fb

Ka doet mee aan de Zwemvierdaagse

Het lijkt nog maar zo kort geleden dat ik met mijn oudste naar babyzwemmen ging. Een waardeloos idee, dat door de gierende hormonen niet uit mijn hoofd was te praten. Babyzwemmen is namelijk altijd op een tijdstip dat een baby omvalt van de slaap. Maar dat wist ik niet. Ik keek uit naar de eerste les. Zette mijn oudste in de Maxi Cosi, pakte de zwemtas en vertrok naar het zwembad. Bloedheet was het in het zwembad en mijn baby zette het op een brullen. Ik propte zijn kleine, dikke beentjes in een zwemluier, daarover heen schoof ik zijn Nijntje-zwembroek en bekaf kwam ik aan bij het bad. Ik zakte samen met mijn oudste het water in. Het kind verstarde. Keek mij nijdig aan en begon hard te huilen. Toen ik hem tijdens het liedje Op een klein stationnetje met zijn hoofd onder water moest trekken, voorspelde ik een traumaatje.

Zeven jaar later staat mijn oudste op het startblok van het zwembad. Hij zwaait naar oma. Voor de tweede keer doet hij mee aan de Zwemvierdaagse. Mijn kleinste zag het aanvankelijk niet zitten omdat hij in de veronderstelling was dat hij 10 baantjes zonder ergens aan te hangen moest zwemmen om in aanmerking te komen voor de felbegeerde medaille. “Natuurlijk niet, suffie, je mag hangen wanneer je maar wil”, haalde mijn oudste de paniek bij de jongste weg. Mijn kleinste was overtuigd en ik mocht hem inschrijven. Opa wilde ook mee zwemmen. Vond mijn kleinste geweldig. Vier dagen achter elkaar zwemmen met opa is natuurlijk ook leuk.

unnamed-2

Mijn oudste maakt een sierlijke duik en begint aan zijn eerste baantje. Opa voelt eerst met zijn grote teen hoe koud het water is en mijn kleinste doet een billendans voor oma haar neus. Als we eindelijk alle vier in het water liggen, begint het grote gevecht. Mijn kleinste hangt, na drie slagen, aan de kant. Opa probeert hem te motiveren, maar als mijn kleinste hangt, dan hangt ie. Mijn oudste is halverwege de derde baan als hij wordt overzwommen door een fitte vutter. Happend naar adem komt hij boven. Snel zwem ik naar hem toe. Zeg hem dat hij zich niet druk moet maken. Terwijl ik mijn oudste kalmeer, heb ik een linkerarm op mijn achterhoofd van een vlotte veertiger die als een zot al borstcrawlend zijn medaille wil binnen roeien. Ik wil hem aan zijn enkel terugtrekken, maar bedenk me dat dat pedagogisch een niet zo’n slimme actie is. Inmiddels heeft mijn kleinste zijn eerste baan erop zitten. Alsof hij een marathon heeft gezwommen hangt hij aan het randje uit te puffen. Nog negen banen te gaan. Opa krijgt hem zover om door te zwemmen.

Zo ploeteren we vier dagen in het zwembad. Inmiddels weten we wie we moeten tackelen in het water, welke zwemmer we moet vermijden en hangt mijn kleinste steeds minder. De laatste dag is de leukste. De medaille is in zicht evenals het einde van de Zwemvierdaagse. Die avond neem ik wraak. Samen met mijn oudste zwem ik tergend langzaam mijn banen. We trekken ons van niets of niemand wat aan. Hadden we gelijk de eerste dag moeten doen.

unnamed

De medaille maakt alles goed. Apetrots zijn we en oma trakteert op ijs.

Niks trauma, dat babyzwemmen is een prima basis geweest. Ondanks dat ik nog steeds de rillingen krijg als ik Op een klein stationnetje hoor….

Reageer ook