Georgina: “Ik dacht dat mijn beste vriendin altijd achter me zou staan, maar ik vergiste me”

Georgina en Charlotte kennen elkaar al achttien jaar. “We ontmoetten elkaar op de middelbare school en sindsdien zijn we onafscheidelijk geweest. We deelden geheimen, lief en leed en steunden elkaar altijd. Ik dacht dat ik geen betere vriendin kon hebben dan Charlotte. En toch voel ik me nu verraden en twijfel ik of onze vriendschap nog toekomst heeft…”

Heerlijke jaren

Tijdens hun schooltijd zagen Georgina en Charlotte elkaar bijna elke dag. “Na de lessen gingen we samen naar huis, maakten huiswerk, kletsten uren over jongens en onze toekomst. In het weekend sliepen we bij elkaar, maakten we urenlange wandelingen en gingen we naar feestjes. Alles kon en niets moest. Het waren zorgeloze jaren waarin we heel wat hebben gelachen en elkaar echt leerden kennen.”

Komt vast goed

Na de middelbare school scheidden hun wegen enigszins. “Charlotte verhuisde naar een andere stad voor haar studie, en ik bleef thuis. Natuurlijk belden we en appten we elkaar regelmatig, maar niet meer dagelijks. Dat was even wennen, maar we spraken af dat het onze vriendschap niet zou breken. ‘Komt vast goed’, zeiden we tegen elkaar.”

Uren kletsen

Toen beiden hun eerste baan hadden en een serieuze relatie, vond de vriendschap een nieuwe balans. “We belden nog steeds wekelijks en spraken zo nu en dan af voor een kop koffie of lunch. De gesprekken gingen over ons werk, relaties, familie, alles wat er speelde. Het voelde vertrouwd en fijn, alsof er geen tijd verstreken was.”

Geluk kon niet op

Toen Charlotte een jaar geleden te maken kreeg met een moeilijke periode in haar relatie, voelde Georgina zich verplicht om er extra voor haar te zijn. “Ik bezocht haar vaker, luisterde naar haar zorgen en gaf advies. Natuurlijk deed ik dat, zo hoort een vriendin te zijn. Ik dacht dat ze dat waardeerde en dat het wederzijds was. Maar langzaam merkte ik dat er iets veranderde.”

Achter mijn rug

Georgina ontdekte dat Charlotte achter haar rug om roddelde over haar privéleven. “Vrienden en kennissen kregen allerlei verhalen te horen die ik haar in vertrouwen had verteld. Het voelde alsof ik geen echte vriendin meer had, maar iemand die alleen uit was op haar eigen voordeel of entertainend verhaal. Ik kon het niet geloven. Hoe kan iemand met wie je alles hebt gedeeld, zoiets doen?”

Gemak staat me tegen

Het ergste vond Georgina dat Charlotte dit bleef ontkennen toen ze het aankaartte. “Ze draaide het om, zei dat ik te gevoelig was en dat ze het niet zo bedoelde. Maar ik voelde me gekwetst, verraden en ontzettend boos. Het gemak waarmee ze mijn vertrouwen schond, staat me tegen. Ik vraag me af of ik haar ooit nog kan vertrouwen.”

Hele dag aangekeken

Niet alleen het roddelen deed pijn, ook haar houding tijdens sociale bijeenkomsten. “Tijdens verjaardagen en borrels merkte ik dat ze anderen subtiel tegen me opzet, of mijn mening weglachtte. Dat ik steeds moest twijfelen aan wat ze zegt of doet, is uitputtend. Het voelt alsof ik continu op mijn hoede moet zijn.”

Kan ik toch niks aan doen?

Georgina probeerde het gesprek nog een keer aan te gaan. “Ik zei dat het pijn deed dat ze over mij sprak, en dat ik verwachtte dat een vriendin achter je staat. Ze werd boos en draaide de schuld om. ‘Je overdrijft’, zei ze. Ik knikte instemmend, maar vanbinnen voelde ik me gekwetst en onbegrepen.”

Wat doe ik?

Nu worstelt Georgina met de vraag of ze de vriendschap nog een kans moet geven. “Moet ik haar confronteren met de schade die ze heeft aangericht, of is het beter om de vriendschap langzaam te laten uitdoven? Het is zonde na al die jaren, maar ik voel dat er iets fundamenteel is veranderd. Misschien staan we niet meer op dezelfde golflengte. Ik weet het niet. Het doet pijn, maar ik wil mezelf niet blijven blootstellen aan iemand die mijn vertrouwen niet respecteert.”

Afbeelding: Freepik