Vorige zomer kregen we er op Damespraatjes een nieuwe rubriek bij: Waargebeurd. In Waargebeurd vertellen lezeressen van Damespraatjes hun heftige, waargebeurde verhalen. Het starten en schrijven van deze rubriek is niet niks, zo is in de afgelopen maanden wel gebleken. Sommige interviews bleken zelfs zo heftig dat er uiteindelijk besloten is de verhalen (nu nog) niet te publiceren.
Een groot deel van de verhalen heeft de website inmiddels wel bereikt. Zo ook het verhaal van Juliana, wiens man al hun geld vergokte. Hoe gaat het nu met ze? Kan Jorrit zijn gokvrije levensstijl volhouden of is hij teruggevallen? Mara is bij ze langsgeweest en vroeg ze hoe het gaat.
Heb jij het verhaal van Juliana nog niet gelezen? Lees het dan hier!
Jorrit, wat vond jij ervan dat je vrouw dit verhaal bij ons heeft verteld?
In het begin was ik er niet echt blij mee. Het is zo persoonlijk en ik schaam me ook ontzettend voor mijn gokprobleem. De enige mensen die ervan weten zijn Juliana, mijn ouders, mijn broer en de kinderen. Verder wil ik het graag niet aan de grote klok hangen. Eerst stond ik wat sceptisch tegenover het interview, maar toen ik hoorde dat het anoniem was en dat we het mochten lezen voordat het geplaatst werd, ging ik akkoord.
Juliana, hoe was het voor jou om dit hele verhaal weer op te rakelen?
Gek, het is namelijk iets waar we al zo lang middenin zitten. Door het samen met jou op te schrijven kom je er wat verder vanaf te staan en bekijk je het ineens anders.
Toen ik jullie de vorige keer sprak leek het verhaal een goed einde te hebben. Is Jorrit nog steeds zo goed bezig?
Juliana: Hij is heel goed bezig! Doordat hij weer een uitdagende baan heeft is gokken niet echt een optie. Hij heeft er geen tijd voor en met zijn werk verdient hij meer. Daarbij is hij natuurlijk enorm geschrokken van wat het met ons gezin heeft gedaan. Ik denk dat hij nooit meer terug gaat.
Jorrit: Haha, never! Het gaat goed met me. Uit de gesprekken met mijn therapeut bleek dat ik mezelf écht bezig moet houden met werk of andere taken, anders ga ik me vervelen. Daarbij komt dat ik een lichte vorm van ADHD heb, iets wat ervoor kan zorgen dat je gevoeliger bent voor verslavingen. Ik gebruik hier geen medicijnen voor, maar ik ben het me wel bewust.
Heel fijn om te horen! Hebben jullie dochters het verhaal gelezen?
Juliana: Alleen de oudste heeft het gelezen. Zij is inmiddels 13 jaar oud en snapt waar het over gaat. De jongste weet wel dat er iets aan de hand is met haar vader, maar dat verhaal teruglezen doen we later met haar. Voor nu richten we ons in haar geval even op de toekomst.
Hebben jullie ondanks de schuld wel een leuke zomer?
Jorrit: Ja, dat hebben we zeker! Ik zit gelukkig niet in de schuldsanering doordat ik goede afspraken met de schuldeisers heb kunnen maken. De kinderen zijn as we speak met opa en oma naar Frankrijk, die vermaken zich daar ook wel. Juliana en ik gaan niet op vakantie, maar we proberen wel elke week wat leuks te doen. Een lange fietstocht maken of een dagje naar het strand bijvoorbeeld. Ik voel me er niet goed bij om teveel geld aan pleziertjes uit te geven. Voorlopig los ik lekker veel af.
Juliana vertelde in ons vorige gesprek dat je nu weer een baan hebt. Hoe bevalt dat?
Jorrit: Dat bevalt me heel goed! Het is weer bij een softwarebedrijf, en daar ligt echt mijn passie.
In verband met de privacy van de betrokkenen hebben we de namen veranderd. Heb jij zelf ook een heftig waargebeurd verhaal wat je (anoniem) met de wereld wil delen? Mail dan naar[email protected] WIL JE MEER WAARGEBEURDE VERHALEN LEZEN? KLIK DAN HIER!
