Loes werkt al 25 jaar als caissière bij een gezellige buurtsuper. “Ik ben daar begonnen toen de kinderen naar school gingen en ik weer wat meer tijd kreeg. Voor het geld hoefde ik het niet te doen; veel verdiende ik er niet met mijn 18 uur per week. Toch vond ik die ochtendjes achter de kassa heerlijk. Lekker kletsen met alle moeders die de boodschappen deden als de kinderen op school waren. En ik vond het altijd heel gezellig om een praatje te maken met ouderen die de deur niet zo vaak meer uitkomen. Vroeger was daar nog tijd voor”, vertelt Loes. “Maar duidelijk moge zijn dat tijden veranderen. De jeugd van tegenwoordig heeft helemaal geen oog meer voor mij.”
Gevoel van onafhankelijkheid
Toen Loes bij de winkel begon, werkte ze alleen de ochtenden. “Mijn man werkte ver weg en ik moest om 12 uur op het schoolplein zijn om de kinderen op te halen. Ze lunchten toen nog thuis en gingen daarna weer naar school. Tussen het starten van de school en de lunchpauze van de kinderen zat ik achter de kassa en dat vond ik heel erg leuk. Het heeft mij altijd een gevoel van onafhankelijkheid gegeven. En bovenal vond ik het gewoon hartstikke gezellig.”
Echt oog voor mijn klanten
De meeste klanten aan Loes haar kassa, staan daar speciaal voor haar. “Bij mijn collega’s ging het afrekenen sneller, maar bij mij was het gezelliger. Met de vaste klanten maakte ik altijd een praatje, vroeg hoe het met de kinderen ging, wist wie door een moeilijke periode ging en toonde interesse en medeleven. Ik was niet alleen caissière; soms voelde ik me ook een sociaal werker of psycholoog. Ik denk dat mijn klanten het altijd heel fijn vonden dat ik écht oog voor ze had.”
40 uur per week
Het leven van Loes ziet er tegenwoordig heel anders uit. “Mijn kinderen zitten op de middelbare school en mijn man en ik zijn gescheiden. Ik woon nog in het huis waar de kinderen zijn geboren, maar dan helemaal alleen. Ik heb nog overwogen om te verhuizen, maar dat deed me te veel pijn. Financieel was het haalbaar om in het huis te blijven wonen, maar dan moest ik wel fulltime gaan werken. Ik zit nu al acht jaar 40 uur per week achter de kassa.”
Zo snel mogelijk weg
Loes vindt het zwaar om zo veel te werken. “Ik ben geen achttien meer en ik merk dat ik het steeds zwaarder vind. Dit komt niet alleen doordat ik ouder word en meer uren werk, maar ook doordat de sfeer in de winkel gewoon anders is. Vroeger kon ik de tijd nemen om een praatje te maken en kende ik al mijn klanten. Dat is nu wel anders. Veel mensen in het dorp zijn nieuw. Ze verhuisden hier vanuit Amsterdam naartoe en ik heb weinig gespreksstof met ze. Niet alleen is er weinig om over te praten, ik heb ook echt het gevoel dat ze helemaal niet zitten te wachten op een gesprek. Tegenwoordig hebben veel moeders een drukke baan en willen zo snel mogelijk weg uit de supermarkt. Keuvelen over de kinderen, zwemles en school is er niet meer bij.”
Jongeren met oordopjes
Niet alleen de nieuwe mensen geven een andere sfeer, ook de jeugd is een stuk minder beleefd dan vroeger. “Toen ik begon achter de kassa zeiden pubers nog gewoon ‘goedendag’. Tegenwoordig hoef ik dat echt niet meer te verwachten van ze. Een simpele ‘hoi’ is vandaag de dag zelfs al te veel gevraagd. De meeste jongeren hebben hun oordopjes in en luisteren naar muziek terwijl ik hun boodschappen scan. Ze kijken op de pinautomaat naar het bedrag, swipen hun mobieltje er langs en weg zijn ze. Geen bedankje of groet. Heel asociaal.”
Snel een zelfscan
Loes weet niet wat ze vervelender vindt: de onbeleefde jongeren of hun ouders. “Je mag toch van ouders verwachten dat ze hun kinderen normale, beleefde omgangsvormen aanleren. Het lijkt iets van deze tijd dat jongeren alleen nog met zichzelf bezig zijn. Ik ben mijn werkplezier er in ieder geval helemaal door kwijt. Stiekem hoop ik dat onze supermarkt snel een zelfscan-kassa krijgt. Al die oordopjes-dragers kunnen dan daar lekker anti-sociaal doen. Zo heb ik weer meer tijd voor klanten die wél zin hebben in een praatje.”
Kleiner gaan wonen
Het duurt nog even voor Loes met pensioen mag. “Ik moet nog 7 jaar. Dat is heel lang als je je werk niet leuk vindt. Ik overweeg om mijn huis te verkopen en kleiner te gaan wonen. De ruimte heb ik niet nodig, de stookkosten zijn torenhoog en als ik goedkoper woon, kan ik minder gaan werken. Toch voelt het niet goed. Ik vond mijn werk altijd heel erg leuk en ergens hoop ik dat het plezier snel weer terugkomt. Is het over een jaar niet beter? Dan ga ik het wel anders doen.”
Praat mee
Wat zou jij doen als je Loes was? Wat vind jij van jongeren met oordopjes in terwijl ze bij de kassa staan? We zijn heel benieuwd. Praat met ons mee in de reacties onder dit artikel. Dat vinden we gezellig!
Afbeelding: Unsplash+
L van Beers -
Sommige supermarkten hebben zelfs een officiële ‘kletskassa’. Misschien kun je dat eens opperen bij je bazen? Iedereen blij! Veel succes met de mogelijkheden en hopelijk ook gauw weer plezier in je werk