fb

Margreet (43): ‘Ik ben zo bang dat ik huidkanker krijg van de zon dat ik niet naar buiten durf’

Dat we dit jaar wel eens een heel warme, misschien wel tropische zomer krijgen, stemt Margreet angstig. Terwijl iedereen niet kan wachten naar buiten te gaan, naar het strand te fietsen of te struinen in de bossen om maar zoveel mogelijk zon te pakken, zit zij binnen met de gordijnen dicht. “Ik ben zo bang dat ik huidkanker krijg. Mijn man verklaart me voor gek en vind dat ik me niet zo moet aanstellen.”

Echt aanleiding om angst voor huidkanker te hebben, is er niet, maar toch is Margreet er zo bang voor. Bovendien vindt ze het niet mooi om bruin te zijn. “Ik vind het er altijd zo goedkoop uitzien. Zeker als Nederlanders bruin worden. Mannen met dikke rode verbrande buiken, vrouwen met uitgebleekt haar en intens gekleurde huid, het hoort gewoon niet.”

Verdacht plekje

De verhalen die ze las over huidkanker boezemde haar direct angst in. Bij elk verdacht plekje zat ze bij de huisarts. “Klaas, mijn man, vindt dat ik me vreselijk aanstel. ‘We zijn jarenlang blootgesteld aan de zon, nooit hoorde je er iemand over en nu moeten we uitkijken dat we niet massaal huidkanker krijgen, vind je dat zelf ook niet een beetje overdreven?’ zei hij laatst tegen mij. Het is zo naar om niet serieus te worden genomen, want ik ben gewoon echt heel bang.”

Dodelijk

Dat haar sociale leven eronder lijdt, is wel duidelijk. Op een terrasje met vrienden in de zon is er voor Margreet niet meer bij. Naar het strand gaat ze nog wel, het liefst als het hard waait en regent, maar op zonnige dagen ligt ze de hele dag onder een parasol terwijl haar man aan het bakken is en haar kinderen zandkastelen bouwen. “Ik draag op het strand beschermende kleding. Althans dat deed ik vorig jaar. Eigenlijk wil ik dit jaar helemaal niet meer naar het strand. Toen ik dat tegen Klaas zei dat hij maar zonder mij maar met de kinderen naar Noordwijk moest gaan, werd hij woest. Hij vindt dat ik me niet kan onttrekken aan familie-uitstapjes. Dat dat een heel verkeerd signaal naar de kinderen is. Ik kan het hem maar niet aan zijn verstand brengen dat de zon heerlijk is, maar ook dodelijk kan zijn. Zeker als je je lang blootstelt aan de UV-stralen.”

Isolement

Het feit dat ons klimaat opwarmt en de zomers steeds langer en warmer lijken te zijn, vindt Margreet zorgwekkend. Ze voelt zich alleen staan in haar strijd; vriendinnen die eerder nog een soort van begrip konden opbrengen, haken nu af en vertrekken met vrolijk gekleurde tassen richting strand. “Door er voor te kiezen zuinig op mezelf te zijn, val ik in een sociaal isolement. Dat vind ik vreselijk. Ik heb mensen en vooral mijn vriendinnen hard nodig. Klaas vindt dat ik niet moet zeuren: ik kies er immers zelf voor om mezelf terug te trekken. En dan zijn dit de consequenties, wrijft hij me steeds weer in.”

Herfststorm

Margreet vindt het ingewikkeld en voelt zich zo verdrietig. “Ik weet gewoon niet hoe ik dit kan oplossen. Ik mis mijn vriendinnen, ik mis mijn familie en zie dat mijn kinderen ook geen raad met mij weten. Heel lief zeggen ze dat ze me wel begrijpen, maar hoe leg je aan je vriendjes uit dat je moeder bang voor de zon is? Ik ben radeloos en kan niet wachten tot de eerste herfststorm over ons land raast. Tot die tijd worstel ik me door de zomer. Alleen.”

Snap jij dat Margreet bang is om huidkanker te krijgen door de zon? Of vind je dat ze niet zo angstig moet leven en moet genieten? Wat raad jij haar aan? Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.

 

 

 

Reageer ook