Heleen, Richard en de kinderen hadden zo veel zin in de drieweekse zonvakantie naar Turkije. “Na een druk schooljaar en veel werkstress hadden we echt iets om naar uit te kijken. Richard en ik zouden met onze kinderen (9 en 12) even helemaal opladen. Zon, zee, goed eten en een fijn hotel met alles erop en eraan. Richard zou de vlucht en het hotel regelen, ik deed de koffers en het voorbereiden van uitstapjes. Alles leek goed verdeeld.”
Zin in vakantie
De ochtend van vertrek was één groot feest. “We stonden op tijd op, de kinderen waren enthousiast en alles verliep soepel. Op het vliegveld nog wat spelletjes gedaan, gelachen en gegeten; het was echt een lekker begin. Toen we na de vlucht in Antalya landden, voelde ik de rust al een beetje over me heen komen. Eindelijk even niks moeten. Alleen genieten.”
Niet op de lijst
Eenmaal bij het hotel aangekomen, sloeg de sfeer om. “Bij de receptie keken ze ons glazig aan. Onze naam stond niet in het systeem. Richard bladerde nerveus door zijn telefoon en liet een mail zien van maanden geleden. Na wat gebel en zoekwerk bleek dat de boeking was geannuleerd. Hij had de aanbetaling gedaan, maar de laatste betaling nooit voltooid. En dus was onze kamer doorgegeven aan iemand anders.”
Vol = vol
Het hotel zat nu helemaal vol. “Ik voelde het in mijn buik… Dat knagende gevoel dat je op een heel verkeerde plek staat, met twee kinderen en koffers in je hand, in een verzengende hitte, terwijl je dacht dat alles geregeld was. Ik probeerde me groot te houden, maar van binnen schreeuwde ik. Dit had gewoon niet mogen gebeuren.”
Snel schakelen
Richard belde met een reisbureau en scrolde zijn telefoon kapot. “Na ruim een uur zoeken vond hij iets: een ander hotel, 25 minuten verderop, zonder strand en zonder animatie team. Maar het had familiekamers en er was plek. We hadden weinig keus. We zijn in een taxi gestapt en erheen gegaan. Daar kregen we gelukkig meteen een kamer. Maar alles voelde minder. Kleinere kamers, minder goede bedden, geen uitzicht, een karig ontbijt. En het kostte nog meer ook.”
Doen alsof het oké is
Heleen probeerde er het beste van te maken. “Voor de kinderen wil je niet dat zoiets de sfeer verpest. Dus ik deed vrolijk, zwom met ze in het kleine zwembadje en organiseerde uitstapjes. Maar eerlijk? Het was niet de vakantie die we hadden geboekt. En dat bleef knagen.”
Richard bleef luchtig
Wat haar het meest stoorde, was hoe luchtig Richard bleef. “Hij bleef maar zeggen dat het andere hotel óók prima was. Dat we toch samen waren, dat het nergens voor nodig was om te balen. Maar ik voelde me niet gezien. We hadden iets geboekt waar we maanden naar uit hadden gekeken. En ineens stonden we ergens waar ik zelf nooit voor gekozen zou hebben.”
Excuses blijven uit
Volgens Richard was hij de betaling gewoon vergeten door stress op zijn werk. “Hij had het druk gehad met deadlines, er gingen dingen mis en hij was uitgeput vlak voor vertrek. Dat geloof ik best. Maar juist dán wil je dat iemand zegt: ‘Het spijt me. Ik heb dit verpest.’ Die woorden heb ik nooit gehoord. In plaats daarvan probeerde hij het goed te praten of weg te lachen. Dat voelde voor mij alsof mijn gevoel er niet toe deed.”
Erkenning graag
Na drie weken zijn ze weer thuis. “En nu komt het pas echt binnen. Hoeveel extra geld we kwijt waren, hoe vaak ik me heb ingehouden, hoe vaak ik heb gedaan alsof het oké was – terwijl het dat niet was. Richard baalde ook wel, maar hij deed net alsof het allemaal meeviel. En dat maakt me misschien nog wel bozer dan de fout zelf.”
Niet zomaar vergeten
Heleen weet dat het tijd is voor een serieus gesprek. “Ik hou van hem. We maken allemaal fouten. Maar ik wil dat hij begrijpt wat het met me deed. Dat ik daar stond, zonder hotel, met twee kinderen, terwijl hij dacht dat alles geregeld was. Dat ik drie weken lang zijn fout heb proberen op te vangen. En dat ik daar nu iets voor terug wil: geen bloemen of cadeaus, maar gewoon: erkenning. Dat hij zegt: ‘Je had gelijk. Dit was niet oké.’ Want zonder dat, blijft het aan me vreten.”
Afbeelding: Freepik
Joris -
Wat is dat toch met mensen die iets boeken, maar maar een klein deel betalen. Betaal gewoon 100% bij het boeken, dan kan je de restbetaling ook niet vergeten. Tip voor de volgende keer.