Solange: “Dochter geen plek op hockeyclub omdat wij niet sponsoren”

Solange groeide op in een gezin waar fanatiek werd gesport. “Mijn broers zaten op korfbal, ik deed athletiek en mijn ouders renden samen marathons. Onze vakanties waren actief en de weekenden stonden in het teken van sport. Ik ben altijd fit en gezond geweest en dat heb ik mede aan deze opvoeding te danken”. Solange wil dan ook niets liever dan haar kinderen een actieve en sportieve jeugd bieden. “Alleen balen we flink dat Amy, onze oudste, niet kan spelen bij de lokale hockeyvereniging…” 

Spelenderwijs hockeyen

Al sinds Amy 2 jaar oud is, is ze dol op balsporten. “In de tuin was ze altijd aan het voetballen en hockeyen. Toen ze drie werd begon ze met hockeytrainingen voor kleuters. Hierbij doet één van de ouders mee en leren de kinderen spelenderwijs de basis van het hockeyen. Inmiddels is ze 6 jaar oud en doet ze dit nog steeds met veel plezier. Wel bleef ze vragen: mag ik volgend jaar bij een echte hockeyclub spelen?”

Bekakte club

In het dorp waar Solange en haar man Justin wonen is één hockeyclub. “Het is een grote vereniging waar ze het allemaal heel serieus nemen. Ik heb een sportachtergrond en begrijp dat fanatisme wel. Bij deze vereniging gaan lekker sporten en het creëren van een social netwerk hand-in-hand. Justin en ik vinden het nogal een bekakte club, maar iedereen is vriendelijk en beleefd. Een prima plek voor Amy om lekker te hockeyen.”

Sponsoren lukt niet

Een paar maanden geleden opende de inschrijving en vulde Solange een formulier voor Amy in. “Op dit formulier vroegen ze naar onze hockeyachtergrond, of we ons wilden inzetten voor de vereniging en of we de club zouden willen sponsoren. Ik moest overal ‘nee’ invullen. Justin en ik kunnen niet echt hockeyen en ik zie ons dus geen training geven of coachen. Ook sponsoren lukt ons niet. We zijn allebei in loondienst en komen prima rond. Maar een paar duizend euro naar de hockeyclub overmaken? Dat wordt hem niet.”

Geen plek op deze manier

Van ouders van vriendinnen van Amy krijgt Solange te horen dat de kans klein is dat Amy een plek gaat krijgen op de club. “Jullie moeten je op de een of andere manier betrokken tonen. Elk jaar zijn er veel meer inschrijvingen dan plekken. Ze kiezen voor kinderen van ouders die hier al spelen en veel voor de club doen. Ook kinderen van ondernemende ouders die de club financieel steunen, hebben een streepje voor”, vertelde één van de moeders. “Ik ben zelf in een veteranenteam gaan spelen en mijn man geeft training, wij zitten goed. Maar ik denk dat jullie op deze manier geen plek krijgen”, vertelde ze eerlijk.”

In tranen

Solange weet niet wat ze hoort. “Of wij moeten ineens van alles gaan doen voor een club waar we geen lid van zijn óf we moeten diep in de buidel tasten. Allebei hebben we niet gedaan en het was dan ook geen verrassing dat ze Amy helaas niet hebben kunnen plaatsen. In tranen was ze toen ze hoorde dat ze volgend jaar niet met haar vriendinnen uit de klas in het hockeyteam kan spelen.”

Lekker voetballen

Inmiddels is het nieuws ingedaald en heeft Amy al weer nieuwe sportplannen. “Ze gaat op voetbal, ook hartstikke leuk. Daar staan ze te springen om meisjes en werden we met open armen ontvangen. Wel vind ik het echt van de zotte dat het bij sommige sportverenigingen dus zo werkt. Ik begrijp heus wel dat ze een bepaalde betrokkenheid van de ouders verlangen; maar ik vind het heel erg dat je dit ook af kunt kopen. Dat is toch niet eerlijk voor kinderen zoals Amy?”

Rijke ouders

Op het schoolplein hoort Solange dat veel kinderen geen plek op de club hebben gekregen. “Het is opvallend dat vooral kinderen van ouders die al veel voor de club doen en kinderen met rijke ouders wél een plek hebben. You’re in or you’re out. En wij vallen duidelijk in de laatste categorie. Ik merk ook dat de vriendinnen van Amy die wél toegelaten zijn, daar heel trots op zijn. ‘Trots op wat? Dat je ouders voldoende geld hebben om een plek te kopen?’, wil ik dan zeggen. Dat doe ik niet, maar ik denk het wel.”

Afbeelding: Unsplash