Jasmijn groeide op in een echte gezinsbuurt, waar alle kinderen samen op straat speelden. “Dat wilde ik voor onze kinderen ook: zo’n wijkje waar iedereen de voordeur open heeft staan en waar alle kinderen met elkaar spelen. Na lang zoeken vonden we het perfecte huis in een autovrij hofje. Het is echt een droom voor de kinderen. Zoveel vriendjes en vriendinnetjes, en iedereen mag meedoen. Alleen is er één jongetje waar de buurt het moeilijk mee heeft.”
Heerlijk aan het spelen
Na school, in het weekend en in de vakanties is het een drukte van jewelste op straat. “Zeker als het mooi weer is en iedereen lekker naar buiten gaat. Ik laat de deur openstaan en de kinderen gaan hun gang. Miles is 9 en Lisa is 7, en eigenlijk heb ik tijdens het spelen geen omkijken naar ze. Als ze trek hebben of naar de wc moeten, komen ze even naar huis. Maar verder redden ze zich prima en zijn ze heerlijk aan het spelen.”
Komt steeds om lekkers vragen
Het is voor Jasmijn een geruststellende gedachte dat iedereen een beetje op elkaars kinderen let. “Als ik hier voor de deur zie dat iemand valt, loop ik er even naartoe en kijk of er een pleister nodig is of dat het kind naar de ouders toe moet. Meestal doet een nat doekje en een beetje zalf wonderen. Zo nu en dan pak ik ook wat lekkers voor de kinderen. De ene keer is dat een appel, maar soms ook een koekje, snoepje of zakje chips. Er is alleen één kind dat constant voor onze deur om lekkers komt vragen…”
Mag niks
Dat jongetje is Robin. “Hij woont een paar huizen verderop. Zijn ouders zijn heel anders dan wij; een stuk strenger. Robin is nu 9, net zo oud als Miles, maar hij mag pas sinds dit jaar alleen buiten spelen. Eerst wilde zijn moeder er altijd bij blijven en mocht hij niet uit haar zicht verdwijnen. Ook mag Robin van haar geen snoep, koek, chips, ijs, enzovoorts. Als het heel heet is, zie ik hem nog weleens met een waterijsje, maar thuis krijgt hij in principe niks.”
Geef het toch
De reden waarom de ouders van Robin zo streng zijn? “Ik zou het niet weten. Zijn moeder heb ik weleens gesproken, maar ik kan niet ontdekken waar ze zo bang voor is. Als Robin met onze kinderen speelt, geef ik hem vaak wel iets lekkers. Eerst deed ik dat niet, omdat zijn ouders het niet wilden. Maar nu ik weet dat hij er niet ziek van wordt, geef ik het wel. Zo zielig anders voor hem. Hij wil het ook heel graag en geniet zichtbaar als hij bij ons iets krijgt wat thuis verboden is.”
Steeds aan de deur
Toch heeft Jasmijn er geen goed gevoel bij dat ze Robin zo nu en dan iets geeft. “Sindsdien staat hij constant bij ons aan de deur om te vragen of Miles komt spelen. Miles heeft daar niet altijd zin in; soms is hij met andere kinderen op pad of wil hij even binnen zijn. Maar zegt Miles wel ‘ja’? Dan staan ze elke tien minuten voor de deur met de vraag of ze iets lekkers mogen. Dat doet Miles normaal nooit, alleen als hij met Robin is. Toen ik dat laatst met hem besprak, gaf hij ook toe dat Robin hem steeds aanspoort om te vragen om iets lekkers. Miles zou dat uit zichzelf nooit doen, hij weet best dat dit niet de hele tijd mag.”
Behoorlijk irritant
Jasmijn begrijpt dat Robin ben hen steeds iets lekkers wil, omdat hij thuis niks krijgt. “Hij doet het ook bij andere huizen: vragen of ze iets lekkers voor hem hebben. Ik vind het zo zielig voor hem, maar ook behoorlijk irritant. Er zijn zelfs mensen die hem helemaal niks meer geven, omdat dat de enige manier is om te voorkomen dat hij er steeds om blijft vragen.”
Gewoon niks geven
De buurvrouw van Jasmijn heeft het laatst voorzichtig met Robins moeder besproken. “Maar zij zegt dat we heel streng moeten zijn en altijd ‘nee’ moeten zeggen. Mijn buuf vroeg of het niet slimmer was om hem zelf af en toe iets te geven, zodat hij leert om balans te houden. Daar was zijn moeder het absoluut niet mee eens. ‘Gewoon niks geven, klaar,’ sloot ze het gesprek af.”
Wie ben ik?
Jasmijn wil de niets-geven-strategie nu gaan toepassen. “Dat vind ik ook heel erg zielig, maar als zijn moeder dat wil, dan doe ik dat. Ik ben van mening dat snoepen met mate geen kwaad kan en dat kinderen zo leren om balans te houden. Maar ach, wie ben ik? Ik denk dat we allemaal ons best doen, ook de moeder van Robin. Maar sneu vind ik het wel.”
Bovenste afbeelding: Unsplash+
Joris -
Tja, haar kind, haar regels.