fb
Damespraatjes Damespraatjes

Sofia heeft ruzie met ouders om naam zoontje: “Hij ziet opa en oma niet”

ruzie met ouders om naam zoontje

Bijna een jaar geleden verwelkomden Sofia en haar man Willem-Jan hun eerste kindje. “We hadden niet durven dromen dat het ons nog zou lukken. Ik ben 41 jaar en ik had er serieus rekening mee gehouden dat het ons niet was gegund. Toen ik tóch zwanger bleek te zijn, ging de vlag uit”, vertelt Sofia. “We zijn in de zevende hemel. Toch is er iets wat ons geluk enorm overschaduwt. En ik zie eerlijk gezegd niet hoe we dat gaan oplossen…” 

Wil ik moeder worden?

Willem-Jan en Sofia leerden elkaar in 2014 kennen op een feestje van gemeenschappelijke vrienden. “De vonk sloeg niet direct over, maar we bleven elkaar tegenkomen. We zijn wat gaan eten en de rest is geschiedenis.” Sofia en Willem-Jan hebben het fijn samen en denken niet vaak na over hun toekomst samen. “We waren helemaal niet bezig met trouwen en kinderen krijgen. Al onze tijd ging naar onze carrières, leuke reisjes en gezellige feestjes. Pas toen ik 36 jaar oud was, stelde ik mezelf de vraag: wil ik niet ook nog moeder worden. Eigenlijk is het gek dat ik daar nog niet eerder over had nagedacht.”

Ten einde raad

Sofia bespreekt met Willem-Jan dat ze eigenlijk best moeder zou willen worden. “Hij ging door het dak. Ook hij dacht er de laatste tijd vaker over na, maar zei dat hij geen druk bij mij wilde leggen. Ik ben meteen gestopt met de pil en we zijn het gaan proberen. Dat ging minder makkelijk dan gehoopt; na twee jaar proberen was ik nog niet zwanger. Ook een IUI- en IVF-traject leverden niks op. Willem-Jan en ik waren ten einde raad.”

Zo welkom

Op het moment dat Sofia en Willem-Jan zich erbij neerleggen dat ze waarschijnlijk nooit ouders zullen worden, raakt Sofia toch zwanger. “Via de natuurlijke weg, zeg maar. Het was heel bijzonder en ik heb echt ongelofelijk genoten van de zwangerschap. Natuurlijk was ik met mijn veertig jaar de jongste niet meer, maar ik voelde me prima. Ons kindje was echt zo welkom.”

Maakte veel los

Niet alleen Sofia en Willem-Jan zijn door het dolle heen, ook hun ouders zijn erg verheugd over het mooie nieuws. “Ik heb geen broers of zussen en mijn ouders hadden niet verwacht ooit nog opa of oma te worden. Willem-Jan is de oudste en zijn jonge zussen hebben nog geen kinderen. Aan beide kanten maakte de zwangerschap heel veel los. Des te verdrietiger is het dat er momenteel iets heel vervelends speelt met mijn ouders.”

Ongeschreven regel

Willem-Jan komt uit een gezin dat veel waarde hecht aan tradities en dat is iets wat Sofia extra merkt tijdens de zwangerschap. “Zo hebben ze ongeschreven regel dat de oudste zoon de naam Willem-Jan heeft. Ik wist dit natuurlijk wel, maar ik had me nooit gerealiseerd dat ze hier zo zwaar aan tilden. Toen de geslachtsecho liet zien dat we een jongetje zouden krijgen, zei mijn vriend: ‘Nou, dat is makkelijk. Hoeven we ook niet te brainstormen over namen. Hij gaat Willem-Jan heten’.”

Allebei blij

Sofia is het daar eerst niet mee eens. “Ik vind Willem-Jan best een leuke naam, maar ook een beetje ouderwets. Ik ben dol op korte namen, zoals Noud, Finn of Mees. Na lang discussiëren besloten we dat onze zoon wél Willem-Jan zou gaan heten, maar dat zijn roepnaam ‘Jan’ werd. Zo hadden we allebei onze zin: hij zijn familienaam, ik mijn korte naam. Eind goed, al goed zou je zeggen.”

Zo trots

Dat het geen ‘eind goed, al goed’ is, blijkt vlak na de bevalling. “Zowel mijn ouders als Willem-Jan zijn ouders kwamen naar het ziekenhuis. Er werd bijna gevochten om de kleine Jan. Zó trots waren ze allemaal. Voor mij was het een ultiem geluksmoment, waarvan ik niet had verwacht het ooit nog mee te mogen maken. Helaas was dit van korte duur: mijn vader kon het namelijk niet laten om te ventileren hoe hij dacht over de naam van ons kindje…”

Niet naar hem vernoemd

De vader van Sofia heeft zichtbaar veel moeite met de naam ‘Jan’. “Hij baalt enorm dat zijn enige kleinzoon niet naar hem is vernoemd en wel naar mijn schoonvader. ‘Papa vindt het zo jammer dat jullie zijn naam helemaal niet hebben gebruikt. Kunnen jullie hem geen tweede naam geven?’, vroeg mijn moeder nog. Ik stond stijf van de hormonen, had veel moeite met de borstvoeding en moest bijkomen van de bevalling. Haar vraag schoot bij mij op dat moment volledig in het verkeerde keelgat.”

Kinderachtig

Sofia barst in huilen uit als haar moeder en vader zich negatief uitlaten over de naam van haar zoon. “Ik kon dat er op dat moment echt niet bij hebben. Daarnaast schaamde ik me er ook voor! Het was een moment van Willem-Jan en mij en dat hebben ze echt op een hele nare manier verstoord. Ergens begrijp ik heus wel dat mijn vader het leuk had gevonden als ons kindje naar hem was vernoemd, maar ik vind het erg kinderachtig dat hij daar op mijn kraambed over moet beginnen.”

Laf en zwak

Willem-Jan en Sofia laten het onderwerp tijdens de kraamweek rusten en focussen zich op de kleine Jan. “We zijn een paar weken na de bevalling bij mijn ouders op bezoek geweest om met ze te praten over de naam. Ze bleven bij hun punt: ze waren heel erg teleurgesteld en vonden dat dit besproken had moeten worden in de familie. Daar waren Willem-Jan en ik het niet mee eens en zeiden dat het onze keuze was. ‘Het is nooit jullie keuze geweest, jullie hebben gewoon gedaan wat je van de ouders van Willem-Jan moest doen’, zei mijn vader toen. Dat vond hij ‘laf’ en ‘zwak’.”

Ruzie met ouders

Na het vervelende gesprek heeft Sofia haar ouders nauwelijks nog gezien of gesproken. “Ik app ze af en toe een foto van Jan en ze komen binnenkort naar zijn eerste verjaardag. Verder hebben we nauwelijks contact. Ik vind het heel triest dat onze zoon wél wekelijks bij de ouders van Willem-Jan komt, maar nooit bij die van mij. Hun verwijt heeft heel veel stuk gemaakt. Ik weet niet of dat ooit nog goedkomt.”

Praat mee

Wat zou jij doen als je in Sofia’s schoenen stond? We zijn heel benieuwd. Praat met ons mee in de reacties onder dit artikel.

Afbeelding: Unsplash

Volg jij ons al?

Facebook Instagram Threads Twitter Pinterest TikTok Newsletter

17 reacties

Marjolein -

Zo zeg! bizar hoeveel mensen het met die grootouders eens zijn! De ouders kiezen de naam van het kind en de grootouders kunnen iets jammer vinden, maar je hebt helemaal niets te eisen! Ze hebben nu dus zelf geregeld dat ze hun enige kleinkind nauwelijks zien.
Toen ik zwanger was, mijn man was de enige zoon, zei mijn schoonvader ook: “Als het een jongen is, noem je hem geen Cees/Cornelis zeker he?” Heb meteen gezegd dat we dat idd niet gaan doen. Het werd Chris. Toevallig ook met een C. Hij is van de 13 kleinkinderen, de enige stamhouder en dat vindt mijn schoonvader nog steeds heel bijzonder. Onenigheid hebben we nooit gehad.
Mijn neef werd naar beide opa’s vernoemd, Pieter Johannes, maar de roepnaam kwam uit de naam van opa van moeders kant (Hans). De opa van vaders kant heeft hem zijn hele leven Pieter genoemd. Hoe zielig ben je dan? Accepteer de keuze van je kinderen!

Patricia -

Ja ik begrijp hen.. wel raar dat je doet wat je vriend wil voor zijn ouders je eigen keus passeert en zo jouw ouders kwetst

Saskia -

Mijn ouders zouden ook gekrenkt zijn geweest (misschien niet uitgesproken, maar wel teleurgesteld). Het is een generatie dingetje denk ik. Ik zou zelf hebben gekozen om alsnog een 2e naam erbij te doen, maargoed dat is nu achteraf een koe in de kont kijken. Ik hoop dat ze zich er overheen zetten en een band opbouwen met hun fantastische kleinzoon!!

Marjan -

Vraag je even af wat de schoonouders gedaan hadden moest je enkel je vaders naar gebruikt hebben. Dan zag je hen waarschijnlijk niet meer in plaats van andersom. Als je weet dat ze dat allebei belangrijk vonden : ofwel allebei, ofwel niemand. Dat had iedereen begrepen. Ik begrijp je ouders en zou me excuseren . Dat ze hierdoor ook nog hun kleinkind minder zien is helemaal onmenselijk. Je hebt geen idee wat grootouder worden met je doet, ik ben het nog niet maar weet u al dat het nog intenser is dan kinderen krijgen…

Ello -

Tja, hun tijd is geweest, het is nu jullie tijd, jullie kind, jullie leven. Super egoistische reactie van opa’ en oma’s! Mijn oplossing zou zijn: zak er maar in, zo klaar ermee. Maar ik ben daar heel makkelijk in.

Janny -

Toen ik zwanger was heb ik meteen verteld dat het naar niemand vernoemd zou worden. Heb er verder nooit geen last van gehad. Iedereen accepteerde dat.

Shafra -

Bij mijn schoonfamilie heten ook alle mannen met de naam Frans/Francis. Mijn man heeft als roepnaam Frank maar officieel ook Francis. Hoe leuk en lief mijn schoonfamilie ook is, ik wilde echt niet deze naam gebruiken. Gelijk bij ons werd er al meteen vermeld dat ze echt niet willen dat wij deze traditie voort zetten, tenzij wij het zelf echt willen.
Omdat mijn man enige stamhouder is, vond ik het wel leuk als we samen er een nieuwe draai aan zouden geven.
We hebben een naam gevonden die wij samen leuk vonden, en ook nog begon met een letter F.
De oma van mijn man was in tranen toen we zeiden dat ze een achterkleinzoon had gekregen (ook nu enige stamhouder) en met een letter F begon. Mijn schoonvader had dit nooit gedacht en is apetrots op zijn kleinzoon met dezelfde voorletter en achternaam. En aangezien we ook nog een dochter hebben, is zij vernoemd naar mijn oma (2e naam) om zo toch van beide families iets speciaals te hebben.
Vooralsnog ben ik van mening dat het de keus is van jullie, en families het moeten accepteren zoals het is. Uiteindelijk gaat het niet om een naam, maar dat jullie samen een kind hebben gekregen en deze met veel liefde wordt opgevoed door de mensen die hem lief zijn.

Ro -

Persoonlijk snap ik jou ouders heel goed. Denk dat je jezelf mee hebt laten slepen in de traditie. Een naam als Mees of Finn is toch ook veel gepaster voor een jong kind, daarnaast kies je ook geen kant en zou je meer de rust bewaard hebben. Je had beide namen van de opa’s als tweed en derde naam kunnen kiezen maar zelf een roepnaam kunnen kiezen. Voor jouw zoon misschien ook wel fijner dat hij geen traditie moet voortzetten en hij zijn eigen individu kan zijn.

Liselore -

Wat een kinderachtig gedoe van jouw ouders!! Ze mogen blij zijn dat ze een gezonde kleinzoon hebben. Hoe triest is het dat hun ego de familieband op deze manier kapot maakt!
Veel sterkte ermee en geniet van jullie zoon!

NJay -

Ik begrijp jou ouders best goed. Bij onze kinderen probeerden wij bewust rekening te houden met vernoemen aan beide kanten. Hierbij vond ik ook dat omdat mijn kinderen de achternaam had van mijn schoonvader hij hierdoor ook vernoemd was naar hem. Als je zoontje ook nog de achternaam heeft van je schoonvader dan is de naam dus helemaal naar “zijn kant”. Je mag zelf de naam van je kind kiezen , maar een kind komt van twee families en persoonlijk vind ik het “uit balans” als alle namen maar van 1 kant komen. Dus snap heel goed de opmerking van je ouders of je je zoontje nog een tweede naam kon geven. Was dat zo erg geweest om te doen?

Hanna -

Volgens mij is het zo dat als er vernoemd word en het 1e kind een jongetje is het vernoemd gaat worden naar de vader van de vader. Het2e kind naar de vader of moeder van moeders kant ligt er aan of het een jongen of een meisje is. Zo was het vroeger tenminste

Aukje -

Hoezo ouderwets? Ouders kiezen samen de naam voor hun kinderen. Als ze samen beslissen dat ze de ouders willen vernoemen, is daar niks ouderwets aan.

Margreet -

Jeetje zeg, je bent 41. Ruimschoots volwassen lijkt mij maar je ouders blijkbaar nog niet. Reageren als een teleurgesteld kind. In plaats van blij te zijn dat ze alsnog opa en oma zijn geworden van een gezond! kleinkind gaan ze een machtsstrijd aan. Heel naar voor je maar er is nu 1 jaar overheen, laat het los. Als zij willen blijven mokken dan is het niet anders.

Joris -

Vernoemen is tamelijk ouderwets, maar pa reageert wel heel gepikeerd zeg. Je zal de relatie met je schoonzoon, dochter en kleinkind (en mogelijk volgende kleinkinderen) er maar voor vergooien.

Fanny -

Ze hadden hem naar niemand moeten vernoemen was beter geweest en verder sporen die ouders niet al wil ze haar kind rukker noemen zij bepaald niet de opa en oma.

Fiene -

Tja ouderwets is het wel…ik begrijp jouw ouders aan de andere kant ook wel maar het blijft jullie keuze. Je bent aan niemand verantwoording verschuldigd. En als jouw ouders ervoor kiezen om nauwelijks contact te hebben met jullie en kleine Jan dan is het meer hun probleem dan de jouwe toch? Het is alleen jammer dat het om zoiets ruzie is gekomen. Ik zou maar genieten van je gezin en niet te druk om maken. Misschien komt het in de toekomst wel goed.

Anna -

Ook in mijn en mijn mans familie werden de kinderen vernoemd. Wij hebben dan ook gelijk bij het bekend maken van de zwangerschap laten weten dat wij zelf een naam zouden kiezen en dat er niet vernoemd werd.
En zijn verder ook niet in discussie gegaan hierover.

Reageer ook