fb
Damespraatjes Damespraatjes

Ellen: “Elke week ga ik daar stiekem heen. Mijn man weet van niets”

Elke week ga ik daar stiekem heen. Mijn man weet van niets

Toen Ellen en Jorrit met elkaar trouwden, spraken ze uit altijd eerlijk naar elkaar te zijn. “Maar nu, bijna tien jaar later, is dat wel anders. Ik heb een groot geheim voor Jorrit en ik wil niet dat hij er ooit achterkomt. Als hij híér lucht van krijgt, weet ik niet hoe het met ons afloopt. En dat valt mij steeds zwaarder…”

Echt familiemens

Ellen komt uit een hecht gezin en ze heeft goed contact met haar ouders, broer en zus. “We zijn gewoon nog heel hecht. Mijn moeder en ik bellen elkaar elke week, mijn zus en ik wonen bij elkaar in de straat en ik ga elke week met mijn broer hardlopen. Ik ben een echt familiemens en ik vind het soms dan ook lastig dat Jorrit dat minder heeft.”

Diep respect

De gezinssituatie waar Jorrit uitkomt, is heel anders. “Zijn moeder ging weg en liet Jorrit en zijn zus alleen achter bij hun vader. De vader van Jorrit moest keihard werken om rond te komen en veel aandacht was er niet voor Jorrit en zijn zusje. Jorrit heeft diep respect voor hoe zijn vader het allemaal gedaan heeft, maar moeilijk vindt hij het wel. Hij heeft regelmatig contact met zijn vader en is heel loyaal aan hem. Met zijn moeder is dat natuurlijk helemaal anders!”

Herkende haar meteen

Sinds de moeder van Jorrit de deur achter zich dichttrok en wegging, heeft Jorrit geen contact met haar gehad. “Tot eind vorig jaar. Toen stond ze hier ineens voor de deur op een druilerige zondagochtend. Ik had haar nog nooit ontmoet, maar toen ik de deur opendeed en de magere vrouw zag staan, herkende ik haar meteen. Dezelfde neus, dezelfde oogopslag; dit moest de moeder van Jorrit zijn. Ik nodigde haar binnen uit en liep naar boven om Jorrit te halen.”

Geen excuses

Jorrit schrikt zich rot als hij hoort dat zijn moeder beneden op de bank zit. “Ze hadden elkaar dertig jaar niet gezien. Logisch dat dit even moet landen. Toch ging hij naar beneden en sprak bijna een uur met haar. Na een uur kwam hij verslagen boven. ‘Ik had me veel voorgesteld van hoe dit zou zijn, maar zo was het niet,’ zei hij. ‘Geen excuses, niet vragen hoe het met mij is… Helemaal niks. Het ging alleen maar over haar,’ vertelde Jorrit over het gesprek met zijn moeder. Hij was zichtbaar heel teleurgesteld.”

Wil geen contact

In het gesprek vertelt de moeder van Jorrit dat ze niet lang meer heeft en dat ze graag weer contact zou willen met haar kinderen. “Ze is ook bij zijn zus geweest en die hebben nummers uitgewisseld. Zij heeft geen behoefte aan echt contact, maar in geval van nood kunnen ze elkaar bellen. Jorrit heeft aangegeven helemaal niks van haar te willen en heeft ook mij gevraagd géén contact met haar op te nemen. Maar dat heb ik wel gedaan…”

Heel eenzaam

Via de zus van Jorrit krijgt Ellen het nummer van haar schoonmoeder. “Ik heb gezegd dat ik het voor de zekerheid wilde hebben. Maar dat is eigenlijk helemaal niet waar… Ik heb haar opgebeld en gevraagd of ze hulp nodig heeft. Huilend vertelde ze me dat ze heel eenzaam is en dat ze nauwelijks contact heeft met mensen. Ze had gehoopt op haar kinderen, maar die zijn allebei te boos over wat er is gebeurd. Dat begrijpt ze en ze wil ze niet lastigvallen.”

Heel open

Ellen heeft na het gesprek heel veel medelijden en besluit op de koffie te gaan. “Ik bakte cupcakes en ging op de koffie. Ze heet Greet en is een vrouw die heel veel heeft meegemaakt. In ons eerste gesprek vertelde ze over de vreselijke situatie waarin ze zelf is opgegroeid en hoe de vader van Jorrit vaak heel hard kon zijn. Ze was heel open over waarom ze was weggegaan en waarom ze later niet meer terug durfde. Aan alles merkte ik juist dat ze heel veel spijt had, maar ik kon ook voelen dat ze dat niet goed onder woorden kon brengen.”

Wekelijks op de koffie

In het eerste gesprek met Greet voelt Ellen een band. “Ik herken veel van Jorrit in haar, maar ook van onze kinderen. En als ik haar zo alleen zag zitten in die grote oude stoel, dan wilde ik haar gewoon een knuffel geven. Sindsdien ga ik elke week bij haar op de koffie. Stiekem, want ik wil niet dat Jorrit het weet. Als hij erachter komt dat ik wekelijks contact heb met zijn moeder, weet ik zeker dat hij woest zal zijn. Toch blijf ik gaan, totdat het definitieve afscheid met Greet daar is. Ja, ze heeft fouten gemaakt. Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen haar helemaal alleen te laten. Ze is wel familie en niemand verdient dat.”

Bovenste afbeelding: Unsplash+

Volg jij ons al?

Facebook Instagram Threads Twitter Pinterest TikTok Newsletter

5 reacties

Jeffrey -

Iedereen verdient een tweede kans. Het is misschien niet mooi hoe alles gelopen is, maar ik vind het wel mooi dat je dit doet. Vind het wel lastig om te oordelen of je het zou moeten vertellen.

Joris -

“Ze is wel familie”. Ach welnee, mens. Ze heeft je man gebaard maar vervolgens verlaten en 30 jaar links laten liggen. Dat is geen familie, dat is gewoon een vreemde.

Ukkie -

Hoe respectloos ben jij naar je man toe….
Hij vraagt je geen contact te hebben omdat ze na 30 jaar in eens weer contact wilt en wat doe jij daar elke week heen gaan.
Het is in mijn ogen nog laf ook dat je niet eens eerlijk durft te zijn tegen je eigen man, mijn eerste gedachtes zijn wat verzwijgt zo iemand nog meer.

Leef je is ij wat het met je man doet ipv haar zielige verhaal geloven.

Fiene -

Hoi Ellen,

Toch zou je hier voorzichtig mee moeten zijn.
Ze kan je van alles vertellen maar je weet gewoon niet wat de waarheid is. Kijk eens kritisch naar de gesprekken die jullie voeren. Gaat het alleen over haar of vraagt ze ook naar jullie? De kinderen enz? Ze is niet voor niets weg gegaan en heeft er dertig jaar over gedaan om terug te komen he!. Ook al is het een hele mooie eigenschap van jou zeker! Zou ik hiermee zeker oppassen.

Petra van Dorp -

Mens, je wordt bespeeld waar je bij staat, en met jouw week hartje heeft ze je goed te pakken. Zo frappant, weer terug in het leven van je kinderen komen waar je dertig jaar geen fluit moeite voor hebt gedaan om mee in contact te komen. Ze kan dan weliswaar onder erbarmelijke omstandigheden bij de vader van haar kinderen weggelopen zijn, maar dertig jaar (!) later nog steeds geen contact en áls er dan contact is alleen maar over jezelf praten en niet eens naar het wel en wee van je kind vragen… en jíj gaat daarmee koffie leuten en hulp aanbieden? Je bent zwaar gestoord. Waarschijnlijk heeft ze helemaal niet meer lang te leven, maar is dit gewoon een kutsmoes omdat ze hulp nodig heeft en jij bent maar al te gewillig om dat te geven, omdat je dit zo ‘voelt’. Leer maar eens door die façade heen te kijken, je wordt gewoon gepiepeld. En niet alleen ga je over de grenzen van je man heen, je investeert ook nog eens tijd en energie in de verkeerde. Dit gaat een keer fout lopen en dan zal je op de blaren moeten zitten. Ik heb geen medelijden met je.

Reageer ook