Wat zijn er enorme stappen gemaakt op het gebied van prenatale screening! Waar je dertig jaar geleden een enkele echo liet maken, ondergaan vrouwen tegenwoordig heel wat onderzoeken. Het aantal echo’s is flink uitgebreid en dankzij de ontwikkeling van het genetisch onderzoek, kunnen met de NIPT (niet-invasieve prenatale test) diverse genetische afwijkingen worden opgespoord. Wat tegenwoordig ook anders is dan vroeger, is dat veel aantaande ouders al tijdens de zwangerschap willen weten of ze een jongen of een meisje krijgen. Zo ook Monique, die drie maanden geleden moeder werd. Tijdens de twintig-wekenecho kreeg ze te horen dat ze een jongetje zou krijgen, maar toen ze het kindje eenmaal in haar armen had, bleek het een meisje te zijn. “Een fout van de verloskundige.”

Grote verrassing

Monique en haar vriend Josta zijn in de zevende hemel. “Het ouderschap gaat ons heel natuurlijk af. Robin slaapt goed, drinkt goed en is een tevreden kindje. Ik had gedacht dat het heel erg wennen zou zijn, maar dat valt reuze mee”, vertelt Monique met Robin slapend op haar arm. “Er is maar één ding waar we in het begin echt onwijs aan moesten wennen, namelijk het feit dat we een meisje in plaats van een jongen kregen. Dat was toch wel een hele grote verrassing!”

Robin

De zwangerschap van Monique verloopt vlekkeloos, ze heeft nauwelijks kwaaltjes en de baby groeit goed. “Omdat het ons eigenlijk niet uitmaakte wat we zouden krijgen, besloten Josta en ik dat we geen speciale geslachtsecho zouden laten doen. De twintig-wekenecho was de eerste keer dat we zouden horen of het een jongetje of een meisje zou worden. Grappig genoeg hadden we al een naam gekozen, die voor zowel een jongen als een meisje gebruikt kon worden: Robin.”

Geen goede foto

Bij de twintig-wekenecho ligt Robin er niet al te best voor. “Ik moest de dag daarna dus terugkomen om wat laatste dingen te laten bekijken. De verloskundige kon de eerste keer onder andere het geslacht niet zien. En ook de tweede keer had ze daar duidelijk moeite mee. Uiteindelijk zag ze een klein slurfje tussen zijn benen. ‘Het is een jongetje’, zei ze vrolijk. Daar een goede foto van maken lukte haar niet, maar dat maakte voor ons niet uit. We vonden het vooral heel fijn dat we hoorden dat er geen afwijkingen waren gevonden. In feeststemming gingen we naar huis.”

Blauw en groen

De voorpret barst vanaf dat moment los. “Omdat ik wist dat het kindje gezond was en dat ik ook het geslacht kende, vond ik het de hoogste tijd om te beginnen met het shoppen van babyspullen. Qua bedje, box en kinderwagen kozen we voor neutrale kleuren zoals wit en grijs. Maar wat betreft de kleding en kleur op de muur vond ik het leuk om voor veel blauw en groen te kiezen. Als ik wist dat we een meisje kregen, had ik waarschijnlijk meer roze en witte kleertjes gekocht.”

Warm meisje op borst

Na iets meer dan 40 weken zwangerschap, komen de weeën op gang. “Aanvankelijk had ik het plan om thuis te bevallen, maar omdat ik veel pijn had gingen we toch naar het ziekenhuis. Hier kreeg ik een ruggenprik en vanaf dat moment was het een droombevalling. Vijftien uur na het begin van de weeën, kreeg ik het warme mensje op mijn borst. Maar waar ik had gedacht dat het een jongen zou zijn, bleken we een dochter te hebben. Josta en ik waren echt compleet in de war.”

Fout van verloskundige

Omdat Monique door de ruggenprik in het ziekenhuis bevalt, is haar eigen verloskundige er niet meer bij. “Dat maakte mij niet uit. Ik vond het vooral belangrijk dat Josta erbij zou zijn, haha! Maar toen ‘het verkeerde geslacht’ uit mij kwam, heeft Josta onze eigen verloskundige wel gebeld. Ze is direct naar het ziekenhuis gekomen en heeft met ons gesproken over hoe dit heeft kunnen gebeuren. We vonden het een heel vreemd begin.”

Navelstreng tussen beentjes

Op het kraambed spreken Monique en Josta met de verloskundige die het verkeerde geslacht voorspelde. “Ze vertelde dat dit iets is wat eigenlijk nooit voorkomt en dat ook zij is geschrokken. Wat er precies mis is gegaan weet zij niet meer (de echo was immers 20 weken geleden), maar ze wist nog wel dat het kindje er steeds net niet lekker voor lag. Waarschijnlijk heeft ze de navelstreng tussen de beentjes onterecht aangezien voor mannelijke kenmerken.”

Erkende mijn gevoel

Monique en Josta zien aan de verloskundige dat ze het heel erg voor ons vond. “Wel tien keer bood ze haar excuses aan en zei dat ze het begreep dat we in de war waren. Dat vond ik fijn, want ze erkende hiermee mijn gevoel en nam de volledige verantwoordelijkheid voor haar misser. Josta en ik hebben het haar ter plekke vergeven. Het klinkt heel cliché, maar uiteindelijk ging het ons er vooral om dat het kindje gezond was. Ik wilde mijn kraamtijd echt niet laten verpesten door het geslacht van het kindje.”

Blij met gezond kindje

De verloskundige biedt aan om het opnieuw schilderen van het kamertje te betalen. “Dit was helemaal niet nodig. Wel kregen we van haar een jurkje en wat andere meisjeskleding. Een heel lief gebaar en dat hebben we enorm gewaardeerd. Uiteindelijk zijn we helemaal van de schrik bekomen en vooral heel blij dat we een gezond kindje hebben. En of het nou een mannelijke of vrouwelijke Robin hebben? Dat maakt ons niks uit!”

Afbeelding: Gabriel Tovar via Unsplash

Erica: ‘Mijn schoonzoon doet steeds zo naar tegen mijn dochter’

Erica: “Toen Kate er 10 jaar geleden voor koos om met Bertrand te trouwen twijfelde ik of dat wel een goede keuze was. Nu ben ik ervan overtuigd dat dat niet zo is. Ik sta op het punt om me ermee te bemoeien”

Eind twintig nu is de dochter van Erica en Erica vindt dat haar dochter haar leven aan het verprutsen is. “Of liever gezegd: ze is haar tijd aan het verprutsen met de verkeerde man. Achttien was ze toen ze Bertrand ontmoette en Kate was blind van verliefdheid. Ze viel als een blok voor hem. Mijn toenmalige man en ik vonden hem te oud voor onze dochter maar wat we ook zeiden, Kate trok haar eigen plan. Bertrand was 26 toen hij Kate oppikte uit een club en reed toen al in een mooie auto. Waar hij het geld vandaan haalde om überhaupt die auto te kopen en te rijden wist niemand. Daar had en heb ik mijn vraagtekens bij. Ik had nooit verwacht dat mijn mooie, sportieve meisje zou vallen voor zo’n patserig type… LEES VERDER!