Het lukt Jessica niet om van haar dochtertje (8) te houden

Zo erg voor dat kind. Dat je vind dat ze ‘mislukt’ is omwille van een bril en dun haar. Ik snap niet waarom je aan kind begonnen bent. Gelukkig voor haar is je man wel dol op haar. Ik hoop oprecht dat je hulp gaat zoeken en dat die persoon jou kan doen inzien dat het hebben van kinderen een zegen is en dat je hen moet koesteren.

Als dochter van zo’n fijne moeder als jij kan ik je aanraden om alvast te gaan sparen voor levenslange therapie voor je kind. Denk je soms dat zij jouw afwijzing niet voelt? Je zegt het niet met woorden, maar wel met je gedrag en alleen al jouw belachelijke hoop dat ze op d’r achttiende het huis uitgaat is voelbaar voor dat arme kind. Ik kan me nog de gezichtsuitdrukkingen van mijn moeder herinneren en ik maar vechten en bidden en smeken om een beetje erkenning, een beetje liefde, een beetje aandacht. Er komt een onvermijdelijk moment dat dit klapt en dat zal niet fraai zijn. Mijn moeder is inmiddels overleden en iedereen ziet mij als het grootste kreng omdat ik niet naar de begrafenis van die warme, lieve en geweldige vrouw was gekomen. Jij krijgt je rekening ook nog wel gepresenteerd, maar ik hoop dat je het tij nog kunt keren. Goddank heeft ze nog een leuke vader.

Je dochter is nu oud genoeg om meer leuke dingen mee doen. Ga shoppen, bios of ga een weekend weg om haar beter te leren kennen. Geef haar meer zelfvertrouwen, trakteer haar op een mooi outfit of ga samen naar een schoonheidssalon. Zoek anders hulp voor jou gezin en kijk wat therapie kan bieden. Kijk wat jou echt dwarszit en wat te verbeteren valt. Misschien valt alles wel op zijn plek. Succes ermee!

Schenk exra veel aandacht aan je dochter. Ga met har shoppen. Leuke kleren uitzoeken leuke bril en samen naar de kapper. Doe leuke dingen met haar waar ze blij van wordt zodat ze kan stralen net als jij vroeger trots is op zichzelf en haar mama. Waarje aandacht aan geeft groeid ook liefde. Ik wens jou en je dochter veel liefde en aandacht voor elkaar.

Lief help,hebben in mijn ogen geen moeder maar narcissen van de boven plank,

Hoop ding dat waar bij vriend snel aan ligt komt en hij samen kleine weg gaat

Zulk vrouwen verdien het allemaal en verbitterd ouwe te worden

Op zich is het geen schande dat je worstelt met het gebrek aan moedergevoel,maar je dochter is echt niet mislukt!elk mens telt op deze aarde en dat staat los van goed presteren,een mooi uiterlijk of een niet complex karakter bezitten.zoek hulp en bedenk dat het dikwijls gebeurd dat je ideaalplaatje over je kind niet realistisch blijkt te zijn.

Jeetje wat heb ik medelijden met jouw dochter en ben ik blij dat ze een liefhebbende vader heeft.
Ik denk dat het probleem bij jouw ligt , je heb jezelf zo hoog zitten en daar past kind bij met een brilletje en dun haar en wil je niet van haar houden.
Advies: zoek hulp! Miss al paar jaar eerder moeten doen

Het niet van je kind kunnen houden is een gevoel, of in dit geval het ontbreken van een gevoel. Gevoelens kun je niet kiezen, het is geen knopje dat je om kunt zetten, maar wel iets wat je graag anders zou zien.
De eerste stap heb je mijns inziens al genomen: erkennen dat er iets moet veranderen, en dat is al heel goed. Ik denk echter dat dit je niet alleen gaat lukken maar dat je hier echt hulp bij nodig zult hebben.
Wat het houden van denk ik ook tegenwerkt, is de verplichting die het is; je moet van je dochter houden en dat lukt niet. Ik denk dat juist dit gevoel van moeten het daadwerkelijke gevoel van liefde tegenwerkt. Misschien kun je proberen de lat iets lager te leggen. Laat het los dat je van haar moet houden als je dochter maar probeer te leren houden van haar leuke eigenschappen als mens zoals het goed doen op school en bijvoorbeeld juist de onhandigheid. Hoe onfortuinlijk ook soms, het kan ook hele hilarische situaties opleveren als iemand wat minder handig is (ik spreek uit ervaring😉).
Misschien als je leert houden van haar eigenschappen als mens, dat dan het houden van haar als je dochter ook zal komen. Zo niet, dan ben je er in elk geval niet slechter op geworden, want de focus leggen op positieve aspecten kan nooit kwaad.
Succes

Klinkt alsof je flink wat narcistische trekjes hebt. Zelfreflectie is een belangrijke eerste stap, maar je moet er wel iets mee doen! Je kunt dit natuurlijk niet bij je kind leggen, want die kwam echt niet onhandig uit de baarmoeder. Toen was het gewoon een baby… het zit in jezelf. Doe er iets mee.

Hulp zoeken lijkt me een uitstekend begin. Wel frappant dat ze dit niet zelf jaren geleden al geïnitieerd heeft.

Jezus, je wijst je kind zo hard af dat ze rijp is voor vele jaren therapie. En waarop? Omdat ze dun haar heeft, een brilletje draagt, wat onhandig is. Ze is geen pestkop, geen dievegge, geen schreeuwlelijk, gene manipulatief vervelend verwende snotaap, maar heeft een moeder die verdomme niet kan wachten tot ze het huis uit gaat. Jij had nooit een kind moeten krijgen, maar dat is achteraf gepraat. Ik hoop dat je dochter recht in je klotesmoel zegt wat een enorm kutwijf je bent en dat je haar liefde niet verdient. Ik hoop dat ze al op haar zestiende de deur achter zich dichttrekt en jou in je gore stront laat zakken. Wat een ongelooflijk slecht mens ben jij. Als je nu echt een goede gegronde reden had om niet van je kind te houden, omdat ze een psychopaat is of zo, maar vanwege een brilletje en wat onhandigheid…. Jezus. Echt waar, ik hoop dat je dochter nooit meer naar je omkijkt. Win-win voor beiden.

Ja ik denk wel dat ze hulp moet zoeken.
Anders wordt ze erg ongelukkig.
Ze is nu het tegenovergestelde van wat ze was.
Die balans komt er zeker,dan kan ze weer lachen.