Hoe ervaarde jij het krijgen van kinderen? Was het veel leuker, mooier, zwaarder of heftiger dan je vooraf had gedacht? Voor mij is het absoluut een combinatie van al deze dingen. De pieken zijn hoger, maar ook de dalen zijn een stuk dieper. Slapen ze een periode dan ook nog slecht? Dan ben ik soms geen cent waard. Ach, het hoort erbij en zoals alles is ook slecht slapen een fase. Maar wat als die fase al twee jaar duurt? Dat is aan de orde bij Mia en Thijs. Hun dochtertje Pleun is twee jaar oud en heeft nog geen nacht doorgeslapen. Het nachtelijke gehuil drijft niet alleen de jonge ouders tot waanzin, ook de buren zijn er meer dan klaar mee.
Geen verrijking
“Er zijn momenten waarop Thijs en ik ons afvragen waarom we eigenlijk aan een kind begonnen zijn”, biecht Mia meteen eerlijk op. “We hadden het idee dat het een mooie verrijking van ons leven zou zijn, maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit tot nu toe juist niet zo is. Pleun is vorige week twee jaar oud geworden en ik kan met volle overtuiging zeggen dat dit de zwaarste twee jaar uit ons leven zijn… En langzaam maar zeker eist dit steeds meer zijn tol.”
Altijd aan het huilen
Thijs en Mia merken na de geboorte van Pleun al snel dat zij meer huilt dan de baby’s van vrienden en kennissen. “Pleuntje was eigenlijk gewoon altijd aan het huilen. Niet alleen als ze trek had of moe was, maar zo goed als de hele dag door. Soms sliep ze een paar uur en dan was het even rustig. Vaak viel ik dan op de bank in slaap, om soms enkele minuten alweer wakker te worden door het gehuil uit de box of haar kamertje.”
Niks werkt
Als Pleun na vijf maanden nog geen nacht heeft doorgeslapen en ook overdag veel huilt, gaan de jonge ouders op zoek naar een oplossing. “De huisarts heeft haar onderzocht om te kijken of ze ergens pijn had. Dit was gelukkig niet het geval. Ook zijn we naar een osteopaat geweest, hebben baby massages geprobeerd en lieten een spirituele reiniging uitvoeren in huis. Als niks werkt weet je gewoon eigenlijk niet meer waar je het moet zoeken.”
Klagende buren
Vooral de nachten zijn een constante worsteling. De relatie van Thijs en Mia komt steeds verder onder druk te staan en Mia stopt zelfs met werken omdat het eigenlijk gewoon te veel is. “Het stoppen met werken heeft mij wel goed gedaan, maar Pleun is er niet minder om gaan huilen. Elke nacht wordt ze vier tot zes keer wakker en soms slaapt ze maar een paar uur. Nu ze groter wordt, wordt het gehuil en geschreeuw steeds harder en daar beginnen de buren nu ook over te klagen.”
Verschrikkelijk
De eerste maanden tonen de buren nog veel medeleven. “Ze waren lief, betrokken en behulpzaam. Allemaal hadden ze kinderen en ze wisten dus hoe de nachten er soms aantoe konden gaan. Maar toen duidelijk werd dan Pleun meer en harder ging huilen, merkte ik dat het anders werd. Minder en minder vroegen ze hoe het ging en steeds vaker was er het verzoek of het niet wat stiller kon. Ik begreep het helemaal, het is verschrikkelijk om niet te kunnen slapen door het gehuil. En al helemaal als het je eigen kind niet is. Maar wat kon ik doen?”
Kinderbescherming
Een half jaar geleden was bij de buurvrouw de maat vol. Ze belde na de zoveelste slapeloze nacht boos bij Mia aan. “Ze heeft me toen vol uitgescholden. Zei dat ik een slechte moeder was en dat we beter voor Pleun moesten zorgen. Ook begon ze over het inschakelen van de kinderbescherming als het niet rustiger zou worden bij ons thuis. Ik ben toen in huilen uitgebarsten en heb de deur dichtgesmeten. Ik was al op, maar dit vreselijk nare verwijt heeft mij echt heel erg geraakt.”
Geen contact meer
Sinds de ruzie hebben Mia en haar buurvrouw helemaal geen contact meer. “Dat doet mij veel pijn. Buiten het feit dat het super ongemakkelijk is, mis ik haar heel erg. We hadden altijd een fijne band, maar die is nu voorgoed weg. Ik begrijp dat zij ook heel moe was… Toch had ik niet gedacht dat ze het mij zo persoonlijk kwalijk zo nemen en zelfs de kinderbescherming wilde bellen. Hier hebben we overigens nooit wat van gehoord.”
Mia is heel benieuwd of er andere ouders zijn die ook een kind hebben dat veel huilt en hoe zij daarmee omgegaan zijn naar buren en hun omgeving. Laat je reactie achter in de reacties onder dit artikel.
Foto door Karolina Grabowska via Pexels
Vicky -
Tja, ik snap die buren wel hoor. Eigenlijk wel fucked up dat heel de buurt zich maar moet aanpassen aan zo’n jankende blagen en er niets van mogen zeggen want hun wondertjes zijn zo lief. Oh en de moeder heeft het natuurlijk veeeeel zwaarder. Tja mens, jij wilde een kind dus geen medelijden. Irriteert me echt mateloos dat egoïsme van die breeders. Ik wil kinderen dus mijn buren moeten er maar tegen kunnen dat ze geen nachtrust meer hebben.
Btw jankende fucktrofee vind ik echt een goeie. 😂😂😂😂