Ze had het zich zo voor genomen: nooit zou ze meer dik worden. Altijd zou ze maatje 40 houden. Deborah (46) faalde. Zes jaar geleden onderging ze een maagverkleining en inmiddels is zo ongeveer weer op haar oude gewicht. “Ik haat mezelf, mijn lijf, mijn eetbuien. En ik schaam me dood voor mijn omgeving.”
Haar hele leven tobt Deborah met haar gewicht. Ze was een stevig meisje dat in de puberteit naar dik transformeerde terwijl ze hartstikke sportief was. Op haar achttiende valt ze tien kilo af. Ze sport zich suf en eet nauwelijks. “Het scheelde niet veel of ik had anorexia. Ik vond mezelf prachtig en de jongens cirkelden om me heen. Toen ik dik was, waren zij in geen velden of wegen te bekennen.” Als ze op zichzelf gaat wonen, gaat het mis met haar gewicht. Ze eet waar ze zin in heeft en de schijf van vijf lapt ze aan haar laars. Terwijl haar vriendinnen ongestraft bier drinken en chips eten zonder aan te komen, vliegen de kilo’s aan Deborahs lijf. Kleding moet ze in speciaalzaken kopen. “Ik deed altijd stoer over mijn gewicht, alsof het me niet kon schelen. Maar als ik alleen was, zat ik huilend op de bank. Chocolaatjes en roomijs binnen handbereik om me te troosten.”
Gastric bypass
Op haar veertigste besluit Deborah dat het roer om moet. Ze maakt een afspraak met de huisarts die haar doorverwijst. Ze wil een gastric bypass oftewel maagverkleining. Deborah weet dat het een zware operatie is en dat ze daarna hard moet werken om een normaal gewicht te krijgen, maar ze heeft het ervoor over. Na verschillende onderzoeken wordt een datum voor de operatie geprikt. Ze kan niet wachten.
Maatje 40
Hoewel het leven na de gastric bypass niet meevalt, is de euforie van het afvallen groot. Na een jaar is ze zoveel kilo kwijt dat ze maat 40 past. “Ik kon mijn ogen niet geloven en was zo trots. Ik kon in gewone winkels kleding kopen. Alles stond me leuk. Ik was gelukkig.” De complimentjes die ze aan de lopende band krijgt, doen haar goed. “Mensen die mij een tijd niet hadden gezien, wisten niet wat ze zagen. Sommige kennissen herkenden mij niet. Geweldig vond ik het, het was zo fijn om slank te zijn. Ik genoot van de aandacht, ik straalde weer.”
Weer dik
Sinds een paar maanden gaat het mis. Het snaaien sluipt erin. Stiekem komen de kilo’s er weer bij. Langzaamaan wordt Deborah weer dik. Ze dacht dat dat niet kon na een maagverkleining, maar doordat ze zich niet houdt aan haar dieet zet ze door te veel (calorie)rijke voedsel, haar voormaag op scherp. “En mijn voormaag is dus groter geworden waardoor ik meer kan eten zonder er last van te krijgen. Zo houd ik mezelf voor de gek.
“De dag dat ik een broek aantrok en de knoop niet dicht kreeg, is een zwarte. Ik pas niet meer in de kleding die ik allemaal nieuw heb gekocht.” Ze speelt paniekvoetbal. Slaat maaltijden over, om zich de dag erna vol te proppen met alles wat ze voor handen heeft. Ook heeft ze een week lang maaltijdvervangers genomen, maar daarvan werd ze stik chagrijnig. “Ik ben radeloos en schaam me kapot voor mijn omgeving. Zij zien ook dat ik weer dik ben geworden. Ik durf nauwelijks meer de deur uit.”
Moed
Ze overweegt een afspraak te maken met de chirurg. “Maar daarvoor is moed nodig en ik ben bezig dat te verzamelen.”
Joost -
Beste allemaal
Ik dacht dat ik de enige was. Heb in 2007 de operatie gehad. En ben 50 a 60 af gevallen. Woog toen 120. En dat was nog te veel maar beter dan 180. En toen ging ik date. Lekker eten met ze tweeën. Geniet van elkaar en het leven. Toen kwam er weer iets bij 10 kg of zo. Dacht nog niets aan de hand komt goed. Na vele jaren gelukkig. Gingen we uit elkaar. Toen ging het weer wat mis 20 kg er aan dacht komt goed ff de schouders er onder en is weet goed. Fout lang gesukkeld. Toen ging ik van baan veranderen en weer aan dieet houden. En ging goed . Was weer terug bij 125. En toen ging het helemaal mis ik werst heeeeeel ziek en werst 2.5 maand in coma gehouden en heb een paar keer bijna het loodje gelegd. En dat door een abbsse van wegen een dubbele kies onsteking. Heb daar bij ook nog meerdere longembolie gehad long onsteking longen vol met pus gehad nier fale heel lang 40 graden koorts en nog wat kleine dingen. Veel afgevallen woog nog maar 100 kg. Maar dat was allemaal spier die weg was. Toen ik wakker werd kon ik niets meer bewegen al me spier was weg en was 39 en vrij sterk daarvoor. En ik werst via mijn keel beademd. En kon dus ook niet praten. Best eng in je eigen lijf op gesloten zitten . Na een lange tijd van die ic af en richting reveldatie centrum. Alles weer op nieuw moeten leren. Kon niets meer kwam langzaam in een rolstoel toen na een paar maanden hard trainen achter een rollator. En na 5 maanden revalideren met een stok er uit gelopen. Heel trots op mezelf .maar ik begon daar alweer goed aan te komen kwam natuurlijk spier bij. Moest goed eten wat revalidatie kost veel energie van je lijf. Toen ik weer thuis kwam ging het langzaam beter met me maar had aan dit avontuur spitsvoeten over gehouden en zeenuwpijnen in mijn tenen. En kon echt beperkt en moeilijk lopen. Dus bewegen en helemaal zo als vroeger 15000 stappen per dag ging nooit. Ik blijf aankomen. Van alles al geprobeerd met dieet en zo maar ben nu gewoon weer terug bij af na 16 jaar . En dat is moeilijk de voeten worden nooit meer beter heb nu net orthopedische schoen en kan nu langer achter elkaar lopen. 8000 op een dag lukt. De zeenuwpijnen gaan ook niet meer weg maar zijn wel redelijk onder controle. En ga nu buiten de 2 x per week fysiotherapie en 1 x per week hydrotherapie. Ook weer proberen sporten. Heb al na mijn vertrek uit het revalidatiecentrum 1.5 jaar geleden. Die therapie. Dus is niet alsof ik stil zit. 2x per week fysiotherapie en 1 x hydrotherapie. Is best pittig voor iemand die dit heeft mee gemaakt. Ben nu pas om 50 % van mijn oude spier kracht. En zal nooit meer O als vroeger worden. Ze gokken dat ik misschien op 70 a 80 % van mijn oud kracht kan komen. Maar zou ook voor mij lijf
Zo veel makkelijker zijn als ik minder weeg moet nu met mijn beperkte kracht toch alles mee slepen. Ik ben radeloos. Eet al niet veel maar kom aan dus is tocht te veel en dan wordt je depri en ga je toch weer verkeerde dingen eten . En dan zie je weer ff het licht en dan gaat het weer fout. A fijn jullie snappen het wel. Ik weet alleen niet waar en bij wie ik voor hulp kan. Denk dat de maag verkleining ook al weer veel te groot is in middels kan best wel veel eten. Maal als ik bv Chinees eet komt alles er zeker weer uit. En in zo’n wereld restaurant trouwens ook dus iets werkt nog. Zoek gewoon hulp om me weer op het juiste spoor te krijgen en daar te houden. Ben door mijn ziekte ook mijn bedrijf ook kwijt en zit in de schuldsanering. Dus is niet heel veel geld om gezond eten te kopen. En voedselbank is ook niet altijd even gezond maar heb het wel nodig om rond te komen. HELP