Een paar jaar geleden schreef ik een artikel over mijn heftige menstruaties. Mijn ‘maandelijkse weekje’ stond in het teken van pijn, misselijkheid, vermoeidheid en stemmingswisselingen. Heel gek, maar sinds ik kinderen heb is dat een stuk minder heftig geworden. De menstruaties zijn minder pijnlijk, ik ben niet meer misselijk en ook de vermoeidheid is afgenomen. Mijn stemmingswisselingen zijn helaas onveranderd, maar doordat ik geen pijn meer heb kan ik daar beter mee omgaan. Een opluchting!
Wie ook op zoek was naar een opluchting voor haar menstruaties from hell, is de nu 38-jarige Martha Visser. Ze vertelde haar verhaal bij in de RTL Nieuws rubriek ‘Nooit meer’. Wij delen hier een samenvatting van haar verhaal.
Enorme pijn
Martha is pas elf jaar oud als ze voor het eerst ongesteld wordt. “Voor mijn leeftijd was ik groot en vroegrijp, dus de menstruatie kwam niet als een verrassing. Maar wat me wel overviel, was de enorme pijn waarmee het gepaard ging. Ik had extreme krampen en buikpijn. ‘Gefeliciteerd!’, zei mijn moeder toen ik voor het eerst ongesteld werd. Maar zelf was ik er helemaal niet blij mee”, zegt ze tegen de nieuwswebsite.
Kraamverband
De menstruaties kosten haar veel energie en zijn erg heftig. “’s Nachts droeg ik kraamverband, omdat ik zo veel bloed verloor. Ik gebruikte zware pijnstillers en dan nog zat ik met flinke pijn in de klas. De zwaarste drie dagen per cyclus kwam ik niet eens mijn bed uit.” De huisarts van Martha schrijft haar vanwege de heftige menstruaties op haar vijftiende de pil voor, maar dit deed onvoldoende. “Ik werd dikker en mijn emoties vlakten af. Nog steeds had ik last van hevige bloedingen. Naarmate ik ouder werd, werd de pijn weer heviger. Ik accepteerde de pijn, en ging dan op bed liggen en puffen.”
Geleefd door haar cyclus
Martha’s hele leven draait om haar menstruaties. “Ik had altijd een nare aanloop naar mijn bloedingen. Vervolgens was ik dan een week flink ongesteld, waarvan drie dagen echt ziek. Daarna moest mijn lichaam weer herstellen. Vaak was ik er wel twee weken zoet mee. Dan had ik maar even rust voordat het gedoe weer van voor af aan begon. Alles plande ik rondom mijn ongesteldheid. Als ik wist dat het eraan zat te komen, zorgde ik ervoor dat ik genoeg boodschappen in huis had zodat ik niet de deur uit hoefde als ik me echt beroerd voelde. Uitjes en afspraken plande ik nooit tijdens mijn menstruatie. Ik werd echt geleefd door mijn cyclus.”
Hysterectomie
Samen met haar (inmiddels ex-)man heeft Martha twee kinderen. Allebei waren het zware zwangerschappen. Toe Martha een paar jaar geleden weer zwanger was, besloot ze de zwangerschap af te laten breken. “Tijdens de abortus liet ik me meteen steriliseren. Ik zei tegen de gynaecoloog dat wat mij betreft mijn hele baarmoeder eruit mocht, maar daar vonden ze mij te jong voor. Ik was toen zevenentwintig en ze waren bang dat ik er spijt van zou krijgen. Maar ik had geen kinderwens meer en wilde van de pijn verlost zijn. Helaas wilde de gynaecoloog echt niet meewerken aan een hysterectomie (baarmoederverwijdering, red.). In de jaren daarop bleef ik hevige menstruaties houden. De menstruatiepijn straalde zelfs uit naar mijn armen, die ik dan amper nog kon bewegen. Uit onderzoek was inmiddels gebleken dat mijn baarmoeder extreem gespierd was. Dat verklaarde die enorme krampen en het grote bloedverlies iedere maand.”
Baarmoeder losgeschraapt
Na alle jaren van pijn is Martha er zo klaar mee, dat ze naar de gynaecoloog stapt. “Vastberaden vertelde ik dat ik mijn baarmoeder wilde laten verwijderen. En deze arts toonde begrip: ik kon binnen een maand terecht voor de operatie. Ik was euforisch: de verlossing was nabij. En eindelijk voelde ik me gehoord. Twee jaar geleden werd ik fluitend en vol goede moed de operatiekamer ingereden. Het was een zware ingreep, waarbij mijn baarmoeder en baarmoederhals werden verwijderd. Het herstel was pittig. De baarmoeder zit vast aan de blaas en moest worden ‘losgeschraapt’. De pijn bij bewegen of als mijn blaas vol raakte was heftig. Maar toch was ik blij. Het voelde als een nieuw begin, en van die gedachte knapte ik op.”
Durf jezelf de vrijheid te geven
Het voelt voor Martha als een bevrijding nu ze geen baarmoeder meer heeft. “Ik vertel mijn verhaal om vrouwen aan te moedigen die ook een operatie overwegen. Vrouwen die net als ik al jaren worstelen met hun klachten en die heel goed en lang hebben nagedacht over hun keuze. Want het is geen lichtzinnige beslissing. Een baarmoederverwijdering is heel heftig, zeker als die ingreep samenhangt met bijvoorbeeld kanker of als er nog een kinderwens is. Een onvrijwillige hysterectomie is een heel ander verhaal. Maar tegen vrouwen die in dezelfde situatie zitten als ik, wil ik zeggen: durf jezelf de vrijheid te geven. Ik heb mijn leven terug en ben daar intens dankbaar voor.”
Het volledige verhaal lezen? Hiervoor verwijzen we je naar het oorspronkelijke artikel van RTL Nieuws!
Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Dat kan in de reacties onder dit artikel.
