Lotta leeft het leven waar ze als kind altijd van heeft gedroomd. “Ik heb een lieve man en vier geweldige kinderen. Iedereen is gezond, we hebben een leuk huisje en ik geniet van mijn werk. Wat wil een mens nog meer? Helaas is er één ding, wat mij wel heel veel verdriet doet. Mijn leeftijd is namelijk altijd onderwerp van gesprek…” 

Werken bij de bieb

Nu de kinderen van Lotta allemaal op school zitten, is ze weer meer gaan werken. “De jongste zit in groep 2 en de oudste zit in de eerste klas van de middelbare schol. Toen ze klein waren werkte ik niet. Ik heb toen heel veel tijd met ze doorgebracht en daar geniet ik nu nog van na. Nu werk ik vier ochtenden per week bij de bibliotheek. Hier help ik met het opruimen van boeken, het inschrijven van nieuwe leden en assisteer ik iedereen die een vraag heeft. Heel leuk en ik haal er veel voldoening uit.”

Voorstelrondje

Toen Lotta bij de bieb begon, deed ze met haar nieuwe collega’s een voorstelrondje. “Eerst luisterde ik aandachtig en enthousiast naar alle andere medewerkers. Maar toen ik aan de beurt was, merkte ik dat iedereen heel ongemakkelijk werd. ‘Mijn naam is Lott en ik ben 44 jaar oud. Samen met mijn man en vier kinderen woon ik hier in het dorp en nu alle kinderen naar school gaan, wilde ik weer meer werken. Ik heb altijd een liefde voor boeken en lezen gehad. Dit is dan ook mijn droombaan en ik kan niet wachten om jullie allemaal te leren kennen’, zei ik. Toen ik na mijn praatje de koffiekamer rondkeek, zag ik mensen verbaasd kijken.”

Mijn fout

Henk, één van de nieuwe collega’s van Lotta, pakt na het voorstelrondje het woord. “Dank Lotta, leuk dat je er bent. Maar verstond ik je leeftijd nou goed? Ben je 44 jaar?”, zei hij met verbazing. “Ja, dat klopt. Volgende week word ik 45”, antwoordde ik. “Oh sorry, ik had je wat ouder geschat. Mijn fout”, zei Henk.

Oma van Jonas

Dit was niet de eerste, maar ook niet de laatste situatie waarin Lotta ouder geschat wordt dan ze werkelijk is. “Ik mocht laatst helpen in de klas van onze jongste zoon Jonas. Hier vroeg een van de kinderen of ik de oma van Jonas was. En toen ik me een jaar geleden aansloot bij een hardloopgroepje om weer een beetje in shape te komen, kreeg ik van één van de andere deelnemers de vraag of ‘ik ook al bijna met pensioen ging’. Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen, zó ongemakkelijk maakt het mij.”

Niet zo mee bezig

Het raakt Lotta ontzettend dat ze door iedereen ouder wordt geschat dan ze daadwerkelijk is. “Ik geef niets om mijn uiterlijk. Mijn kleding koop ik bij een tweedehands winkel, ik verf mijn haar niet en draag geen make-up. Het zijn dingen waar ik gewoon niet zo mee bezig ben, maar nu mensen mij steeds ouder schatten, overweeg ik tóch meer tijd in mijn voorkomen te steken. Toen ik laatst onze vakantiefoto’s van afgelopen zomer terugkeek schrok ik zelf ook wel een beetje. Ik lijk als twee druppels water op mijn moeder. En dat terwijl zij twintig jaar ouder is…”

Niks van aantrekken

De man van Lotta merkt dat het haar raakt. “Ook aan hem wordt vaak de vraag gesteld of ik ouder ben dan hij. Hij is heel relaxten zegt gewoon: ‘nee hoor, we zijn even oud’. Door zijn zelfvertrouwen en ontspannen houding, levert het hem geen ongemakkelijke situaties op. Ik kan dat niet, zo rustig reageren. Ik loop rood aan en weet gewoon niet wat ik moet zeggen als mensen een opmerking over mijn leeftijd maken. Mijn man blijft herhalen dat ik me er niks van aan moet trekken en zegt dat ik de leukste, liefste en knapste vrouw ben. En tóch kan ik het niet van me af laten glijden.”

Nieuwe kleren

Een paar weken geleden gaat Lotta het dorp in en koopt nieuwe kleren en make-up. “Ik ben naar een winkel gegaan waar ik altijd veel tienermeiden zie. Hier heb ik zo’n hippe, wijdvallende spijkerbroek en een grijze hoodie gekocht. Voor het eerst maakte ik me op met lippenstift en mascara. Trots liet ik mijn man en kinderen mijn nieuwe look zien, maar hun reactie stelde enorm teleur. ‘Wat zie jij eruit mam! Ga je carnavallen?’, vroeg de oudste. Ook mijn man gaf aan mij zonder make-up en me in mijn eigen kleren mooier te vinden. De kleding heb ik terug naar de winkel gebracht en de make-up zit weer diep in mijn toilettasje. Ik weet gewoon niet wat ik kan doen om er wat jonger en frisser uit te zien…”

Bovenste afbeelding: Unsplash+

Elsbeth: ‘Ik vind het gekregen schilderij spuuglelijk’

Een gegeven paard mag je niet in de bek kijken toch? Maar wat doe je als je iets krijgt dat je vreselijk lelijk vindt? Geef je het terug, of bedank je vriendelijk en geef je het een prominente plek in huis. “No way, dat vreselijke schilderij dat we van onze zwager kregen, gaat hoe dan ook het huis uit… LEES HIER VERDER!