De eerste keer dat ik autorijles had, staat in mijn geheugen gegrift. Ik was een jaar of 24. Mijn ouders beloofden mij geen rijbewijs als ik bijvoorbeeld niet zou roken. Had bovendien zinloos geweest. Voordat de rode Volkswagen Golf voor kwam rijden, had ik vier sigaretten weg gepaft. In een uur tijd. Twintig jaar later rijd ik nog steeds auto. Met veel plezier. Soms stap ik in en denk ik: damn, wat gaaf dat ik kan rijden. Omdat het zoveel vrijheid geeft.
Ik volgde ruim een jaar les, haalde mijn theorie in een keer en toen mocht ik op voor het examen. Bloednerveus stapte ik in. Kreeg het warm toen ik de hellingproef moest doen. Het zweet brak me uit toen de motor op een rotonde afsloeg. Maar ik reed. Hield mijn rug recht. En haalde mijn examen. Gewoon in één keer. Hopsa.
Toen begon het grote auto avontuur. Want. Ik wilde een auto. Mijn allereerste auto was een Subaru. Justy. De tweede dag dat ik ‘m had en moest parkeren, reed ik mijn linkerzijkant stuk op een boom. De grote met oliebesmeurde handen van de automonteur gaven twee flinke tikken en de portieren popten weer terug. “Als ik jou was, zou ik je autootje maar goed verzekeren,” grijnsde hij. Ik zag dat hij zijn voortand miste.
Mijn auto verzekeren. Natuurlijk! Dat mijn eigen wagen gebutst en gedeukt zou worden door mijn onhandigheid, was geen probleem. Maar dat ik een ander schade zou berokkenen was een weinig aantrekkelijke gedachte. Man wat was ik blij dat ik een goede verzekering had, want niet veel later reed ik de voorkant van een geparkeerde Ferrari in elkaar. Vlak na die crash reed ik achteruit om een fietser voor te laten gaan maar zag de auto achter mij over het hoofd.
Woest stapte de bestuurder uit en fotografeerde onmiddellijk de voor mij onzichtbare kras op zijn bumper. Ik leerde dat het belangrijk was rustig te blijven. Als een mantra prevelde ik: de verzekering regelt het, de verzekering regelt het.
En dat deed mijn verzekeraar ook. Stond mij bij met raad en daad en ik had er nauwelijks omkijken naar. De laatste vijftien jaar rijd ik schadevrij. Even afkloppen. Jaarlijks kijk ik naar onze verzekeringen en dus ook naar de autoverzekering. Ik kijk of het handig is over te stappen naar een verzekeraar die mij een scherpe aanbieding kan doen. Dat loont namelijk echt. Zeker als je zoals ik amper meer gebruikt hoeft te maken van de verzekering. Opzeggen is geen optie. Nooit. Maar overstappen des te meer.
Vergelijk jij regelmatig autoverzekeringen? Wat zijn je ervaringen daarmee? Vertel het ons. Praat mee in de comments onder dit artikel. Wij zijn heel benieuwd!
