Bij het ontmoeten van de ouders van Jort weet Irene direct dat er geen klik is. “Het zijn heel andere types: vrijgevochten en ze doen precies waar ze zelf zin in hebben. Ik houd van structuur, organisatie en orde. Mijn man lijkt precies tussen mij en zijn ouders in te zitten qua persoonlijkheid. En sinds we een kindje hebben, zorgen de verschillen tussen mij en zijn ouders voor grote problemen. En het ergste is: mijn man laat het mij zelf oplossen.”
Bende op het erf
Als Irene over Joke en Nico praat, zie je haar houding veranderen. “Joke en Nico zijn echte vrijbuiters. Ze wonen in een woongroep in the middle of nowhere. Ik kom liever niet bij ze thuis. Het is één grote bende op het erf: overal liggen roestige fietsen, oude pallets, gebroken glas en ander afval. Ik voel me daar allesbehalve op mijn gemak, en dus komen ze meestal bij ons op bezoek.”
Geeft rust
Jort weet niet beter dan dat zijn ouders alles anders doen dan anderen. “Daar had hij als kind vaak moeite mee, en hij verlangde ernaar om ‘normaal’ te zijn. Toen we gingen samenwonen, heeft hij veel van mij geleerd over hygiëne en hoe je een huis opgeruimd en leefbaar houdt. Dat geeft hem rust, en we vinden het prettig dat alles een vaste plek heeft. Zeker nu we een dreumes hebben rondlopen, is een beetje orde geen overbodige luxe.”
Om de week
De ouders van Jort zijn dol op hun kleinzoon en willen het liefst elke week komen oppassen. “Daar zat ik niet op te wachten, maar ik realiseerde me ook dat ik hem niet kan weghouden bij zijn opa en oma. Nu komen ze om de week één dag bij ons thuis om met hun kleinzoon te zijn. De andere week komt mijn moeder, en zo wisselen ze elkaar af. Jort en ik gaan die dag naar kantoor en komen rond 18.00 uur weer thuis.”
Altijd te laat
Het oppassen legt de verschillen tussen de ouders van Jort en de levensstijl van Irene nog verder bloot. “Om te beginnen zijn ze altijd te laat. Ik weet niet hoe ze het presteren, maar zelfs als ze op tijd weggaan, zijn ze er niet op het afgesproken tijdstip. ‘We dachten dat we nog tijd hadden voor een kop koffie onderweg, maar dat liep uit,’ zeggen ze dan bijvoorbeeld. Puntje bij paaltje mag ik mijn manager weer appen dat ik één of zelfs twee treinen later pak.”
Eten opeten
Niet alleen het te laat komen is een ergernis, ook hoe ze zich thuis gedragen. “Het is een grote puinhoop als ik thuiskom. Overal liggen spullen, bordjes, kopjes, vieze luiers en kinderkleding. Verder is ons zoontje vaak totaal overprikkeld omdat ze zich niet aan de slaaptijden hebben gehouden. Tot slot hebben ze vaak eten uit de ijskast gepakt dat eigenlijk voor het avondeten was. ‘We hebben lekker warm geluncht met de pasta die er nog stond,’ zeggen ze dan. Al meerdere keren heb ik laten doorschemeren dat wij nu geen diner meer hebben. Maar dat kwartje lijkt niet te vallen.”
Komt niet voor mij op
Irene wil diep vanbinnen niet meer dat Joke en Nico komen oppassen. “Ik ben het gewoon zat. Al zo vaak heb ik gevraagd of ze onze huisregels en het slaapschema van ons zoontje willen respecteren, maar dat weigeren ze. Ik ben nu op het punt dat ik eigenlijk helemaal niet meer wil dat ze nog komen. Dan maar een extra dag naar de crèche. Maar hun asociale gedrag is niet eens hetgeen wat mij het meeste stoort; dat is toch wel dat Jort niet voor mij opkomt.”
Begrip voor elkaar
Tientallen keren heeft Irene gevraagd of Jort met zijn ouders wil praten over hun gedrag. “Maar dat doet hij niet. Nja, hij probeert het wel, maar zij walsen compleet over hem heen en noemen mij ‘stijf’ en ‘gespannen’. Hij doet het af door te zeggen dat we er gewoon anders in staan en dat we ons best moeten doen begrip voor elkaar te hebben. Maar ik kan dat niet meer opbrengen. Ik zie elke keer als een berg op tegen de oppasdag van mijn schoonouders, en ik weet dat ik die avond ruzie met Jort heb. Hij móét voor mij opkomen. Dat is toch niet te veel gevraagd?”
Afbeelding: GlassesShop via Unsplash
Joris -
Als je nou een keer in de twee weken voor een extra dat warm eten in huis haalt, kunnen je schoonouders warm lunchen en hebben jullie ook nog te eten. Als je je schoonouders nu eerder laat komen dan noodzakelijk, bouw je wat speling in. Is het niet afdoende, neem jij gewoon je trein en laat je je man op zijn ouders wachten. Ze komen me niet als erg fijne mensen over. Jij noemt het vrijgevochten, ik noem het anders of raar.