Toen Fay na een moeilijke periode voor het eerst op de weegschaal ging staan, schrok ze zich een hoedje. “Ik had maandenlang echt heel slecht voor mezelf gezorgd: ongezond eten in grote hoeveelheden, in de hoop me even beter te voelen. Veel op bed liggen en nauwelijks naar buiten. Eenzaam, alleen en geen energie. Mijn ouders en vriend grepen in: ‘Laat je helpen.’ Dat deed ik, en ik ben er echt weer aardig bovenop aan het komen. Ik train zelfs voor een marathon. Maar als ik aan het trainen ben, heb ik vaak kleine aanvaringen.”
Hoofd leegmaken
Een van de dingen die Fay zo lekker vindt aan het hardlopen, is dat ze haar hoofd helemaal leegmaakt. “Ik kon dingen altijd slecht loslaten, en dat vind ik nog steeds moeilijk. In bed kan ik nachtenlang liggen malen, en de volgende ochtend word ik dan moe wakker. Op de dagen dat ik heb hardgelopen, heb ik daar geen last van. Het helpt me mijn hoofd gezond te houden en, naast een fit lijf, is dat toch wel echt de grootste winst van het buitensporten.”
Sorry
Van haar coach leerde Fay dat ze meer vertrouwen in zichzelf moet krijgen. “Vaker kiezen voor wat ík wil en niet zo bezig zijn met anderen. Ik ben goed zoals ik ben en ik hoef niemand tevreden te houden. Vroeger zei ik bijvoorbeeld vaak sorry als iemand tegen mij opliep of als ik moest niezen in een openbare ruimte. Waarom zou ik mijn excuses aanbieden voor iets wat een ander veroorzaakt of iets wat gewoon een natuurlijk lichamelijk proces is?! Ik had eerst nooit door dat ik dit deed, maar nu wel.”
Kijk uit je doppen
Iets wat Fay tegenwoordig dus ook niet meer doet, is zomaar voor mensen aan de kant gaan op straat. “Als ik op de stoep aan de rechterkant van de weg loop en er komt een tegenligger aan, dan ga ik niet aan de kant. Die tegenligger loopt aan de linkerkant van de straat – laat hém of háár maar opzij gaan. Op deze manier ben ik al tegen heel veel mensen aangebotst, want sommige tegenliggers gaan ook niet aan de kant. Vaak worden ze boos en roepen dingen als ‘Kijk uit je doppen!’ of erger. Altijd voel ik me hierdoor zó vervelend, maar weer braaf ruimte maken voor de ander? Dat wil ik niet meer doen.”
In gesprek
Laatst raakte Fay in gesprek met iemand tegen wie ze vol aan was gerend, omdat die persoon niet aan de kant ging. “Die meneer zei: ‘Als voetganger moet je juist aan de andere kant van de weg lopen. Dat is veiliger, en dus ben je als je links loopt niet de tegenligger; degene die rechts loopt is dat dan.’ Volgens hem was dat algemene kennis en hij vond dat ik mijn excuses moest aanbieden voor het feit dat ik tegen hem aan ben gerend. Ik vond dat hij tegen míj was aangelopen, en zonder enige vorm van consensus te bereiken, vervolgden we allebei onze weg.”
Hoe zit het nou?
Fay baalt zo van de vele irritaties bij het hardlopen, dat ze bijna overweegt anderen weer vrij doorgang te verlenen. “Maar wie staat er nou eigenlijk in zijn recht? Ik heb dit dilemma aan veel mensen voorgelegd en de meningen zijn aardig verdeeld. Loop je op de stoep aan de linkerkant of aan de rechterkant van de weg? En moet iemand die hardloopt aan de kant voor een tegenligger die wandelt?”
Bovenste afbeelding: Freepik
Joris -
Huh? Ik snap het probleem niet zo. Het trottoir is zelden eenrichtingsverkeer; of het trottoir nu links of rechts van de weg ligt is irrelevant. Je houdt allebei rechts en dan kun je elkaar vaak gewoon zonder botsen passeren. Is het te smal door een lantaarnpaal of ander obstakel, dan verleent de persoon aan wiens kant het obstakel staat voorrang. Als er geen trottoir is, loop je op de weg tegen het verkeer in.