Phebe: “Mijn dochter weigert haar eigen huisdier te verzorgen”

Elke keer als Phebe haar dochter vroeg wat ze voor haar verjaardag wilde hebben, was het antwoord van Jade: ‘een puppy, mama’. Phebe, echt wel dol op honden, vond dit niet echt een wenselijk cadeau. Want op de vraag wie het hondje zou verzorgen, wist Phebe allang het antwoord. “Precies: ik dus.”

De hondjes lagen naast mijn wiegje

De ouders van Phebe hebben altijd honden gehad. “Ik ben opgegroeid met honden. Toen ik werd geboren hadden mijn ouders twee labradors die zo ongeveer dag en nacht naast mijn wiegje waakten. Zo lief.” Zowel Phebe’s vader als moeder zorgden voor de beestjes en toen Phebe oud genoeg was om ze ook uit te laten, deed ze dat ook. “Ik heb zoveel gewandeld, heerlijk vond ik dat. Soms deed ik even een kort rondje en als ik meer tijd had dan gingen we de hei op of het bos in. Ik wandelde me suf, maar had er zo’n plezier in.”

Geen tijd voor beestjes

Toen Phebe ging samenwonen met Mark overwoog ze een hondje te nemen. “Mark is ook een echte dierenliefhebber en het leek ons leuk samen een pup op te voeden. Toch besloten we er even mee te wachten omdat we een druk leven hadden. We werkten allebei en de weekenden gebruikten we om lekker samen tochtjes te maken op de racefiets. Dan kon het zo maar zijn dat we de hele dag van huis waren. Dan een hond hebben is niet handig, het beestje zit de hele dag alleen. Of je moet weer iemand regelen die ‘m tussentijds even wil uitlaten, maar anderen belasten met ons huisdier wilden we niet.”

Mam, ik wil een puppy

De levens van Phebe en Mark werden alleen maar drukker. Phebe raakte zwanger van Jade en toen was er helemaal geen tijd meer voor een hond. “Was ook helemaal niet erg, Mark en ik zeiden steeds tegen elkaar: komt wel als we meer tijd hebben.” Als Jade een jaar of acht is, vraagt ze voor de eerste keer voor haar verjaardag een puppy. “Een vriendinnetje van school had er eentje en Jade was helemaal verliefd op het beestje en wilde dat ook. Ik legde haar uit dat het verzorgen van een hond veel tijd kost. En dat als zij de zorg voor een hondje zou krijgen, ze dat ook moest doen. Eten geven en drie keer per dag met ‘m wandelen. Vond ze allemaal geen probleem, nee echt, ze zou er alles voor over hebben.”

Verrassing!

‘Ik wil een hondje voor mijn verjaardag’ werd een terugkerend item. Toen Jade twaalf werd en naar de middelbare school ging, ging Phebe overstag. Ze besprak het met Mark en oké, oké, ze zouden de droomwens van hun dochter in vervulling laten gaan. “Ik vond een fokker van labradors en toen er een nestje was kozen we Sammie uit. We deden een strik om zijn halsband en gaven hem cadeau toen Jade jarig was. Echt, ze was zo vreselijk blij, ze knuffelde Sammie helemaal fijn. Dol was ze op het beestje.” De eerste maanden gaat het ook goed: Jade laat Sammie twee keer per dag uit en geeft hem eten. “Meer dan twee keer per dag wandelen met de hond ging niet. Dat kon Jade niet combineren met school. Helemaal niet erg, Mark en ik gaan ook graag op pad met Sammie.”

Dan pak ik de riem maar weer

Maar nu Sammie bijna een jaar is, constateert Phebe dat zij inmiddels alle zorg voor het beestje op zich neemt. “Jade is ’s ochtends nauwelijks uit bed te krijgen als Sammie piepend bij de keukendeur staat omdat-ie nodig moet. Als Jade uit school is, fietst ze vaak met een vriendinnetje mee naar huis en denkt dan niet meer aan Sammie. Dus pak ik de riem maar weer en ga op pad. Maar dat was nou juist niet de bedoeling en niet wat we hadden afgesproken.” Phebe overlegt het met Mark maar hij vindt dat ze niet zo moeilijk moet doen: Jade is in de puberteit en heeft even andere prioriteiten dan de hond uitlaten.

Ze doet het gewoon niet

“Dat is even makkelijk kletsen! En dan kan ik er voor opdraaien? Ik werk vier dagen, mantelzorg voor mijn moeder en heb mijn eigen bezigheden. Maar vooral rot vind ik het omdat het de afspraak met Jade was dat zij voor Sammie zou zorgen. En natuurlijk wil ik Sammie ook best uitlaten en hem eten geven, maar de hoofdverzorger zou onze dochter zijn.” Phebe gaat het gesprek met Jade aan en telkens zegt het meisje dat ze beter haar best gaat doen voor Sammie. Maar dat komt er steeds maar niet van, tot grote ergernis van Phebe. De afspraak dat Jade twee keer per dag met de hond zou lopen en hem eten zou geven, staat allang niet meer. “Ze doet het gewoon niet. Soms ’s ochtends even een snel rondje en vaak laat ze Sammie gewoon uit in de achtertuin. Drie maal raden wie de drollen mag opruimen.”

Phebe weet niet wat ze er mee aan moet. De hond niet uitlaten is geen optie en dus doet Phebe het maar. “Hoe zorg ik ervoor dat Jade haar afspraak nakomt en ook gewoon voor Sammie, haar droomcadeau notabene, zorgt?”

Tips? Kom maar door! Heb jij kinderen die voor een huisdier zorgen? Komen ze hun afspraken wel na? Wat raad je Phebe aan? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Bovenste afbeelding: Unsplash+

Sandra loopt twee waanzinnige podwalks door Hoorn

Het idee van podwalks vind ik al langer onwijs leuk. Mijn man en ik hebben in 2022 alle afleveringen van Het Verhaal van Nederland met Daan Schuurmans op NPO1 gekeken. Bij elke aflevering hoorde een podwalk: een audiotour die je tijdens een wandeling kunt beluisteren. Toevallig was daar ook één podwalk over Hoorn bij. Deze heb ik nog niet gelopen. Des te leuker om nu, met onze eigen smartphones, de twee podwalks van het Verhaal van Hoorn te lopen… LEES VERDER!