Irma is een schat van een meid, echt een lieverd en al sinds de basisschool vriendin van Katja. “Irma is super trouw en lief. Nu haar moeder is vertrokken naar Spanje, steun ik haar wat meer. Maar dat gaat me steeds minder goed af nu ik laatst oprecht braakneigingen had toen ik bij haar was.”

Schat, ik vertrek naar Spanje

Irma is een speciaaltje, zo vertelt Katja. “Toen haar vader jaren terug haar moeder verliet voor een andere vrouw, is Irma bij haar gaan wonen. Was een tijdelijke oplossing, maar het werd voor Irma steeds lastiger om haar moeder alleen te laten. Totdat haar moeder vorig jaar een nieuwe vriend kreeg. Opeens was Irma niet meer zo belangrijk en kondigde ze aan dat ze bij haar vriend in Spanje ging wonen. Ze pakte wat spulletjes en haar koffers en vertrok naar de Spaanse zon. Irma is alleen in het huis achtergebleven en voelde zich super eenzaam, wat ik heel goed snap.”

Pluizenbolletjes verdrijven eenzaamheid

Om de eenzaamheid een beetje te verdrijven, heeft Irma drie kittens uit het asiel gehaald. Het lijkt erop dat de pluizenbolletjes hebben geholpen het verdriet te verwerken. Daarnaast is Katja een vast punt in het leven van Irma. “Ze kan mij dag en nacht bellen en dat weet ze ook. Weet je wat het is, Irma heeft niet zo heel veel vriendinnen. Ik kan heel goed met haar, maar het is wel een vriendin die anders is dan anderen. De weinige vriendschappen die ze had, heeft ze laten versloffen toen ze bij haar moeder ging wonen. Ze had genoeg aan haar moeder en mij. Eerlijk gezegd was haar moeder haar alles maar haar ziet ze nu niet meer zo vaak. Soms boekt ze een ticket naar Spanje, maar dat lukt niet altijd omdat ze niet meer zoveel vrije dagen heeft.”

Ik wil niet meer bij haar eten

De inmiddels volwassen poezen en Katja sleuren Irma dus door het leven. “Een keer in de week zie ik haar en vaak nodigt ze me uit om bij haar te komen eten. Vind ik gezellig al was het alleen al omdat Irma lekker kan koken.” Toch vindt Katja het steeds minder aantrekkelijk om bij haar vriendin te eten en dat heeft alles te maken met de kattenbakken die in de keuken staan. En als Katja bij Irma eet, dan eten de vriendinnen in de keuken. “Het is niet om te harden, die lucht. Irma denkt altijd mooi de tafel, ze heeft een fantastische woonkeuken, dus daar ligt het niet aan. Maar de lucht die uit die kattenbakken komt is vreselijk. Vorige week kreeg ik echt braakneigingen en ik kon nog net op tijd de wc halen om over te geven.”

Ik ging echt over mijn nek

Irma is bezorgd als Katja weer terugkomt van de wc en vraagt wat er aan scheelt. “Ik heb maar een smoesje opgehangen want ik durfde niet te zeggen dat ik over mijn nek ging van de kattenbakken. Vroeger dan normaal ging ik die avond naar huis en heb gelijk gebeld met Sanja, een andere vriendin, ik moest mijn verhaal even kwijt. Bovendien wilde ik weten wat zij ervan vond en hoe zij dacht dat ik hiermee moest omgaan. Sanja zei: ‘Joh, je moet gewoon zeggen: hee, Irma, wat ruikt hier nou zo sterk? Dan moet Irma wel antwoorden en wordt ze zich misschien bewust van de lucht die de kattenbakken verspreiden.”

Zeg waar het op staat

Katja’s vriend had een andere oplossing. “Mark was heel gedecideerd en zei: ‘Kat, je moet de pleister er in een keer af ratsen, anders maak je stinkende wonden. Zeg gewoon waar het op staat, zeg: “Man, wat stinken die kattenbakken’. Ja, dat is denk ik de beste manier, maar ik vind het super moeilijk omdat Irma zo kwetsbaar is. Dit kan ze er dan toch niet bij hebben? Het laatste wat ik wil is haar op haar hart trappen, maar ik moet er iets mee, want zolang die stinkende bakken in de keuken staan, kan ik er echt niet meer heen om te eten. Bij het idee alleen al ga ik weer over mijn nek.”

Hoe kan Katja volgens jou op een vriendelijke en lieve manier duidelijk maken dat bij Irma eten zolang de kattenbakken in de keuken staan, een no go is? Wat raad je Katja aan? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Sam Lion via Pexels

Janice laat haar studerende dochter kostgeld betalen: “Ze betaalt elke maand € 300. Het is hier geen hotel…!”

Amira, de studerende dochter van moeder Janice, woont nog bij haar ouders in Weesp. “Ze zit in het tweede jaar van HBO rechten en doet het hartstikke goed. Amira is een ambitieuze meid en wilde daarom niet in Amsterdam gaan wonen. Mijn man en ik vonden het een verstandige keuze, maar willen haar wel leren om met geld om te gaan. Het is hier geen hotel! Om deze reden betaalt ze ons elke maand € 300 kostgeld…. VERDER LEZEN.”