Francien: ‘Hier neem je toch geen vrije dag voor?’

Francien heeft een drukke baan in de zorg met veel verantwoordelijkheden. “Superleuk, maar de laatste tijd rommelt het op het werk. Verschillende collega’s hebben een andere baan gezocht en een paar zijn ziek. We moeten roeien met de riemen die we hebben.” Dat collega Sylvia een vrije dag aanvraagt terwijl ze weet dat het eigenlijk niet kan, verbaasde Francien. Helemaal toen ze hoorde wat de reden van haar vrije dag was…

Een zwaar gewicht

Ze geeft toe: het is gewoon te druk op haar werk. “En dat is al een tijdje aan de gang. Toen ik twee jaar geleden solliciteerde naar deze functie in het ziekenhuis, was ik als een kind zo blij toen ik hoorde dat ik was aangenomen. Het is best een verantwoordelijke functie waar ze een ‘zwaargewicht’ voor zochten en van de zes sollicitanten vonden ze mij het meest geschikt.” Vol goede moed gaat Francien aan de slag. “Ik werk vier dagen en heb eens in de vier weken weekenddienst. Financieel ben ik er enorm op vooruitgegaan en ik had echt zin in mijn nieuwe job.” Nog steeds heeft Francien het naar haar zin, maar ze merkt nu wel dat haar werk een flinke wissel op haar trekt.

Doe je werk!

“De eerste weken is het even inkomen en uitzoeken wat er precies van je wordt verwacht. Ik werk in een leuk team, heb prima collega’s alleen bots ik soms met mijn leidinggevende, ik vind haar niet capabel genoeg voor de functie. Ze doet enorm haar best om autoritair over te komen, maar ze heeft het niet in zich. Vaak treedt ze niet kordaat op en is ze niet duidelijk in wat ze wil of niet. Begrijp me niet verkeerd: ik zou niet in haar schoenen willen staan, ik moet er niet aan denken om een groep mensen leiding te geven. Maar ik vind wel dat als je de baan accepteert, dan moet je er ook voor werken. Ze roeit een riant salaris binnen maar de keerzijde is dat je ook een hoop gezeur en gezever over je heen krijgt. Dat is part of the job, denk ik dan.”

Los zand

Regelmatig is de incapabele leidinggevende onderwerp van gesprek bij Francien en haar collega’s, evenals Sylvia, de administratieve medewerkster. “Toen ik er ging werken, was er geen vuiltje aan de lucht. De sfeer was goed en er was een andere leidinggevende die alles goed onder controle had. Maar zij verliet het ziekenhuis omdat ze elders een betere baan kreeg aangeboden. Zo jammer, maar alle begrip natuurlijk. We werken in een klein team en weten best veel van elkaar, we delen lief en leed en staan klaar voor elkaar. Althans, zo was het in het begin. Maar door personele wisselingen is de groep een beetje als los zand aan elkaar gaan hangen en dat vind ik jammer. Ik merk dat ik niet zo heel veel meer deel met mijn collega’s.”

Ik wil een dag vrij

Vrije dagen opnemen is sinds kort niet meer zo makkelijk als voorheen. “Ik kon altijd heel makkelijk een vrije dag opnemen en dat is prettig. Als ik hoor dat het mooi zomers weer wordt, dan vind ik het lekker een dagje vrij te nemen om naar het strand te gaan. Was nooit een probleem. Maar nu moeten we vrije dagen minimaal een week van tevoren aanvragen. Dat lukt niet altijd. Wat ik heel naar vind, is dat als ik een vrije dag aanvraag, deze niet wordt goedgekeurd. De eerste keer dat dat gebeurde was ik verbaasd, maar ik begreep het wel; er was geen vervanger voor mij.” Als Francien daarna nog drie keer een vrije dag aanvraagt en tot drie keer toe ‘nee, kan niet’ te horen krijgt, raakt ze geïrriteerd en lijkt het of ze bewust die dagen niet krijgt.

Even wat harder werken

“Nou ben ik altijd super meegaand en loyaal en ik wil geen toestanden op het werk maken, maar dit begon me toch wel een beetje de keel uit te hangen. Ik besprak het met een collegaatje dat ook het gevoel had steeds te worden gedwarsboomd door de leidinggevende. Maar ook zij dacht: we moeten even onze schouders eronder zetten er wordt gezocht naar nieuwe collega’s en tot die tijd moeten we gewoon wat harder werken.” Maar het harde werken en veel overuren maken loopt de spuigaten uit en Francien merkt dat ze op haar tandvlees begint te lopen. “Mijn geduld en begrip zijn ver te zoeken. Ik heb behoefte aan zo nu en dan een vrije dag zodat ik me kan opladen en er weer even tegen kan.” Sinds Francien nauw samenwerkt met Sylvia, lijkt het wel of ze zo nu en dan een vrije dag extra hard nodig heeft.

Ingegroeide teennagel

“Sylvia vraagt veel aandacht en is niet zo’n doorzetter. Ze heeft vaak last van allerlei pijntjes en kwaaltjes en blijft al snel thuis als ze zich niet goed voelt. Ik heb daar moeite mee. Natuurlijk: als je ziek bent, kun je niet werken. Maar in mijn ogen ben je niet ziek als je een stevige verkoudheid te pakken hebt. Laatst belde ze op dat ze niet kon komen omdat ze nauwelijks kon lopen. Ojee, dacht ik, die is van de trapgevallen. Maar neen, ze had een ingegroeide nagel en kon absoluut niet naar het werk komen. Ik vind daar dus iets van, maar onze leidinggevende is één en al begrip en adviseert haar vooral rustig aan te doen. Dat is lekker dan, want ik kan dan het werk voor twee gaan doen. Dat klopt toch niet?”

Het klopt niet

Het plezier in haar werk begint te verdwijnen. “Ja, vind je het gek? Ik ben toe aan vakantie maar kan maar twee weken weg omdat er geen personeel is. Mijn man vindt dat ik er tegenin moet gaan, maar dan verpest ik de sfeer en dat wil ik niet. Toch heeft hij wel gelijk, want het zit me allemaal zo dwars. Ik val steeds maar voor iedereen in, draai dubbele weekenddiensten maar als ik vrij wil, kan dat niet. Dat klopt gewoon niet.” Als Francien vrij vraagt omdat haar dochter haar diploma krijgt uitgereikt, krijgt Francien wederom nul op het rekest. “Die dag kon ik niet vrij zijn omdat mijn collega Sylvia dan vrij is. Ik legde uit waarom ik heel graag die dag vrij wil hebben, en mijn leidinggevende had alle begrip maar kon het ook niet mooier of anders maken. Bovendien had Sylvia het eerste om een vrije dag gevraagd en wie het eerst komt, wie het eerst maalt.”

Wachten op een Barbie…

Omdat Francien toch wel erg graag bij de diploma-uitreiking van haar dochter wil zijn, neemt ze Sylvia apart. “Misschien wilde ze wel een andere dag vrij nemen. Maar nee, dat wilde ze niet want het was een heel belangrijke dag voor haar. Toen ze dat zei, werd ik toch wel een beetje nieuwsgierig naar haar plannen voor die dag. Toen ze me die vertelde, viel ik zowat van mijn stoel. Sylvia wilde die dag namelijk thuis zijn omdat ze een heel bijzondere Barbie in Amerika had gekocht en die zou die dag worden bezorgd. Het risico dat het bij de buren zou worden afgeleverd of dat ze het pakketje niet zou krijgen, wilde ze niet lopen. Ze benadrukte dat het een Barbie was waarop ze al heel lang aasde en eindelijk had ze het popje te pakken. Nou sorry hoor, maar je neemt toch geen vrije dag om op de bezorgdienst te wachten? Hoe vaak gebeurt het niet dat de bezorgtijd- en dag worden aangepast? Zit zij voor niks thuis en ik kan niet op tijd bij de diploma-uitreiking van mijn dochter zijn. Daar klopt toch niks van?”

Wat vind jij? Moet iedereen zelf weten waarom-ie een vrije dag opneemt? De reden ervan, daarmee heeft toch niemand te maken? Ja, dan moet je maar snel zijn met aanvragen van een vrije dag…. Of snap je de frustratie van Francien? En is het inderdaad asociaal om je collega niet tegemoet te komen. We zijn heel benieuwd naar jullie reacties. Reageren kan onder de comments van dit artikel!

Afbeelding: Freepik