fb

Win een jaar lang vakantie in een Stayokay

De vakantie met mijn ouders en broer waren leuke. Mijn vader reed in een lelijke Eend, haakte daarachter een kar en daar gingen we. Een camping bespraken we nooit want het motto van mijn ouders was: we zien wel hoever de eend ons brengt. En elke zomer vonden we een leuke camping. Waren mijn broer en ik gelukkig met een gevonden tak waar mijn vader zorgvuldig schildjes van interessante plekken die we bezochten, op timmerde. ’s Avonds belden we vanuit een groezelige telefooncel naar oma. Als malle gooiden we losgeld in het apparaat. En als er thuis wat was, dan moest het thuisfront naar de receptie van de camping bellen. Meer bereikbaar dan dat waren we niet. Ik koester de herinneringen aan die vakanties met mijn familie. Onbezorgd en altijd zomer, ook al weet ik dat er ook vakanties waren waarin we weg werden geregend en mijn vader geulen rondom de tent groef zodat het water weg kon lopen. Maar we waren samen en hadden het leuk.

Ook andere vakantieherinneringen kwamen naar boven toen ik door hostelketen Stayokay werd uitgenodigd om, samen met mijn mannen, te overnachten in een van hun vele hostels. Lang geleden, toen ik Interrailde met een vriendin, kwamen we in Boedapest terecht. In een hostel. Ik herinner me dat het een drukke bedoening was. Met veel rugzakken. Ik moest dus even nadenken over het voorstel van Stayokay. Want om mijn blozende mannen nu al bloot te stellen aan zoveel drukte vond ik aanvankelijk weinig aantrekkelijk.

Stay-kay-Gorssel-buiten-C

De Man zag minder beren op de weg. “Lekker joh, zijn we er even een weekendje uit”, vond hij. Ik keek op www.stayokay.com en moest toegeven: het zag er mooi uit. Heel mooi. We spraken een weekend af en vertrokken naar Gorssel, een op de foto prachtig huis in de Achterhoek. Na een uurtje rijden kwamen we aan in Gorssel. Het was prachtig zomers weer, zo ver we keken zagen we weilanden en natuur, en het hostel zag er waanzinnig uit. Een groot Noors jachthuis met onder de ramen bakken vol knalroze petunia’s. Uiterst vriendelijk werden we ontvangen. De medewerker vertelde dat we in de gezamenlijke huiskamer televisie konden kijken, een tijdschrift konden lezen of we spelletjes konden doen. Mijn mannen hadden al rap in de gaten dat er ook een Wii-computer was. “Daar kan ik de batterijen uithalen als je dat wilt, hoor”, knipoogde de medewerker.

Hij liet het restaurant zien en ten slotte, en daar was ik het meest nieuwsgierig naar, ons nachtverblijf. Dat was een frisse blokhut voor ons alleen. Mijn oudste en kleinste doken gelijk naar een van de stapelbedden, De Man en ik konden boven in het tweepersoonsbed slapen. Dit zag er werkelijk prachtig uit en helemaal op een gezin toegespitst. We zetten onze tassen neer en verkenden het terrein. De medewerker opende de schuur en haalde daar twee skelters uit. Daar scheurden ze, mijn mannen, op hun skelters over het terrein. Mijn kleinste parkeerde zijn skelter even, en vermaakte zich op de kabelbaan, de wip, de schommel…. De Man en ik zaten aan een picknicktafel en roerden tevreden in onze cappuccino. Wat heerlijk.

Stayokay-Gorssel-overzicht-kids-C

’s Middags reden we naar Zwiep. Daar wonen de Witte Wieven en daar was ik, toen ik met mijn ouders in Winterswijk kampeerde, vroeger ook geweest. Dat wilde ik ook aan mijn mannen laten zien. Toen we daar aan de koffie en bolus zaten overviel dat zalige vakantiegevoel me.

’s Avonds genoten we van het dinerbuffet. Heerlijk en goed eten, en wat genoot ik van het niet hoeven koken, maar lekker met mijn mannen buiten aan een tafeltje eten. Het dessert, een flensje met ijs en bessensaus, werd aan de tafel geserveerd.

Na het eten mochten de mannen broodjes bakken boven een kampvuur. Met hun nieuwe vrienden hielden ze stokken met een klomp deeg boven het vuur. Midden in het bos, maar vlak bij het hostel. Fris gedoucht lagen mijn mannen in bed. “Ik wil hier altijd blijven wonen, mam, ik vind het hier zo leuk”, gaapte mijn kleinste.

stayokay-gorssel-stapelbed-C

De nacht was relaxed. Uitgerust verschenen we aan het ontbijtbuffet en maakten aan tafel plannen voor de dag. Een dagje Deventer stond op het programma. Speelgoedmuseum, slenteren over de wekelijkse markt en wat we verder zouden tegenkomen. We namen afscheid van de vriendelijke medewerker van het hostel. De Man en ik keken elkaar aan. Hier gingen we absoluut nog eens naar toe. Misschien zelfs eens een andere Stayokay uitproberen. Twee dagen weg, maar het gevoel dat je er helemaal even tussenuit bent. Ideaal dus.

Kijk hier voor meer info en waar de hostels zich bevinden.

#EvenIetsAnders

Ook benieuwd naar een van de hostels van Stayokay? Tot 31 augustus 2015 organiseert Stayokay een online wedstrijd #EvenIetsAnders. Als je meedoet aan deze wedstrijd, maak je kans op een jaar lang gratis Stayokay. Het enige wat je daar voor moet doen, is je meest creatieve, avontuurlijke, gekke vakantiefoto insturen.

Meedoen gaat als volgt:

  • foto uploaden in de Facebookapp
  • foto posten op social media (Facebook, Twitter, Instagram of Google+) met de hashtag #EvenIetsAnders en link naar de post inzenden via de actiepagina
  • Kijk hier voor meer info

Karin van Leeuwen (42 jaar) schrijft vanuit uit haar eigen bedrijf De Gooise Pen en is drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen.

2 reacties

hennie -

wat mooi vakantie dat zal ik wel willen heerlijk al een zal niet gaan met een kleine beurs maar een gokje wagen kan nooit kwaart

Marian van Trigt -

Wat leuk als je wint om een jaar lang naar Stayokay vakaneties te winnen, Doe graag me

Reageer ook