Op Facebook zie ik een foto van Esther. Ze ziet er supergelukkig uit en houdt de Harper’s Bazaar goed in beeld. ‘Hoeiiii ik heb hem! Ben benieuwd’ staat onder de foto. Ik was voordat ik die foto zag, niet benieuwd. Maar nu wel. Zo werkt social media dus.
‘Oudste modeglossy nu ook in Nederland’ kopt mijn dagblad ’s ochtends. Ik lees dat hoofdredacteur Cecile Narinx vierhonderd genodigden op haar feestje had. Victor & Rolf, Jan Taminiau en Mathijs van Nieuwkerk kwamen erop af. Toe maar. Ik word razend nieuwsgierig nu. Eigenlijk sta ik gewoon in brand. Waarom? Ik heb niets met mode. Ik weet niets van mode. Hippe dingen staan me niet. De flair om het te dragen ontbreekt. Het liefst was ik Maarten van Rossum. Elke dag weer: zwarte trui. Zwarte broek. Palladiums. Klaar. Zwart is me verboden door de kleurenconsulente dus ik kijk wel link uit.
Goed. De Harper’s Bazaar. Het magazine bestaat al sinds 1867. En sinds vorige week ligt de modeglossy ook in de Nederlandse winkels.
Op mijn boodschappenlijstje schrijf ik in hoofdletters: Harper’s Bazaar. Kan ik het niet vergeten. Als ik in de super ben, loop ik naar de tijdschriften. Ik zoek. Ineens valt mijn oog op een stelling waar een doorzichtig mapje met een brief ligt. Nou ja zeg. Het is een brief van Harper’s Bazaar. ‘Beste Retailer’, zo begint de brief, ‘u ontvangt hierbij de allereerste Nederlandstalige Harper’s Bazaar.’ Vervolgens een hele uitleg over het ontstaan van het tijdschrift. Dan lees ik het volgende: ‘Geef Harper’s Bazaar een goede positie in het schap. Bij voorkeur naast de ELLE & Vogue.’ Ah. De ELLE & Vogue. Daar moet ie dus naast staan. Ik zoek weer. Ook die bladen zie ik niet staan. Waarom weet ik niet, maar ik neem het plastic mapje met brief mee, en reken mijn boodschappen af.
Ik ga naar de boekwinkel waar ik, als ik binnenkom, struikel over een enorm display vol Harper’s Bazaars. Ik kan kiezen uit drie verschillende covers. Spannend! Ik kies er een uit en fiets als een malle naar huis. Bijna een kilo weegt de glossy. Driehonderd pagina’s telt ie. Driehonderd! Ik begin te bladeren. Worstel me door onbegrijpelijke mode geshowd door gephotoshopte –ik weet het zeker- modellen. Herfst/winter 2014 gezien door het potlood van Piet Paris. Ik lees de jongensdroom, model Lauren Hutton, van Mathijs van Nieuwkerk. Mijn hoofd tolt, mijn hand slaapt. Het is een zwaar en groot blad. Dan valt mijn oog ineens op een zakje dat in het mapje zit dat in de super lag. Wat zit daar in? Nee maar! Drie zuurtjes in de coverkleuren van Harper’s Bazaar. Op het middelste snoepje staat ‘bazaar’. Op de achterkant staat onder meer bij de ingrediënten: natuurlijke smaakstof, handmade en veel liefde. Zo wordt de retailer gepaaid, lach ik hardop. Nooit geweten dat dat zo werkt.
Snel stort ik me weer op de Harper’s Bazaar. Want als ik niet opschiet, hangt de collectie 2015/2016 in de winkel en sla ik voor het zoveelste seizoen een hopeloze modeflater.
Karin van Leeuwen (41) jaar is in between jobs, maar drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen. De andere blogs van Karin op Damespraatjes vind je hier
Lees hier de persoonlijke blog van Karin: www.kaleeuw.blogspot.com
Foto Karin: gemaakt door Tom Brekelmans
