Als kind droomde Mandy ervan om dolfijnentrainer te worden. “Net als de meeste meisjes, denk ik, haha! Ik kan alvast verklappen dat dit het niet geworden is. Inmiddels ben ik 31 jaar oud en werk ik achter de receptie van een hotel in Amsterdam. Het werk is leuk, afwisselend en je ontmoet mensen uit allerlei landen. En hoewel ik positief over mijn werk denk, heb ik wel issues met mijn leidinggevende.”
Mee gestopt
Na het afronden van de middelbare hotelschool begon Mandy aan een hbo-opleiding. “Ik ging commerciële economie studeren. Na een half jaar ben ik hiermee gestopt; ik vond het saai en het was te veel gericht op cijfertjes. Tijdens dit half jaar realiseerde ik me dat werken in een hotel gewoon beter bij me past. En zo denk ik er nog steeds over!”
Gasten waarderen het
Wat Mandy vooral trekt aan hospitality, is dat ze mensen goed kan verzorgen en blij kan maken. “Als mensen inchecken, vraag ik hoe hun reis was en wat hun plannen zijn. Als ik merk dat ze op zoek zijn naar tips, dan geef ik ze die. Ik probeer altijd de namen van gasten te onthouden zodat ik ze persoonlijk kan begroeten als ik ze zie. Gasten waarderen het en vinden het zichtbaar leuk als ik ze vraag hoe hun dag was.”
Laag serviceniveau
Eerst werkte Mandy in een mooi, maar eenvoudig driesterrenhotel. “Dat was leuk, maar ik miste de uitdaging. Er kwamen veel jonge stellen en groepjes vrienden. Het serviceniveau lag laag en dat vond ik jammer. Om deze reden solliciteerde ik bij een luxer viersterrenhotel. Hier werk ik nu een half jaar en ik vind het geweldig om nóg meer service te kunnen verlenen.”
Elke dag anders
In het viersterrenhotel krijgt Mandy veel meer verschillende soorten gasten te zien. “Zakenmensen, gezinnen en stellen met wat meer te besteden. Elke dag is anders en iedere dag zie ik iets nieuws. Ik heb passie voor mijn werk en als ik er niet voor betaald zou krijgen, zou ik het ook doen. Alleen met de general manager heb ik sinds vorige week wel een groot probleem…”
Neon
Mandy verscheen vorige week met felroze nagellak op de werkvloer. “Normaal ga ik niet naar de nagelsalon, maar omdat mijn zus ging trouwen en het thema ‘neon’ was, vond ik dat leuk om een keer te doen. Die maandag zat de nagellak nog op mijn nagels. Nietsvermoedend ging ik lekker aan de slag en schrok me een hoedje toen de general manager mij naar zijn kantoor riep.”
Naar huis vanwege nagellak
De general manager sprak Mandy aan op de kleur van haar nagels. “Dat neonroze mag niet tijdens het werken. Ze willen dat je er representatief en neutraal uitziet. Neuspiercings, opvallende tatoeages en felle nagellak passen daar niet bij. ‘Of je haalt het er nu af of je gaat nu naar huis’, zei hij. Ik had het er heel graag afgehaald, maar omdat het gellak was, lukte dat niet. Ik moest dus voor optie twee kiezen en moest naar huis vanwege de nagellak.”
Onwijs flauw
Op de terugweg naar huis liet Mandy de gellak bij een nagelsalon verwijderen. “Maar ik vond het wel heel vervelend! Ik ben boos dat hij me op deze manier naar huis stuurde. Ik had best de werkdag af kunnen maken en het daarna kunnen laten verwijderen, maar daar ging hij niet mee akkoord. Het is maar nagellak en dat zorgt er echt niet voor dat ik mijn werk minder goed kan doen. Onwijs flauw.”
Overdreven
De volgende dag bedankt de general manager Mandy voor het verwijderen van de nagellak, maar benadrukt ook dat dit niet nog een keer moet gebeuren. “Hij was zichtbaar geïrriteerd. En ook mijn collega’s voelden zich in de steek gelaten omdat ik naar huis ging. Maar wat had ik anders moeten doen? Als ik het daar had kunnen verwijderen, had ik het gedaan. Ik heb mijn lesje geleerd, maar overdreven vind ik het wel.”
Afbeelding: Hassan OUAJBIR via Unsplash
Fiene -
Inderdaad kijk de protocollen na wat in het beleid staat, als het erin staat had je het moeten weten.