn kop, waardoor de zon zijn nekveren wonderlijk kleurde van lila tot zeegroen. Er fladderden direct gedachten bij me op: Symbolisch, zo’n duif. Wat kan dat betekenen? Een goede vriend zei op zijn sterfbed tegen zijn […] Lees meer
Windveer, gedicht van Giselle Ecury
windveer er gleed een veer over het water voor de wind en recht vooruit wat een vaartje maakt zo’n veertje ik fietste haar er echt niet uit zij omzeilde elk obstakel voor de wind, steeds recht vooruit, soms wat wiegend, dreef dat dons van ons twee het eerst naar huis maar scheef gezeten op mijn […] Lees meer
Kus uit het Paradijs
Als je er open voor staat, kan het soms verwonderen, hoe een mens in een soort wederzijdse verbinding kan blijven staan met zijn of haar geliefden die zijn overleden. Ik geloof daarin en haal er troost uit. Soms gebeurt er iets, dat mij sterkt in mijn opvatting. Onlangs kreeg ik een volgeschreven kaart van iemand […] Lees meer
Plezier van het briefschrijven
De afgelopen dagen heeft zich een e-mailwisseling ontwikkeld tussen een vroeger schoolvriendinnetje en mij. Zij, Marga, woont thans in Australië en was er op een dag aan toegekomen, na deze werelddeelverhuizing ook de laatste dingen op te ruimen. In een plastic zak met herinneringen vond zij opeens nog “lieve brieven” van mij uit 1964. En […] Lees meer
Twee aangrijpende 4/5 mei gedichten van Giselle Ecury
De nieuwe dag uit elk op hem gericht geweer weerklonk een schot de dag trok zich ongemeen fel voorgoed los van de week, de maand, de jaren die nog komen moesten voor eeuwig: nacht gevallen voor geweld onder het zachte duinzand moesten ze bij duizenden vergeten worden – onze helden helmgras schroeide harten […] Lees meer
Column Giselle: Hondenleven
Klein als ik was, kwam ik niet uit boven de boxers van oma. Ze volgden me overal door haar tuin, hun kop ter hoogte van mijn gezicht, mijn arm om hun nek. Van honden houd ik. Je wordt er zo vrolijk van. Onlangs vroeg iemand me of haar oude Jack Russell Terriër mocht komen logeren. Geen onaardig viervoetertje, […] Lees meer
Als je haar maar goed zit
In het vinden van een kapper beet ik me de afgelopen jaren vast als een terriër. Mijn haren krullen van nature. Prachtig, maar wijlen mijn moeder zei het al: met een krullenkop heb je beslist een érg goede kapper nodig. De meeste kappers beginnen aan mijn coupe met een vrolijk knerpende schaar: “Geen probleem hoor. […] Lees meer
Miep Diekmann brak eigenzinnig een lans voor “De West”
Ze woont aan de Zuid-Hollandse kust in een appartement met uitzicht op het strand, de zee en de soms drukke wandelboulevard. Aan de rand van de stad en toch in gezonde zeelucht. Het werkt: Miep Diekmann is al 86. Giselle Ecury sprak met haar. Ze hoopt nog jaren voort te kunnen, maar zegt ook: ‘Het […] Lees meer
Eer alle dagen Valentijn
Het was dat mijn tante al in de vijftiger jaren in Amerika ging wonen, anders had ik niet op jonge leeftijd van het bestaan van Valentijnsdag gehoord. Zij stuurde vanuit Florida jaarlijks een grappige kaart met – voorgedrukt – een rijmpje, waaruit haar liefde bleek voor het gezin van mijn moeder, haar oudste zus. Nieuwsgierig […] Lees meer
Onze André Kuipers neemt en geeft de ruimte, Giselle Ecury
Tijdens de ochtendwandeling met onze hond trof mij een mals buitje. Al snel hield het op met zachtjes regenen. Labrador-lief keek naar me op. Haar blik sprak boekdelen. ‘Ben jij nou een waterhond?’ vroeg ik haar. Ze bleef stokstijf staan. We móesten terug. Tja, en wat doe je dan als je onverwacht veel eerder thuis bent […] Lees meer
